Αριστέα Σερεμέτη*
"Ο εκκωφαντικός κρότος που ακούμε μέσα μας δεν είναι μόνο ο ήχος του φόβου μας για τον κορωνοϊό, δεν είναι η αγωνία του θανάτου μας από ίωση, είναι κάτι πολύ πιο θλιβερό και ανήμερο, είναι τα συντρίμμια του παλιού γνωστού κόσμου μας που σωριάζει τα ερείπιά του και τις ζωές μας μέσα σ αυτόν, είναι το πένθος κι ο θρήνος μας πως τίποτε δε θα είναι πια το ίδιο.
Γιατί ζωή δεν είναι μόνο τα όσα ζούμε αλλά κυρίως και τα όσα θυμόμαστε.
Και οι κάποιας ηλικίας, οι άνθρωποι του παλιού κόσμου, οι "παλιάνθρωποι" τρόπον τινά έχουμε μνήμες ασύμβατες με το νέο κόσμο που γεννιέται και επιβάλλεται από τη νέα τάξη πραγμάτων.
Δεν έχουμε παιδικά χρόνια με μνήμες σ ένα διαμέρισμα, εσώκλειστοι με το κινητό στο χέρι, με ηλεκτρονική επικοινωνία, με σέξτινγκ, με πληκτρολόγια, με φαστ φουντ, με οθόνες, κοντρόλς και κωδικούς.
Είμαστε παιδιά που παίξαμε στο χώμα, στην αλάνα, στην αυλή, που πήγαμε σχολείο και με 40 παιδιά στην τάξη και όχι με τηλεκπαίδευση, που ερωτευτήκαμε με οσμή και αφή και όχι με καρδούλες και λάικ, που σηκώσαμε μπαϊράκι και γροθιές σε πολιτικές και συστήματά εξουσίας, που έχουμε νιώσει τον παλμό στις φλέβες μας, το θυμό, την οργή για την αδικία, το όνειρο ενός ομορφότερου κόσμου.
Που αισθανθήκαμε το μεγαλείο του ωραίου, του αληθινού, το μεράκι της παρέας στο ταβερνάκι, το δάκρυ συγκίνησης στο σινεμά, το δέος ενός πυκνού δάσους και μιας γάργαρης θάλασσας, την ταραχή από ένα τρυφερό τραγούδι, το χορό ενός γλεντιού, το ξημέρωμα στους δρόμους.
Έχουμε μνήμη όλων αυτών και την γνώση πως όλα όσα θυμόμαστε και έχουμε για μπούσουλα ζωής τα χάνουμε ανεπιστρεπτί.
Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, τηλεδιάσκεψη, σκάιπ, βιντεοκλήση, μέσσεντζερ, Νετφλιξ, χαζή επικοινωνία, αποβλακωμένοι άνθρωποι, ρηχά και επιφανειακά νταραβέρια.
Ψυχαγωγία ον-λάιν, efood, email, eshop, ebanking.
Εν τέλει eόντα, ψυχρόαιμοι, κυνικοί, άχαροι, στεγνοί, ημιρομποτοποιημένοι, καλωδιωμένοι άνθρωποι σε μια ψευδαίσθηση ζωής μέσα από οθόνες, εμότικονς, επιβεβαιώσεις κωδικών πως δεν είμαστε ρομπότς αλλά e κάτι που μοιάζει με ρομπότ.
Η πανδημία αυτή κάποτε θα τελειώσει, όμως ο φόβος της μεταδοτικής ασθένειας θά χει ριζώσει και θα επανέρχεται σ ενδεχόμενο κίνδυνο άλλου ιού αλλά και χωρίς αυτόν, μην πίνεις, μην καπνίζεις, μην ξενυχτάς, μην αντιδράς, μην παθιάζεσαι γίνεσαι φανατικός, μείνε κουλ στέι σέιφ, μείνε μόνος και σε απόσταση ασφαλείας και στο μεταξύ οι νέες γενιές θα μεταλλαχθούν σε υγιεινιστές αποστειρωμένους σ ένα πλήρως απάνθρωπο κι ανασφαλές εργασιακό περιβάλλον, με ακρωτηριασμένα συναισθήματα, με κλονισμένους ψυχισμούς, με τέλεια άγνοια αληθινής ζωής, αρρωστημένες υπάρξεις που θα λένε πως ζουν αλλά απλά θα υπάρχουν και θα πιάνουν τζάμπα τον τόπο, χωρίς κριτικό πνεύμα, χωρίς αντιδράσεις, χωρίς μνήμη ζωής σε κάποιον χι έντονο ιστορικό χρόνο.
