Παναγιώτης Γκανάς
Ο σερβιτόρος μέσα στη θάλασσα | @Χρήστος Κανλής
Με αφορμή το αλλόκοτο σκηνικό της… παράδοσης παραγγελίας στις εξέδρες beach bar στη Ρόδο και τον σερβιτόρο να κολυμπάει, αναρωτιέμαι το πότε φτάσαμε ως εδώ. Το ότι τα χωριά, οι πόλεις, τα νησιά της πανέμορφης κατά τα άλλα πατρίδας μας οδεύουν στο να γίνουν εξ' ολοκλήρου ένας παιδότοπος για τουρίστες και απλά χώρος φιλοξενίας για τους ντόπιους δεν είναι κάτι κρυφό.
Σταδιακά, οι γειτονιές στις οποίες μεγαλώσαμε γίνονται αφόρητες, τα Airbnb καθημερινά ξεσπιτώνουν τους διπλανούς μας, οι τιμές ενοικίων και καταστημάτων ξεφεύγουν και το ακόμη χειρότερο είναι πως δεν διαφαίνεται κάποιο φως στο τούνελ, μια επιστροφή στις «φυσιολογικές» τιμές.
Μία πλοήγηση στο διαδίκτυο, μία κουβέντα με τους φίλους μας βγάζει το κοινό συμπέρασμα το ότι οι διακοπές στην Ελλάδα για τους Έλληνες είναι και φέτος απλησίαστες.
Το δυσάρεστο βέβαια εδώ είναι πως για αυτό δεν ευθύνονται μόνο τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια (που μπορούμε να δώσουμε μία άφεση αμαρτιών ως απόρροια όλης της ακρίβειας καυσίμων κλπ).
Οι ξενοδόχοι, τα τυπικά, απλά και καμιά φορά καθόλου αξιόλογα Rooms to Let, σαν να βρήκαν τη χρυσή αγελάδα του μετά COVID τουριστικού προϊόντος και «τρώνε» δίχως αύριο.
Το κατά τα άλλα υπέροχο καλοκαιρινό προϊόν της Ελλάδος, μοσχοπουλιέται αποκλειστικά για ξένους επισκέπτες οι οποίοι αφενός έχουν για να δώσουν, αφετέρου επενδύουν στις διακοπές τους - αν με ρωτάτε βέβαια- όχι για πολύ ακόμη.
Εκατοντάδες μη ικανοποιημένοι τουρίστες ήδη μας κράζουν διαδικτυακά, για την ποιότητα υπηρεσιών (τουρίστες στοιβαγμένοι στα καράβια), για την ακρίβεια των προϊόντων και γλυκοκοιτάζουν τα παράλια της Τουρκίας με την ισοτιμία να τους κλείνει το μάτι.
Πού κολλάει όμως η παραπάνω παρατήρηση με το περιστατικό στη Ρόδο; To beach bar που αρχικά κατέστρεψε μία παραλία με τις πλωτές εξέδρες και απέδειξε περίτρανα ότι Δήμος, Λιμενικό, Αστυνομία ή κοιμήθηκαν ή δεν κινήθηκαν σωστά, έδειξε και το κατά πόσο την παραπάνω πεποίθηση του αρμέγματος έχει περάσει και σε επιχειρηματίες αλλά και προσωπικό.
Αν πάρουμε ως δεδομένο του ότι η απάντηση του σερβιτόρου ήρθε δίχως «πιέσεις» ή νουθεσίες, τότε η αξιοπρέπεια μας κάπου στα νερά της Ρόδου αγνοείται. Με το ότι κολυμπώντας για να βγάλεις το μεροκάματο σου και σίγουρα αρκετά γερά tips φτάνει να φαίνεται φυσιολογικό δεν σημαίνει ότι μιλάμε για εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα.
Αρκεί να αναλογιστούμε μια απλή πράξη: Μήπως με κάποια κωλοτούμπα στο νερό ή κάποιο παιχνίδι με αυτά που παίζουν τα κακόμοιρα δελφίνια σε ζωολογικούς κήπους, το tip θα διπλασιαζόταν; Η αλυσίδα του τι θεωρούμε κερδοφόρο, τι προσβλητικό, τι αξιοπρεπές έχει σπάσει και καλό θα είναι να σκεφτούμε το πότε συνέβη αυτό και γιατί. Έφταιξε η πανδημία που μηδένισε τον τουρισμό; Φταίει η ακρίβεια και οι χαμηλοί μισθοί;
Κακά τα ψέματα, το ότι έχουμε ένα ασύλληπτο φιλέτο προς τουριστική εκμετάλλευση, δεν χρειάζεται να μας αλλοιώσει τόσο ως ανθρώπους. Ούτε ως εργαζόμενους, ούτε ως επιχειρηματίες. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ότι ανεβαίνει κατεβαίνει και στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε. Στα Rooms to let που κόστιζαν 30 ευρώ και τώρα 150, στις καταπατημένες παραλίες, στα μπαρ της γειτονιάς και στις ταβέρνες.
Πηγή: https://www.reader.gr/
