Χαρακτηρίστηκαν ως η μαύρη λίστα του 2022 και είναι οι δεκαεφτά (17) γυναικοκτονίες που συντελέστηκαν μέσα στο 2022.
Οι γυναικοκτονίες αυτές σε κάθε περίπτωση δίνουν ένα ηχηρό μήνυμα ότι η έμφυλη βία όχι μόνο είναι παρούσα αλλά αυξάνεται και όλο και πιο συχνά καταλήγει στο έγκλημα.
Η Κυβέρνηση ορθώς έχει καταδείξει την ευαισθησία και το ενδιαφέρον της πολλαπλώς και εμπράκτως για την καταπολέμησή της. Ενδεικτικά αναφέρω τη λειτουργία σε ολόκληρη τη χώρα 43 Συμβουλευτικών Κέντρων και 19 Ξενώνων Φιλοξενίας.
Ωστόσο, το θύμα της γυναικοκτονίας δεν είναι πάντα μόνο ένα. Είναι αυτονόητο ότι και τα ορφανά παιδιά, όπου υπάρχουν, είναι θύματα του εγκλήματος αυτού, από την στιγμή που η μητέρα τους είναι δολοφονημένη και ο συζυγοκτόνος πατέρας τους στη φυλακή.
Επομένως, τίθεται ένα βασικό ερώτημα: πώς θα ανατραφούν αυτά τα παιδιά. Συνήθως, οι συγγενείς των θυμάτων – κυρίως οι γιαγιάδες και οι παππούδες – καλούνται να αναλάβουν την επιμέλεια των ορφανών παιδιών. Ωστόσο, είναι άνθρωποι συχνά μεγάλοι σε ηλικία με περιορισμένες, κάποιες φορές, πνευματικές και σωματικές ικανότητες.
Συναντήθηκα στη Βουλή με αντιπροσωπεία των γιαγιάδων που έχουν αναλάβει την επιμέλεια των ορφανών εγγονών τους, οι οποίες μου εξέθεσαν τα έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ειδικότερα, τόσο την ανατροφή όσο και τις παρεμβάσεις με κατεύθυνση την ψυχολογική στήριξη των ορφανών παιδιών, για να αντιμετωπίσουν τον θάνατο της μητέρας τους και τη στυγερή πράξη του πατέρα τους, καλούνται να τις αναλάβουν οι ίδιες, χωρίς όμως να εξετάζεται αν το εισόδημά τους επαρκεί.
Για το λόγο αυτό, κρίνεται επιβεβλημένη η παρέμβαση και μέριμνα της Πολιτείας και, συγκεκριμένα, είναι αναγκαία η δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη με φροντίδα των κοινωνικών δομών του Κράτους στα ορφανά τέκνα που έχουν βιώσει το τραγικό γεγονός της απώλειας της μητέρας τους από το συζυγοκτόνο πατέρα τους.
Στην κατεύθυνση αυτή, θα ήταν ιδιαίτερα επωφελής η παροχή κοινωνικού λειτουργού, όπου αυτή κριθεί αναγκαία, για την παρακολούθηση της ομαλής ανατροφής και ανάπτυξης των παιδιών μέσα στο νέο οικογενειακό περιβάλλον, όπου συνήθως την επιμέλεια αναλαμβάνουν η γιαγιά και ο παππούς τους.
Επίσης, οι οικογένειες των γιαγιάδων και παππούδων που συνήθως αναλαμβάνουν την επιμέλεια των ορφανών παιδιών δεν έχουν πολλές φορές την οικονομική δυνατότητα να αναλάβουν τα έξοδα ανατροφής τους.
Για το λόγο αυτό, θα αποτελούσε μία έμπρακτη στήριξη του κράτους και των αρμόδιων φορέων να δίνεται η δυνατότητα από την Πολιτεία επαγγελματικής αποκατάστασης όσων έχουν αναλάβει την επιμέλεια των ορφανών παιδιών και αντιμετωπίζουν το ζήτημα αυτό. Στην ίδια κατεύθυνση, να παρέχεται από την Πολιτεία σε αυτούς μια μορφή οικονομικής ενίσχυσης, με όποιον τρόπο κριθεί πρόσφορο.
Επιπρόσθετα, δεδομένου ότι ο καταδικασθείς συζυγοκτόνος πατέρας προσφεύγει στο δευτεροβάθμιο δικαστικό όργανο για την ελάφρυνση της ποινής του, θα αποτελούσε μία ανακούφιση για τις οικογένειες που μεγαλώνουν το ορφανό παιδί του – επειδή εκείνος ευθύνεται για αυτό – το σύνολο των πραγματικών δικαστικών εξόδων (π.χ. νομική εκπροσώπηση της οικογένειας του θύματος, έξοδα μετάβασης στο κατά τόπον αρμόδιο δικαστήριο), τα οποία είναι σημειωτέον πάρα πολύ μεγάλα, να βαραίνουν αποκλειστικά τον ίδιο και η καταβολή τους να αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση έφεσης.
Με περιεχόμενο τα παραπάνω μέτρα στήριξης που μπορεί να λάβει η Πολιτεία για τα ορφανά παιδιά – θύματα και αυτά των γυναικοκτονιών – και των οικογενειών τους που τα μεγαλώνουν, κατέθεσα πρόσφατα ερώτηση στον Υπουργό Εργασίας, με την κοινοβουλευτική μου ιδιότητα, αιτούμενη να λάβω απάντηση αν είναι εφικτή η υλοποίησή τους και σε ποιο χρονοδιάγραμμα.
Καταλήγοντας, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί ότι όλα τα παραπάνω μέτρα που καλείται να λάβει η Πολιτεία είναι μέτρα με ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος, τεράστιο κοινωνικό αποτύπωμα και μεγαλειώδες κοινωνικό μήνυμα.
*Η Άννα Ευθυμίου είναι Δικηγόρος και Βουλευτής Ν.Δ. Α’ Θεσσαλονίκης
Πηγή: https://www.topontiki.gr/
