«Ο μπαμπάς είναι αυτός που κάνει τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα. Ο μπαμπάς είναι αυτός που θα σου βγάλει και τη δεύτερη βοηθητική ρόδα από το ποδήλατο χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Ο μπαμπάς είναι αυτός που θα σε πείσει ότι μπορείς, όταν όλοι κι όλα λένε το αντίθετο. Ο μπαμπάς είναι αυτός που περιμένει τα νέα σου σαν τρελός, αλλά ποτέ δεν θα σ’ το πει. Ο μπαμπάς είναι αυτός που σε καμαρώνει στις γυμναστικές επιδείξεις, δίπλα στη μαμά. Ο μπαμπάς είναι αυτός που κάνει τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα. Ο μπαμπάς είναι αυτός που δίνει πολλά και συνήθως ζητάει λίγα. Ο μπαμπάς είναι αυτός που όσο μεγαλώνεις τόσο συνειδητοποιείς ότι του μοιάζεις. Ο μπαμπάς είναι το άλλο σου μισό. Ο μπαμπάς είναι ο ήρωάς σου, είτε είσαι αγόρι, είτε είσαι κορίτσι. Ο μπαμπάς είναι γενικά ο αφανής ήρωας της ιστορίας. Ο μπαμπάς είναι αυτός που η μυρωδιά του είναι η πιο μαγική, αλλά κι η πιο διακριτική στον κόσμο ολόκληρο. Ο μπαμπάς είναι αυτός που κόβει τη βασιλόπιτα την πρώτη μέρα του χρόνου. Ο μπαμπάς είναι αυτός που όταν τον χάσεις, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.
Αφιερωμένο στον δικό μου μπαμπά, που του άρεσε πολύ να διαβάζει.
Αφιερωμένο σε όλους τους μπαμπάδες του κόσμου».
Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που ο καλός μου πατέρας ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι προς την Ουράνια Πολιτεία (30-11-2019). Με αφορμή το δυσάρεστο αυτό γεγονός, το βιβλίο του Στέφανου Ξενάκη «Κάπταιν» από τις εκδόσεις Key Books (2019), αποτελεί ένα πνευματικό μνημόσυνο στη μνήμη του πατέρα μου αλλά και όλων των πατεράδων του κόσμου. Στο γονιό στήριγμα, στο γονιό ήρωα, στο γονιό πρότυπο… που έχει φύγει από κοντά μας, αλλά η θέση του παραμένει πάντα στην σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Ο Στέφανος Ξενάκης αφιερώνει αυτό το βιβλίο στον πατέρα του τον καπετάνιο Ισίδωρο (Σιδερή) Ξενάκη. Αυτός ήταν ο δικός του τρόπος να πενθήσει και να τιμήσει τον πατέρα του με ένα βιβλίο γεμάτο καθημερινές ,οικογενειακές ιστορίες, μνήμες και συναισθήματα. Ένα νοσταλγικό μνημόσυνο που τιμά τον γονιό, προτρέποντας τον κάθε αναγνώστη να τιμήσει τον δικό του. Ένα βιβλίο που μιλά απευθείας στην καρδιά. Ένα αφιέρωμα, που βρίσκει μια χαραμάδα και τρυπώνει στα βάθη της ψυχής. Φέρνει στο νου δικές μας ιστορίες και συγκινήσεις από τα δικά μας παιδικά χρόνια. Με τη γνωστή υπέροχη πένα του, ο Ξενάκης ανοίγει ένα παράθυρο και μοιράζεται όχι μόνο τη ζωή του με τον αναγνώστη, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα του συγγραφέα για μια σημαντική απώλεια δημιουργεί μεγάλη συγκίνηση, ιδίως όταν έχεις περάσει από την ίδια κατάσταση. Καθώς διαβάζεις το βιβλίο διαπιστώνεις παρόμοιες σκέψεις κοινά σημεία, κοινές ανοιχτές πληγές και κοινή επιθυμία να μας γιατρέψει ο χρόνος. Ένα υπέροχο βιβλίο απλοϊκά γραμμένο σε γλώσσα που σε παραπέμπει σε προφορικό λόγο όπως κάποιος θα έλεγε στο πατέρα του τις σκέψεις του. Δεν είναι τυχαίος που ο υπότιτλός του βιβλίου είναι “Γράμματα στο μπαμπά μου”. Στις σελίδες του , ο συγγραφέας καταθέτει την ψυχή του, θυμάται τις συνήθειες, τις απλές καθημερινές στιγμές, τα ζεστά λόγια, τις συμβουλές και όλα όσα πίστευε ο πατέρας του ζώντας μια ζωή γεμάτη με τίμιο