Τώρα, στην έξοδο, έχουμε να πράξουμε με διαφορετικούς τρόπους. Με την εφαρμογή των μέτρων που λάβαμε. Με προστασία. Μια έξοδος με προστασία για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τις χαμένες μας συνήθειες. Προστατευόμαστε για να διασφαλίσουμε το μέλλον. Ένα μέλλον που μπορεί να μας δυσκολέψει για λίγο, αλλά θα μας αποζημιώσει αργότερα.
Πηγή: https://www.lep.gr/
Ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη έξοδο. Που θα γίνει βέβαια τμηματικά, για να μην πέσουμε όλοι σαν μέλισσες μέσα στο ίδιο βάζο με το μέλι. Η μεγάλη έξοδος που έχει όμως αφήσει πίσω της, τρύπιες τσέπες και μπόλικο χρόνο.
Τρύπιες είναι οι τσέπες μας από χρήματα. Μα έχουμε άπλετο χρόνο να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Με κύματα πλημμυρίδας θα επανεκκινηθεί η οικονομία μας. Σε κάποιο -μεγάλο- χρονικό διάστημα θα δούμε να έχουμε εισοδήματα σοβαρά, που θα μας επιτρέψουν να προγραμματίσουμε τις ζωές μας. Με κύματα πλημμυρίδας θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε λίγα από εκείνα που μας στέρησαν.
Τρύπιες είναι οι τσέπες μας από χρήματα. Μα έχουμε άπλετο χρόνο να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Με κύματα πλημμυρίδας θα επανεκκινηθεί η οικονομία μας. Σε κάποιο -μεγάλο- χρονικό διάστημα θα δούμε να έχουμε εισοδήματα σοβαρά, που θα μας επιτρέψουν να προγραμματίσουμε τις ζωές μας. Με κύματα πλημμυρίδας θα καταφέρουμε να αποκτήσουμε λίγα από εκείνα που μας στέρησαν.
Μας στέρησαν το χαμόγελο. Μας στέρησαν την αισιοδοξία. Μας στέρησαν εργασίες. Μας στέρησαν εισόδημα. Αλλά δεν στερηθήκαμε χρόνο. Χρόνο για να σκεφθούμε, για να αναθεωρήσουμε, για να προβληματιστούμε, για να μην πράξουμε. Λες και είχαμε τα θέματά μας λυμένα και ήρθε αυτή η καραντίνα και μας απέτρεψε από το να συνεχίσουμε τις ζωές μας σε ρυθμούς παλαιάς καθημερινότητας. Τώρα η έξοδος, που θα έρθει, θα μας βρει μουδιασμένους, αμήχανους και αδύναμους. Μουδιασμένους γιατί θα κινούμαστε σε άλλα, διαφορετικά πλαίσια. Αμήχανους γιατί δεν θα ξέρουμε από που θα ξεκινήσουμε. Και αδύναμους να διαχειριστούμε το κενό που άφησαν στο διάβα τους οι προηγούμενες ημέρες.
Πώς, με τι δυνάμεις, θα τρέξουμε να ξεπεράσουμε το σοκ των κενών ωρών που περάσαμε; Απαιτείται αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία προκειμένου να μην ξεφύγουμε από τα πλαίσια που μας έχουν επιβληθεί. Πως θα συγκρατήσουμε και θα συγκρατηθούμε τώρα στην έξοδο, που μοιάζουμε σκιές; Σκιές του παλιού εαυτού μας. Με τις βραδυνές διασκεδάσεις πάσης φύσεως. Με τις εξορμήσεις στην εξοχή. Με την ανεμελιά των ανθρώπων του νότου. Με τα οικονομικά μας τακτοποιημένα.
Όμως, ο ήλιος είναι λαμπρός και ζεσταίνει. Τα παιδιά γελούν και παίζουν ακόμα. Οι φίλοι μας διατηρήθηκαν μέσα από δίκτυα τηλεφώνων και κοινωνικής δικτύωσης. Το καλοκαιράκι πλησιάζει. Ας έχουμε υπ όψιν μας ότι η δοκιμασία τελείωσε. Ότι μείναμε υγιείς. Ότι θα ξαναβρεθούμε και θα διασκεδάσουμε. Ότι ακόμα και τα σπίτια μας δεν είναι φυλακές. Γιατί έχουν χρώματα. Έχουν ανέσεις.
Τώρα, στην έξοδο, έχουμε να πράξουμε με διαφορετικούς τρόπους. Με την εφαρμογή των μέτρων που λάβαμε. Με προστασία. Μια έξοδος με προστασία για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τις χαμένες μας συνήθειες. Προστατευόμαστε για να διασφαλίσουμε το μέλλον. Ένα μέλλον που μπορεί να μας δυσκολέψει για λίγο, αλλά θα μας αποζημιώσει αργότερα. Αργότερα, όταν θα μπορέσουμε να αγκαλιαστούμε ξανά, να φιλήσουμε αγαπημένα πρόσωπα, να πλησιάσουμε αγνώστους. Κουράγιο χρειάζεται. Στην έξοδο με αυτοσυγκράτηση για να απολαύσουμε ξανά τη ζωή μας.
Χριστίνα Κινατίδου, Πολιτικός Επιστήμονας
