Η χώρα μας ήδη εισήλθε ..''αισίως'' στο 2ο lock-down της ίδιας χρονιάς και εμείς δυστυχώς οι πολίτες βιώνουμε και πάλι τα δυσάρεστα συμπτώματα της επιβληθείσας καραντίνας. Η Ελληνική κοινωνία παρουσιάζεται διχασμένη,--όπως πάντα-- και άλλοι πολίτες τάσσονται υπέρ των κατ' ανάγκη ληφθέντων μέτρων αποφυγής και περιορισμού της περαιτέρω εξάπλωσης του ιού στην κοινότητα και προστασίας της δημόσιας και ατομικής υγείας, ενώ άλλοι αντίθετα τάσσονται κατά της εφαρμογής των μέτρων υποστηρίζοντας ότι τα περιοριστικά μέτρα δεν βοηθούν σε τίποτα και δεσμεύουν την προσωπική ελευθερία.
Η κυβέρνηση βρίσκεται μεταξύ ''σφύρας και άκμονος''. Το δίλημμα ήταν ισχυρό. Άν άφηνε την κατάσταση, ως είχε, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα είχε ''χαθεί η μπάλα'' και τότε όλοι-ες θα την ''μαστίγωναν'' ότι υπαίτια παρέλειψε να λάβει τα οφειλόμενα μέτρα ,--όπως ακριβώς έλαβαν και οι άλλες Ευρωπαικές χώρες που βιώνουν το ίδιο πρόβλημα--. Με την πρόσφατη απόφασή της η κυβέρνηση επέλεξε εκ των πραγμάτων, να λάβει τα γνωστά σε όλους-ες μας μέτρα, με την αγωνία ''στο κατακόρυφο'', να αναμείνει την έκβαση και το αποτέλεσμα των μέτρων, ως ''δαμόκλεια σπάθη'', γιατί σε τυχούσα περίπτωση κατά την οποία δεν αποδώσουν τα μέτρα τότε η κατάσταση θα επιδεινωθεί προς το χείριστο και θα κατηγορηθεί ότι έκανε ''μία τρύπα στο νερό''.
Αν αποδώσουν, τότε θα έχει αρεστό και θετικό κοινωνικό αντίκτυπο εκ του αποτελέσματος και ο ελλοχεύων κίνδυνος θα μειωθεί με επαναφορά στην επιθυμητή κανονικότητα της καθημερινότητάς μας.
Κατά την προσωπική μου άποψη η σημερινή απόφαση των περιοριστικών μέτρων στην εν γένει διαβίωσή μας είναι πολύ δυσχερέστερη από την προηγούμενη όμοια απόφαση του Μαρτίου και είναι στην ''κόψη του ξυραφιού''. Και τούτο γιατί θα υπάρχει συγκρίσιμο μέγεθος, καθόσον τότε τα περιοριστικά μέτρα είχαν αποδώσει με την έγκαιρη εφαρμογή τους,''πρόκαμαν'', κατά την λαϊκή έκφραση, ενώ τώρα υφίσταται μία ''ειδοποιός'' διαφορά εξ αιτίας αντικειμενικής δυσκολίας, εκ του γεγονότος ότι ήδη παρήλθε ένα καλοκαίρι και πλέον με ελεύθερες συμπεριφορές, με συνέπεια την επιθετική αύξηση των κρουσμάτων από τον ιό, εξ αιτίας της ελεύθερης διαβίωσής μας, ή από τον ''χαβαλέ'', ή την έλλειψη μέτρων αυτοπροστασίας, ή την αδιαφορία, ή την άρνηση παραδοχής της πανδημίας, ή την αντίληψη ότι ο ιός είναι ..παρελθόν και πλέον δεν μας αφορά. Με την διαμόρφωση αυτής της κατάστασης το Κράτος και η κυβέρνηση απεγνωσμένα σήμερα προσπαθεί να συμμαζέψει ''το χωριό που έχει σκορπίσει''.
Θα αποδώσουν τα μέτρα; Όπως δημιουργήθηκε η κατάσταση στο ''δεν πάει άλλο'', είναι μονόδρομος να αποδώσουν τα μέτρα και πρέπει όλοι-ες να το κατανοήσουμε, υποστηρικτές, η αρνητές των μέτρων, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γνωρίσουμε δυσάρεστες καταστάσεις με θλιβερό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό με κοινωνικές εντάσεις και αναταραχές, στις υποδομές υγείας, με κατολίσθηση στην οικονομία που θα επιφέρει φτώχεια και δυστυχία και ευρύτερα στην εθνική μας υπόσταση
Ας έχουμε αυτή τη φορά ένα λιγότερο διχασμό γιατί ο ιός δεν κάνει διακρίσεις ούτε στους μεν, ούτε στους δε και πρέπει να αντικρύσουμε μία καλύτερη μέρα χωρίς μάσκες και χωρίς περιορισμούς. Είναι στο χέρι μας.
