Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Όταν ο κόσμος δεν έχει λεφτά, δεν ταξιδεύει. Διότι και να θέλει να ταξιδέψει, ψάχνει στον πάτο της τσέπης του αλλά αντί για το αντίτιμο του εισιτηρίου βρίσκει φραγκοδίφραγκα. Κι άλλο ένα πράγμα ξέρω. Όταν κάποιος δεν έχει να ζήσει, όταν πεινάνε ή είναι ξυπόλυτα τα παιδιά του, πάει και πιάνει μια δουλειά για να τα φέρει βόλτα. Δεν κάθεται στην καφετέρια και λέει «μ’ αυτό τον μισθό και μ’ αυτές τις συνθήκες, δεν με συμφέρει να δουλέψω».
Θα μου πείτε «μα ο κόσμος έχει μπαϊλντίσει κλεισμένος μέσα επί δυο χρόνια, οπότε καβαλάει καράβια και αεροπλάνα για διακοπές έχει δεν έχει χρήματα. Δεν αντέχει άλλο.» Ναι, καλά. Και εν μέσω μνημονίων είχε μπαϊλντίσει και καταθλιβεί ο κόσμος, όμως διακοπές και Σαββατοκύριακα δεν πήγαινε. Θυμάμαι τους εστιάτορες εκείνων των πενταετιών να παρακαλάνε τους πελάτες που περνούσαν έξω απ’ τα μαγαζιά τους και τους ξενοδόχους να κυνηγάνε με το ντουφέκι τους σπάνιους παραθεριστές. Διότι αν δεν έχεις φράγκο, όση εσωτερική πίεση κι αν νιώθεις για εκδρομή, στο μπαλκονάκι σου στα Πατήσια θα τη βγάλεις.
Θα μου πείτε «μα πώς να πάνε να δουλέψουν στον τουρισμό, την εστίαση και στο εμπόριο, μ’ αυτούς τους εξευτελιστικούς μισθούς και μ’ αυτά τα τερατώδη έξοδα μετακινήσεων; Καλύτερα να κάθονται, φθηνότερα τους έρχεται.» Ναι καλά. Εγώ θυμάμαι το 2012, το 2015 και το 2017, ορδές ανθρώπων να φεύγουν για το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Άμστερνταμ για να δουλέψουν εκεί ως γκαρσόνια και λαντζέρηδες. Δεν είχαν να φάνε οι άνθρωποι, στα συσσίτια έτρεχαν για να χορτάσουν, έφευγαν να πάνε να δουλέψουν. Και εδώ, έτσι και πετύχαιναν καμιά σπάνια δουλίτσα έκαναν τον σταυρό τους, που θα ξέφυγαν έστω προσωρινά από το άγος της σακούλας του κοινωνικού παντοπωλείου του δήμου.
Τώρα και τα καράβια είναι γεμάτα και τα αεροπλάνα πλήρη στο 100% και τα ξενοδοχεία τίγκα. Και οι εργοδότες ψάχνουν κόσμο για δουλειά αλλά δεν βρίσκουν και η μετανάστευση σταμάτησε παντελώς και οι καφετέριες είναι πατείς με πατώ σε από φραπεδοκαταναλωτές. Όλο αυτό μαζί ξέρετε τι δείχνει; Είτε ότι υπάρχει καβατζωμένο χρήμα που καταναλώνεται, είτε ότι τα κρατικά επιδόματα έχουν απλωθεί σε βαθμό που εκτοπίζουν την ανάγκη για εργασία, είτε ότι κυκλοφορεί στην αγορά πολύ μαύρο χρήμα που κινεί την κοινωνία μας δίχως να φαίνεται πουθενά και δίχως να αποτυπώνεται σε επίσημους δείκτες.
Αυτά είναι τα ψυχρά δεδομένα κι ας λέει η ακατάσχετη πολιτικολογία και η βολική ιδεολογικοποίηση που μας περικυκλώνει από παντού. Και το γεγονός ότι όποιος επισημαίνει τα αυτονόητα ονομάζεται αυτομάτως ανάλγητος και νεοφιλελεύθερος, δείχνει ότι η κοινωνία μας δεν βαδίζει καλά. Το σκάφος πάει ντουγρού για τα βράχια κι όλοι μαζί συμφωνούμε ότι ο γιαλός είναι στραβός. Θα το (ξανα)πληρώσουμε.
Πηγή: https://www.liberal.gr/
