Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ --Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α. π. Παντείου
Στην αρχαιότητα όλοι μαζί οι Έλληνες του Μιλτιάδη του Θεμιστοκλή, του Λεωνίδα, ενωμένοι αντιμετώπισαν και κατατρόπωσαν τους Πέρσες του Δαρείου και του Ξέρξη. Μετά από μερικά χρόνια με τον Πελοποννησιακό πόλεμο οι Σπαρτιάτες κατέστρεψαν τους Αθηναίους στην εμφύλια διαμάχη και άρχισε η παρακμή της ένδοξης εποχής.
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 μετά τις μεγαλειώδεις νίκες για την απελευθέρωση, του Κολοκοτρώνη, του Καραισκάκη, του Ανδρούτσου και των άλλων οπλαρχηγών ακολούθησε η καταστροφική εμφύλια αιματοχυσία μεταξύ Ρουμελιωτών και του Μοριά, oι δολοφονικές ίντριγκες, με συνέπεια σχεδόν να σβήσει ο απελευθερωτικός αγώνας ο οποίος σώθηκε με την επέμβαση των τότε μεγάλων Δυνάμεων.
Στα νεότερα χρόνια μετά τις νικηφόρες μάχες στους Βαλκανικούς πολέμους και την απελευθέρωση των υπόδουλων εδαφών μας από τους Οθωμανούς, ακολούθησε ομοίως ο εθνικός διχασμός του 1917-18 και σε λίγα χρόνια επήλθε η Μικρασιατική καταστροφή του 1922.
Στα πλησιέστερα χρόνια και μετά τις ένδοξες νίκες στα βουνά της Βορείου Ηπείρου κατά των Ιταλών του Μουσολίνι και την γενναία αντίσταση στις δυνάμεις του Χίτλερ, μας προέκυψε ο καταστροφικός αδελφοκτόνος πόλεμος του 1946-49.
Στα χρόνια που ζούμε, πάντα κάτι θα έχουμε για να μαλώνουμε. Ο διχασμός διαχρονικά, ''καλά κρατεί'' σαν μία ''διπολική διαταραχή'' και αν κάποια στιγμή δεν έχουμε κάποιον αντίπαλο, για να ''πλακωνόμαστε'' σε όλο το φάσμα της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής, θα τον εφεύρουμε για την ...ικανοποίησή μας.
Σήμερα έχουμε να μαλώνουμε και να είμαστε διχασμένοι για μία ακόμη φορά, σε ένα υγειονομικό πόλεμο, δηλαδή για την πανδημία της εποχής μας, τον κορωναιό......όπου μία μερίδα της κοινωνίας μας έχει πάρει ''διαζύγιο'' από την κοινή λογική.
Τελικά εκ των καταστάσεων εξάγω το συμπέρασμα ότι είμαστε μία ''πάστα'' λαού ικανότατοι και για το καλύτερο και για το χειρότερο, το δεύτερο εκ των οποίων όμως αυτοκαταστροφικά συνθλίβει το πρώτο σε τελική έκβαση.