Αυτό είναι η ουσία και η ιδεολογική ταξική τοποθέτηση στην πανδημία .
Διότι πανδημίες η ανθρωπότητα πέρασε πολλές.
Όμως αυτή είναι η πρώτη που έχει κατεξοχήν ιδεολογικό πρόσημο και οδηγεί ντουγρού στο νέο κόσμο του τεχνοφασισμού που θα στελεχώσει ο μετάνθρωπος, το άβουλο προσαρμόσιμο παντού και αποξενωμένο απ τα ανθρώπινα, "ανθρώπινο" ον που πρέπει να απέχει μνήμης π.χ. πορεία Πολυτεχνείου και οιασδήποτε αντίστασης κι εναντίωσης στο ιερό γράμμα του νόμου της ανήθικης εξουσίας.
87% των νοσούντων προέρχονται από εσωτερικούς χώρους, μάς είπαν.
Και καταδίωξαν τις πλατείες, τη θάλασσα, την εκδρομή, την υπαίθρια αγορά, το θερινό σινεμά, το αρχαίο θέατρο, τη βόλτα, τη συναυλία.
Έκλεισαν ανοιχτά κολυμβητήρια, όργανα γυμναστικής σε δημοτικά άλση .
Απαγόρευσαν το ψάρεμα .
Μας έκλεισαν σε εσωτερικούς χώρους με παρέα την τηλεόραση και τον υπολογιστή.
Η μικρή επιχείρηση τέλειωσε.
Θα γίνουν όλα τραστ, πολυκαταστήματα, εταιρικά, σέντερς, κλινικές, καμία επαφή προσωπική με δικηγόρο, γιατρό, έμπορο κλπ
Το τραγούδι όπως το ξέραμε, η μελωδία, ο στίχος δεν μπορεί να επιβιώσει, η ηλεκτρονική μουσική είναι πιο συμβατή στο μοντέλο τους.
Στη Θεσσαλονίκη πρόστιμο 500€ σε μουσικό του δρόμου για μη χρήση μάσκας, κατάληψη πεζοδρομίου, ακατάλληλο έντυπο μετακίνησης.
Καταστολή και πρόστιμα αδρά σ έναν κόσμο φτωχοποιημένο που φέρνει βόλτα τη ζωή με δόση, ρύθμιση, έκπτωση, προσφορά.
Ενώ οι κυβερνώντες ζουν με φρενίτιδα το μεγάλο φαγοπότι, τον μεγάλο περίπατο, βιτρίνες και υπέρκομψους μεταμοντέρνους στολισμούς υπέρογκων ποσών.
Καμία μα καμία κίνηση καταστολής του ιού.
Χρήματα μόνο για καταστολή και για προπαγάνδα.
Ένας ολοκληρωτισμός πρωτοφανής, ασύλληπτος.
Όλα αυτά λοιπόν δεν είναι ιδεολογικά ; είναι για την υγειά μας;
Όσο υπαρκτός είναι ο ιός, άλλο τόσο υπαρκτός είναι και ο προ των πυλών τέλειος αφοπλισμός του ιδεολογικού μας οπλοστάσιου.
Ο κίνδυνος και ο θάνατος είναι διπλής ταυτόχρονης ανάγνωσης .
Εμείς λοιπόν οι της μνήμης στο νέο κόσμο τους είμαστε γραφικοί και απροσάρμοστοι, αχρείαστοι, περιττοί .
Τροχοπέδες στις στρατηγικές τους .
Οι τρελοί του χωριού .
Τους νέους και τους τρελούς θα στιγματίσουν και θα στοχοποιήσουν .
Τους αντιδρώντες ζώντες.
Ποτέ δεν χτυπούν στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος.
Το νου σας ε!
Και έπεται το Σώπα, μη μιλάς!
Θα ρθει κι αυτό οσονούπω.
Η συνέχεια στις οθόνες σας.
Μείνετε "ενεργοί" και αναμείνατε στο ακουστικό σας!
Συγγνώμη είμαι παλαιάς κοπής, στο πληκτρολόγιό σας ήθελα να πω .
Μα να ξέρετε τα όσα ζούμε δεν είναι εικονική πραγματικότητα, ούτε ασκήσεις επί χάρτου, ούτε προσομοίωση.
Είναι πραγματικά πυρά.
Πιο πραγματικά δεν γίνεται.
Σας φιλώ.
(νοερώς)"
*(χειρουργός οδοντίατρος)
