«Σ' όλον τον κόσμο υπάρχει μόνο ένα κορίτσι…
κάνει τις λέξεις να κρέμονται άναυδες...
ομολογεί ανάσες ποιήματα…
αυτομολεί ζέστη, ξεσκεπάζοντας τη νύχτα...
βάφει κόκκινα τα δικά μου χαράματα...
αποφασίζει ηδονές στην άκρη της γλώσσας της…
νανουρίζει λησμονιές…
Αναδιπλώνει το σύμπαν στο τσιγάρο της…
είναι θηλυκό όπως η μάχη, η σφαγή, η σμίξη…
κυλλάει αργά σε θυσιασμένες ώρες…
γίνεται ποτάμι όταν ανατρέπει την άρνηση…
χαρίζει τα πάντα αρκεί να σου ματώσει λίγο ένα όνειρο…
σ αγγίζει τρυφερά….
σε φοβάται σα σπάσιμο…
σε ξέρει σα νερό…
σ ανακαλύπτει σα σπηλιά…
σε φυλάει σαν εποχή…»
Μ. Καραγάτσης - Γιούγκερμαν
Πηγή: https://www.o-klooun.com/
