Φοίβη ΠαρασκευάΠολλά έχουν γραφτεί και γράφονται ακόμα για έναν από τους πολλούς προορισμούς της ζωής. `Εγραψαν οι αρχαίοι Έλληνες και ακόμη και σήμερα η ηχώ τους και μόνο μας κάνει να αναρωτηθούμε σε αυτό το τόσο σημαντικό και επίπονο θέμα
Κάπου λοιπόν διάβασα πως είναι πολύ δύσκολο να την βρεις μέσα σου, αφού σίγουρα πρόκειται για μία εσωτερική υπόθεση που αφορά όλους μα και καθέναν ξεχωριστά.
Και κατέληξα, πως είναι ακόμα πιο δύσκολο να την συναντήσεις απ’έξω σου αφού τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι γύρω σου σε ματαιώνουν ή σε ακυρώνουν.
Είναι λοιπόν πολύς σπάνιο να την βρεις και σίγουρα δεν συμβιβάζεται με εντυπωσιασμούς και περίεργες συμπεριφορές. Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά πολλές φορές στα ασήμαντα.
Που φυσικά δεν είναι ίδια με όλους. Καθένας την ψάχνει και την βρίσκει με άλλο τρόπο με γνώμονα τι του πάει καλύτερα σαν προσωπικότητα. Η ευτυχία μπορεί να κρύβεται και να φαίνεται σε ένα χαμόγελο, σε μία λέξη, σε μία καλή πράξη ακόμα και στο πέταγμα μιας πεταλούδας ή στο χάδι μίας γάτας.
Σε απλά και ευτελή καμιά φορά πράγματα όπως ένα συγκεκριμένο φλυτζάνι του καφέ, ένα ωραίο φαγητό ή κρασί, σε μια βουτιά στη θάλασσα σε έναν ενδιαφέρον περίπατο που ανοίγει την σκέψη και την καρδιά μας.
Και φυσικά στην φιλία. Στην πραγματική και ανιδιοτελή σχέση που έχουμε με τους ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά.
Όταν αγαπάς πρέπει να το δείχνεις με λόγια και με πράξεις, Να είσαι εκεί κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αυτό και πάλι το ξέρει ο καθένας από μόνος του.
Δυστυχώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες. Μεσολαβούν τόσο πολλά ανάμεσα στους ανθρώπους που ούτε καν τα φανταζόμαστε.
Η ευτυχία προϋποθέτει γνησιότητα χαρακτήρα, αποδοχή του άλλου και μοίρασμα. Σεβασμό στα όρια της ελευθερίας του άλλου και σταθερότητα μέσα στον χρόνο. Ακόμη, διεύρυνση της ανεκτικότητας και γνώση ότι κανείς μας δεν είναι τέλειος.
Είναι λοιπόν κι αυτό μια τέχνη. Μία ακριβή τέχνη όπως ακριβώς είναι και ο άνθρωπος εφόσον ο ίδιος επιλέξει να είναι έτσι. Και φυσικά παίζει ρόλο η χημεία, η ταύτιση γούστου, πνεύματος και ήθους. Ρόλο μεγάλο παίζουν και τα κοινά ενδιαφέρονται καθώς και ίδιες ή παρόμοιες διαδρομές ψυχικές και σωματικές. Ο φίλος είναι φίλος και ξέρει να είναι.
Με τον ίδιο τρόπο όλοι μέσα μας ξέρουμε. Και φυσικά προϋποθέτει ενεργή συμμετοχή και ενδιαφέρον στην κάθε μας κίνηση με απλότητα και φυσικότητα.
Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε σαν άνθρωποι τόσες περισσότερες ευκαιρίες φιλίας θα έχουμε. `Αλλοι θα μείνουν κοντά μας άλλοι θα φύγουν.
Ποιο είναι το μυστικό? Πολύ απλά η συνεχής καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής ο σεβασμός και η εκτίμηση αλλά και ο θαυμασμός προς τον άλλον για αυτό που είναι.
Τα χρώματα και τα όρια διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο όπως και οι καλοί τρόποι. Σε βάθος χρόνου φαίνεται το ποιόν της σχέσης, η πρόθεση, η βαρύτητα, η αφοσίωση. Απλές ανθρώπινες ποιότητες, εκτιμήσεις και καταστάσεις.
Η ευτυχία μία μόνο λέξη είναι και το ζητούμενο. `Όταν είσαι εσύ καλά και τα έχεις βρει με τον εαυτόν σου μόνον τότε μπορείς να την εμπνεύσεις ή να την προσφέρεις στον άλλον.
Η ευτυχία είναι στιγμές. Στιγμές μοναξιάς και περισυλλογής με τον εαυτόν μας, και έπειτα απολογισμός και ευθύνη απέναντι στους άλλους. Ευτυχισμένος είναι τέλος αυτός που αγαπάει και αγαπιέται ουσιαστικά και αυτό διότι η αγάπη από μόνη της είναι ασπίδα προστασίας.
Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε πώς όλοι μας έχουμε δικαίωμα σε αυτήν και πως οφείλουμε πρώτα στον εαυτόν μας και ύστερα στους φίλους να την μοιραστούμε ουσιαστικά. Ακόμα κι αν η ευτυχία εμπεριέχει πόνο ή συμπονετικότητα αξίζει να προσπαθήσουμε για αυτήν. Γιατί αυτό το τόσο μοναδικό συναίσθημα ή αίσθηση, μας οδηγεί στο πραγματικό νόημα της ζωής. Πρώτα σαν υποχρέωση προς τον εαυτόν μας και μαζί σαν υποχρέωση προς τον συνάνθρωπο και φίλο.
Ο χρόνος μας δοκιμάζει και η ζωή παίζει πολλές φορές περίεργα παιχνίδια. Σε κάθε περίπτωση την ευτυχία την καλλιεργούμε και την δουλεύουμε από μέσα προς τα έξω.
Όπως μπορούμε, όσο αντέχουμε…
Πηγή: https://www.protothema.gr/
