Ανδρέας Χατζηχαμπής «Υπάρχουν άνθρωποι»
Υπάρχουν άνθρωποι
με μισή καρδιά, με μισή ζωή,
με μισοφαγωμένα τα χέρια,
με σκαμμένο βαθιά το πρόσωπο,
μα με τη μοναξιά ολάκερη.
Φρικτή ερημιά κι ένοχοι πόθοι
στο κυριακάτικο τραπέζι τους,
μοναχικές οι λέξεις τους,
ολόμονες, παντέρημες, αποστεωμένες
μισές κι αυτές,
περιτριγυρισμένες από αγκάθια της μνήμης
και τριβόλια του ανελέητου σκότους.
Υπάρχουν άνθρωποι
με έναν βαρύ χειμώνα στην καρδιά,
που ζουν βουβοί κι ολόμονοι
μέσα στο πλήθος
μέσα στα θεόρατα πέτρινα τείχη
που ‘χτισαν σαρκοβόρες λέξεις
κι αδίστακτα βλέμματα,
μαβιές ερινύες και βουβές σιωπές.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν
γύρω από άθαφτα όνειρα,
που ζουν φυλακισμένοι
μέσα στα κατάκλειστα
πέτρινα σπήλαια της απώλειας
σαν Αντιγόνες
που ακροπατούν στον θρήνο
και προσμένουν κάποιες σπίθες
του ανέλπιστου,
μια χαραυγή του αδιάβατου
απάνω στις στάχτες της γης τους.
Από την ποιητική συλλογή «Η κραυγή της Αντιγόνης», εκδ. Κέδρος
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
