ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Να δω κε την ομονηα με τα νερά τα κρεία». 'Ετσι σχολίαζε ο Μποστ την Ομόνοια του καιρού εκείνου. 'Ηταν το 1960, όταν τα σιντριβάνια της πλατείας αντιμετωπίσθηκαν ως μεγάλη καινοτομία. Εξήντα χρόνια μετά, τα σιντριβάνια προκαλούν ενθουσιασμό σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πρωτεύουσας.
Μπορεί να μην έχουμε μεγάλη φαντασία, έχουμε όμως σταθερές αξίες. Θα μου πείτε, όλα τα σιντριβάνια μπορεί να είναι πίδακες νερού, όμως δεν είναι όλοι οι πίδακες ίδιοι. Και η νέα υπερπαραγωγή μοιάζει με Χόλιγουντ αν τη συγκρίνεις με την τότε, κατάλληλη για σκηνικό στον παλιό, καλό, πλην όμως πτωχό ελληνικό κινηματογράφο.
Μπορεί να μην έχουμε μεγάλη φαντασία, έχουμε όμως σταθερές αξίες. Θα μου πείτε, όλα τα σιντριβάνια μπορεί να είναι πίδακες νερού, όμως δεν είναι όλοι οι πίδακες ίδιοι. Και η νέα υπερπαραγωγή μοιάζει με Χόλιγουντ αν τη συγκρίνεις με την τότε, κατάλληλη για σκηνικό στον παλιό, καλό, πλην όμως πτωχό ελληνικό κινηματογράφο.
Παρακάμπτω τον συνωστισμό που προκλήθηκε εν μέσω κορωνοϊού. Σχολιάσθηκε επαρκώς, ο κ. Μπακογιάννης, προς τιμήν του, παραδέχθηκε το λάθος του, τα περαιτέρω περιττεύουν. Απλώς αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που συγκεντρώθηκαν προχθές για να δουν το θέαμα θα ξαναπεράσουν τις επόμενες ημέρες ή μήνες από την Ομόνοια. Δεν διαφέρουν μόνο τα σιντριβάνια. Διαφέρει και η πλατεία.
Το 1960 η Ομόνοια ήταν ζωντανή, μια πλατεία του κέντρου της Αθήνας που συμμετείχε στη ζωή της πόλης. Καφενεία ανοιχτά για τους ξενύχτηδες, ήταν το σημείο συνάντησης όσων έρχονταν από την επαρχία στην πρωτεύουσα.
Σήμερα είναι μια έρημος που μετά τη δύση του ηλίου κανείς κάτοικος της πρωτεύουσας δεν τολμάει να πλησιάσει. Η Σταδίου και η Πανεπιστημίου στα Χαυτεία με κατεβασμένα τα ρολά, η 3ης Σεπτεμβρίου στην αρχή της πιάτσας ναρκομανών, όπως και η πλατεία Βάθης. Μια «αυλή των θαυμάτων» για περιθωριακούς παντός καιρού. Υπάρχουν και οι ένοικοι των ξενοδοχείων, θα μου πείτε. Είναι οι μόνοι που μπορούν να εκτιμήσουν το σιντριβάνι.
Είναι αξιέπαινη η προσπάθεια του δημάρχου να καλλωπίσει το κέντρο της Αθήνας. Αρκεί να μην έχει την ψευδαίσθηση ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο το κέντρο θα μπορέσει να βγει από την καταθλιπτική του νεκροφάνεια. Πιστεύει κανείς ότι το σιντριβάνι της Ομόνοιας θα της ξαναδώσει τη χαμένη της ζωή; Θα του συνιστούσα να την επισκεφθεί σήμερα ή αύριο, κατά τις εννιά το βράδυ, για να πεισθεί περί του αντιθέτου. Ή μήπως εγκαινιάσθηκε ενόψει της πεζοδρόμησης των μεγάλων δρόμων;
Ο δημόσιος χώρος είναι άσχημος όχι επειδή του λείπουν τα καλολογικά στοιχεία. Είναι άσχημος διότι εχθρεύεται την καθημερινότητα του πολίτη. Και αν με ρωτάτε προσωπικά, θα προτιμούσα να θυμάμαι τον δήμαρχο επειδή βρήκε λύση για το πρόβλημα των ναρκομανών ή των γκέτο των μεταναστών μερικά τετράγωνα πιο πέρα από το σιντριβάνι, παρά για το σιντριβάνι. Θα μου πείτε, τι σημασία έχουν οι προτιμήσεις ενός ιδιότροπου σχολιαστή, ο οποίος δεν βρήκε λίγο χρόνο για να γιορτάσει τα εγκαίνια των νερών επειδή φοβάται τον συνωστισμό.
Πηγή:https://www.kathimerini.gr/
