Ο γάμος είναι κοινωνικός θεσμός. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, παρότι η ομοφυλοφιλία ήταν αποδεκτή, δεν υπήρξε θέμα γάμου ομοφύλων. Για τον απλούστατο λόγο ότι ο θεσμός ήταν άμεσα συνυφασμένος με την αναπαραγωγή των πολιτών. Το ίδιο ισχύει και για τον χριστιανισμό, που απαγορεύει την ομοφυλοφιλία, ή και για τα σύγχρονα θεοκρατικά καθεστώτα, ακόμη και όσα αποδέχονται την πολυγαμία, όπως ο μουσουλμανισμός. Δεν ισχύει για τις δυτικές εκκοσμικευμένες κοινωνίες. Ο γάμος είναι κοινωνικό συμβόλαιο. ΄Aρα, κάποιο ομόφυλο ζευγάρι δικαιούται να έχει τα ίδια δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζευγάρια, όπως για παράδειγμα η κληρονομιά, η φορολογία ή τα δικαιώματα ταφής. Η τεκνοθεσία είναι διαφορετικό ζήτημα. Πιστεύω ότι το παιδί, «υιοθετημένο» ή όχι –πώς να το πω τεκνοθετημένο;– πρέπει να μεγαλώνει αποκτώντας την αίσθηση και των δύο φύλων, του αρσενικού και του θηλυκού. Ακόμη και στις μονογονεϊκές οικογένειες το άλλο φύλο προϋποτίθεται ως απουσία. Στα ομόφυλα ζευγάρια, το άλλο φύλο απλώς διαγράφεται. Παρ’ όλ’ αυτά, αναγνωρίζω ότι είναι προτιμότερο για ένα παιδί να μεγαλώνει σε μια οικογένεια που το περιβάλλει με αγάπη, παρά σε ένα ίδρυμα. Οφείλουμε, όμως, να μελετήσουμε τις κοινωνικές συνέπειές της. Εξάλλου, και η συμβίωση των ομοφύλων ζευγαριών αλλά και η τεκνοθεσία είναι κοινωνικές συνθήκες υπαρκτές και η νομοθεσία οφείλει να τις αναγνωρίσει. Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι ο χύδην προοδευτισμός προσπαθεί να μας πείσει πως αυτό είναι το φυσιολογικό.
Και ας πάμε στους προοδευτικότερους των προοδευτικών. Κατ’ αρχάς, όσους λοιδορούν την Εκκλησία ως συντηρητική. Μα ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να συντηρεί αξίες που οι κοινωνίες μπορεί να έχουν απεμπολήσει. Να θέτει όρια στην παραζάλη της προόδου. Το μόνο που μπορείς να της προσάψεις είναι ότι προτάσσει τον άκαμπτο δογματικό της λόγο αντί για τα σοβαρά επιχειρήματα με τα οποία μπορεί να υπερασπιστεί τον συντηρητισμό της. Και ας πάμε στον προοδευτικότερο όλων, τον κ. Κασσελάκη, ο οποίος έχει το ταλέντο να γελοιοποιεί όσα επιθυμεί να υπερασπιστεί. Για να υπερασπισθεί το επιχείρημα υπέρ της παρένθετης μητέρας, δηλώνει ότι θέλει να αποκτήσει έναν γιο. 'Εχει ήδη προαποφασίσει για το φύλο του παιδιού, κοινώς υποστηρίζει τον γενετικό έλεγχο χωρίς, εν τη αφελεία του, να συλλαμβάνει το μέγεθος της χοντράδας. Θα δεχόταν η παρένθετη μητέρα να είναι Αφρικανή ή μήπως το θέλει γαλανομάτικο ξανθό; Σε μερικές εβδομάδες θα έχουμε ξεχάσει ποιοι ψήφισαν το νομοσχέδιο και ποιοι το καταψήφισαν, όπως με τον πολιτικό γάμο. Θα μείνουν κάτι ιδεολογικά αποκαΐδια που παλεύουν να γίνουν πολιτική. Κατά τα λοιπά, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι το επίμαχο είναι η παρένθετη μητέρα. Έτσι, για να μην ξεχνάμε ότι η ύπαρξή μας ανάγεται στη βασική αρχή τού «μάνα, μητέρα, μαμά».
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