καθημερινό αγώνα, μα πάνω απ΄όλα η προσφορά στην οικογένειά του. Στο βιβλίο ξεχειλίζουν τα ωραιότερα ανθρώπινα συναισθήματα. Είναι γεμάτο αγάπη, νοσταλγία, περηφάνια, αξιοπρέπεια, αξίες όπως η πίστη στην οικογένεια, στην εργασία, στον συνάνθρωπο, η λατρεία για τη ζωή χωρίς ακραίες υπερβολές. Ένα βιβλίο που θυμίζει μια αγκαλιά στο γονιό. Η διήγηση ζωντανή και συγκινητική. Όπως ο συγγραφέας ,νιώθεις κι εσύ την ανάγκη για νοερές αγκαλιές. Νιώθεις την ανάγκη να απλώσεις το χέρι σου και να χαϊδέψεις τρυφερά το κουρασμένο χέρι, τα λευκά μαλλιά, να δώσεις αμέτρητα φιλιά στο λατρεμένο πατρικό πρόσωπο. Να πεις πολλά σ΄αγαπώ. Νιώθεις την ανάγκη να δανειστείς από τις αξίες του πατέρα σου και να γίνεις ένας καλύτερος πατέρας για τα παιδιά σου. Αισθάνεσαι πόνο αλλά συγχρόνως και λύτρωση. Μέσα από τη διαδικασία του πένθους, ο συγγραφέας οδηγείται σε μια δική του αυτογνωσία και ανάσταση.
Σε μερικά σημεία του βιβλίου, μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους αναγνώστες που είχαν δύσκολες οικογενειακές σχέσεις πως υπάρχει μια υπερβολή, αλλά η ίδια η απώλεια ωθεί την υπερβολή των συναισθημάτων και την καταγραφή από τον συγγραφέα. Το συναίσθημα δεν λογοκρίνεται και η απώλεια δεν ξεπερνιέται , μαθαίνεις να ζεις μαζί της. Ο θάνατος καταφέρνει να κλείσει όλους τους λογαριασμούς και να σβήσει το παρελθόν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Τι σημασία έχει τι έγινε… μετά την απώλεια τα γεγονότα γίνονται γλυκόπικρες αναμνήσεις. Ο θάνατος είναι ένα τραύμα που o χρόνος σιγά σιγά το γιατρεύει αλλά δεν σε κάνει να μπορείς να ξεχάσεις. «Οι άνθρωποί μας φεύγουν, αλλά μένουν μέσα μας».
Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν τις σχέσεις με τους γονείς μας, είτε είναι ζωντανοί, είτε όχι. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία όσο τους έχουμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας. Το πιο μεγάλο δώρο στη ζωή μας είναι οι στιγμές με τους ανθρώπους μας. Οι στιγμές που δημιουργούν αναμνήσεις, που μένουν αναλλοίωτες, μέσα στη ροή του χρόνου. Όσο πιεστικοί κι αν είναι οι ρυθμοί, όσο φορτικές κι αν είναι οι υποχρεώσεις, ο πιο πολύτιμος χρόνος μας, είναι αυτός που αφιερώνουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να σπαταλάμε, όχι λεπτό, αλλά ούτε δευτερόλεπτο από την ουσία της ζωής, από τη συνεχή μέριμνα και τη φροντίδα για τους αγαπημένους μας. Είναι, ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε.« Γιατί αυτό που μένει τελικά όταν αφήνουμε πίσω μας τη ζωή είναι: θύμησες, μυρωδιές, αγκαλιές και αγάπη. Μπόλικη αγάπη!!!».
Καλό διάβασμα!
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Στέφανος Ξενάκης είναι επιχειρηματίας – συγγραφέας. Πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού (ΜΒΑ) Manchester Business School. Εργάστηκε με επιτυχία ωε στέλεχος και επιχειρηματίας στο χώρο της Διαφήμισης από το 1993 έως το 2015. Το πρώτο του βιβλίο «Το Δώρο» κυκλοφόρησε το 2018 και έγινε Bestseller. Έκτοτε ασχολείται με το πάθος του, την αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη. Αυτή την εποχή εργάζεται εντατικά για το όνειρό του, το μάθημα «ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ», ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να μπει σε όλα τα σχολεία της χώρας μας.
