ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ
Καθώς ανοίγουν τα εστιατόρια και τα καφενεία, και η χώρα προετοιμάζεται να υποδεχθεί ξένους επισκέπτες, είναι διάχυτη η αγωνία όσων έχασαν μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους από το «απαγορευτικό» πολλών εβδομάδων για το εάν οι επιχειρήσεις τους θα είναι βιώσιμες υπό τις νέες συνθήκες που επιβάλλει η πανδημία, εάν θα είναι ασφαλείς οι ίδιοι και οι πελάτες τους και εάν θα υπάρξει δεύτερος γύρος εγκλεισμού, ο οποίος θα ήταν καταστροφικός γι’ αυτούς. Παρά τον φόβο ότι οι καινούργιες συνθήκες μπορεί να ευνοήσουν την εξάπλωση του νέου κορωνοϊού, όλοι αναγνωρίζουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να επιχειρήσουμε μια ισορροπία μεταξύ της δημόσιας υγείας και της οικονομικής επιβίωσης. Τα δύο δεν χωρίζονται: εάν κοιτάζουμε μόνο την υγεία μας, μέσω απόλυτης απομόνωσης, θα καταρρεύσει η οικονομία, με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία· εάν θέτουμε ως προτεραιότητα την οικονομία, ο μεγάλος αριθμός κρουσμάτων COVID-19 και θανάτων έχει εξίσου μεγάλο οικονομικό κόστος, όπως παρατηρούμε στη Σουηδία.
Η επιτυχημένη διαχείριση της κρίσης έως τώρα οφείλεται στην κυβέρνηση, στους υπεύθυνους επιστήμονες, στους αρμόδιους φορείς και στον καθένα μας. Όταν ξέσπασε η κρίση, τίποτα δεν μας εγγυόταν ότι θα γλιτώναμε την καταστροφή που υπέστησαν πολλές άλλες χώρες. Στις εβδομάδες και μήνες που έρχονται, ας μην ξεχνάμε ότι ήδη πετύχαμε κάτι πολύ δύσκολο. Στο διάστημα του «απαγορευτικού», όμως, τα πράγματα ήταν απλά: συμμετείχαμε σε μια εθνική προσπάθεια χωρίς πολλά περιθώρια διαφοροποίησης. Τώρα που η οικονομία και η κοινωνία βγαίνουν από τον πάγο, θα δούμε ποιοι είμαστε και με ποια εφόδια θα αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής στην εποχή του κορωνοϊού. Μπορεί όλοι να συμμετείχαμε στο δράμα των τελευταίων μηνών, αλλά εκτός από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, είτε ως ασθενείς και οι συγγενείς τους είτε ως γιατροί, νοσηλευτές, κρατικοί φορείς κ.ά., οι υπόλοιποι ήμασταν θεατές. Τώρα καλούμαστε να αναλάβουμε ρόλους σε μια κοινωνία όπου θα πρέπει να εξοικειωθούμε με την ύπαρξη του επικίνδυνου ιού χωρίς να του επιτρέπουμε ούτε να μας μολύνει ούτε να μας παραλύσει. Ελλείψει σίγουρης θεραπείας και εμβολίου, αυτό απαιτεί ψυχραιμία, προσήλωση στον στόχο, πειθαρχία απ’ όλους και τύχη.
Η έως τώρα επιτυχία εγκυμονεί κινδύνους. Δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού και παλικαρισμού. Το ότι δεν βλέπουμε τον κορωνοϊό να έρχεται δεν σημαίνει ότι έπαψε να υπάρχει: αόρατος, μεταδίδεται από τον έναν στον άλλον και διαχέεται στην κοινωνία – πρώτα στους πιο κοντινούς και αγαπημένους μας. Η κυβέρνηση και οι κρατικοί φορείς έχουν μεγάλες μάχες μπροστά τους: να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της πανδημίας με τρόπο που θα κρατήσει όρθιους τομείς, επιχειρήσεις και ανθρώπους, χωρίς να ευνοούν κάποιους και να αδικούν άλλους. Τα υγειονομικά μέτρα προστασίας πρέπει να επιτρέπουν την επανεκκίνηση της οικονομίας χωρίς να υποτιμούν τους κινδύνους της εξάπλωσης του ιού. Την ίδια ώρα, επείγει να υπάρξει σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα αναγνωρίζει τις αλλαγές που απαιτεί η συνύπαρξη με τον COVID-19. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο – επειδή ουδείς γνωρίζει πώς θα είναι η ζωή μας στο άμεσο μέλλον. Η δε αντιπολίτευση έχει σημαντικό ρόλο να παίξει αυτό το διάστημα – να στηρίζει, να ελέγχει, να προτείνει εναλλακτικές λύσεις. Δεν πρέπει ούτε να απεμπολήσει αυτή την ευθύνη ούτε να υπονομεύει την ομοψυχία στη δύσκολη εποχή που έρχεται, μόνο για κομματικά οφέλη.
Πολλά θα κριθούν από το εάν ο ιός θα δαμαστεί σχετικά γρήγορα ή εάν θα παραμείνει θανάσιμος κίνδυνος, επιφέροντας ακόμη περισσότερες αλλαγές στις ζωές μας. Όπως και να έχει, ήδη βλέπουμε την ανάγκη για περισσότερο σεβασμό και κατανόηση για τις ανάγκες και τις ανησυχίες του διπλανού μας. Σήμερα οι μαγαζάτορες, οι μικρές επιχειρήσεις, οι επαγγελματίες του τουρισμού και άλλοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης για την επιβίωσή τους. Σήμερα, όσο ποτέ, βλέπουμε πόσο η δική τους προσπάθεια και πόσο η δική μας συμμετοχή και στήριξη συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας υγιούς κοινωνίας.
Πηγή:https://www.kathimerini.gr
