Το λιοντάρι είχε πιθανότατα τοποθετηθεί ως φύλακας ενός τάφου γύρω στα 550 π.Χ. Το πρωτότυπο βρίσκεται σήμερα στην Κοπεγχάγη, μαζί με ένα δεύτερο παρόμοιο επιτύμβιο λιοντάρι. Το γλυπτό ήταν στην αρχαιότητα τοποθετημένο τόσο ψηλά ώστε να μπορεί να βλέπει κανείς το εσωτερικό του στόματος του.
Το πολύ ευδιάκριτο ανάγλυφο που έχει σχηματιστεί από τη διάβρωση των χρωμάτων στο πρόσωπό του και λίγα υπολείμματα χρωστικών ουσιών μας δίνουν στοιχεία για τον αρχικό χρωματικό διάκοσμο: τα χείλη και η γλώσσα είναι ακόμη σήμερα κόκκινα. Στο τρίχωμα διατηρούνται ίχνη κιτρινοκάστανης ώχρας και στη χαίτη λίγο μπλε. Οι πόροι των μουστακιών και οι ρυτιδώσεις του δέρματος στο ρύγχος ήταν προφανώς αποδοσμένες με κόκκινο χρώμα και διατηρούνται σαν σκιές.
Η απόδοση της χαίτης των λιονταριών σε μπλε χρώμα δεν ήταν σπάνια στην πρώιμη ελληνική γλυπτική: Η υδρορροή από οικοδόμημα στην Ακρόπολη των Αθηνών το αποδεικνύει.
Για την οργανωμένη αρχαιοκαπηλία στο Λουτράκι κάνει λόγο το 1875 και ο τότε πρωθυπουργός της Αυστρίας στην περιήγηση του όταν είχε επισκεφτεί το Λουτράκι
Αναφορά για τον λέοντα της Περαχώρας και το ζεύγος των λεόντων κάνει και η Δρ. Ελένη Κουρίνου Αρχαιολόγος ΠE 2, A΄ BαθμούΠτυχιούχος του Ιστορικού – Αρχαιολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Σπάρτη. Συμβολή της μνημειακής τοπογραφία της) του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (20.1.2000)
,,,,,πρόσωπο, δίχως να ξεφεύγουν από το περίγραμμα της μορφής. Παρόμοια διάταξη στην απόδοση της χαίτης απαντά ήδη σε αρχαϊκά αγάλματα λεόντων, όπως, για παράδειγμα, στον λέοντα από την Περαχώρα στη Βοστώνη (570-550 π .Χ.), 18 σε άγαλμα λέοντος από τον Κεραμεικό, 19 στο λέοντα της Σικυώνας (550 π.Χ.),20 στο ζεύγος των λεόντων από το Λουτράκι στην Κοπεγχάγη (540- 530 π.Χ.),21 στον λέοντα της Δημητσάνας22 καθώς και σε αρχαϊκά χάλκινα ειδώλια……
Πρώτη δημοσίευση Πέμπτη, 18 Μαΐου 2017
Γιάννης Αικατερίνης
Επιζωγραφισμένα Εκμαγεία Αγαλμάτων
Όταν γύρω στο 1880 ανακαλύφθηκαν αρχαϊκά αγάλματα στην Ακρόπολη της Αθήνας, εκτός από τη σημασία του ευρήματος ένα ακόμη γεγονός προκάλεσε μεγάλη εντύπωση: οι μορφές ήταν επιζωγραφισμένες. Ίχνη του αρχικού πολύχρωμου διακόσμου ήταν ακόμη ορατά. Το μεγαλύτερο μέρος των νέων ευρημάτων αποτελούσαν μαρμάρινες μορφές κοριτσιών, οι επωνομαζόμενες «Κόρες», των οποίων τα ενδύματα στόλιζαν πολύχρωμα διακοσμητικά στοιχεία.
Τα εκμαγεία που κατασκευάζονταν τον 18ο και τον 19ο αι. δεν ήταν επιζωγραφισμένα. Μετά την εύρεση, όμως, των αγαλμάτων στην Ακρόπολη έγιναν απόπειρες να αποδοθούν τα γύψινα ομοιώματα όπως τα αυθεντικά έργα. Ετσι προέκυψαν επιζωγραφισμένα εκμαγεία. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται τα δύο εκμαγεία της Κόρης Ακρ. 674 που εκτίθενται εδώ.Από τους πρώτους που εντυπωσιάστηκαν από την πολυχρωμία των αρχαίων γλυπτών και αποπειράθηκαν να την αποτυπώσουν είτε σε σχέδια και υδατογραφίες είτε σε γύψινα εκμαγεία ήταν ο Ελβετός Louis Emile Gilléron (1851-1924) και ο γιος του, οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αι.
|
|
Πρώτη δημοσίευση Πέμπτη, 18 Μαΐου 2017 Γιάννης Αικατερίνης
