Η ΜΑΝΙΑΤΙΣΣΑ!

Πηγή: https://chistospanteleou.blogspot.com/

 

Γράφει ο Χρήστος Παντελέου

Αρέσκεται να την αποκαλούν με το όνομα της πατρώας γης της. Δεν είναι άλλη από την φιλόλογο και τώρα συγγραφέας κ. Τασία Αλικάκου. Συνηθίζεται να γράφονται πράγματα για ανθρώπους όταν έχουν φύγει από τη ζωή. Εγώ θα κάνω το αντίθετο. Θα γράψω για εν ζωή ανθρώπους. 

Είχαμε την τύχη να την έχουμε από την αρχή σχεδόν της επαγγελματικής της ενασχόλησης με την διαπαιδαγώγηση νέων ανθρώπων. Με τον Θύμιο Τζίτζηρα μας είχε στο πρώτο θρανίο να καθόμαστε. Πήγαμε κάποιες φορές να την κάνουμε για γαλαρία αλλά της ήμασταν φαίνεται απαραίτητοι και μας δήλωσε να μην ξανά φύγουμε από το πρώτο θρανίο. 

Οι ιστορίες της καθημερινές γύρω από τα παιδιά της, ήταν φρεσκομάνα και μας μιλούσε συνέχεια για το γιό της, που το είχε ονομάσει παιδί μπαμ μπουμ. Του άρεσαν τα όπλα και πυροβολούσε δεξιά και αριστερά μπαμ μπουμ. 

Το πρόβλημα ήταν στους βαθμούς. 

Ρωτούσε. 

-Έχει κανείς πρόβλημα με το βαθμό του; 

-Ναι κυρία εγώ πετάγεται κάποιος. 

-Πόσο σου έβαλα; 

-10! 

-Ήθελες πάρα πάνω; 

-Ναι κυρία είμαι καλύτερος από τον τάδε και βάλατε και αυτουνού 10! 

Σάστισε δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. Κάθισε λίγο σκεφτική και τον ξαναρωτά. 

-Σκέτο 10 ήταν; 

-Τι σκέτο; Αναρωτήθηκε ο μαθητής. 

-Να δεν είχε τίποτα δίπλα; 

-Είχε ένα ε! 

-Τα βλέπεις; Δεν ήταν σκέτο 10 ήταν10 ε δηλ. εξελίξιμο. Το σκέτο 10 μπορεί να γίνει 9 το 10 το δικό σου μπορεί να γίνει 11 το άλλο δίμηνο. Κόκκαλο ο μαθητής. 

Τι έκανε μια μέρα. Είχε 6 ωρο και είχε αδιάθετο το ένα παιδί. Ήταν μόνα στο σπίτι και κόντευε να τρελαθεί από την αγωνία. Την 6η ώρα χωρίς να την πάρει είδηση κανείς πάει και γυρνά το ρολόι 10΄μπροστά. Ώσπου να μπούνε χτυπά το κουδούνι τα μαζεύει γρήγορα και φεύγει για το σπίτι. 

Την άλλη μέρα έρχεται κανονικά στο σχολείο. Κοιτάει ψυχή. Εμείς φασαρία κακό, την συναντά στα σκαλιά ο Γυμνασιάρχης και της βάζει τις φωνές. 

-Τι ώρα είναι αυτή που έρχεσαι; Η τάξη σου έχει αναστατώσει το σχολείο! 

-Μα κύριε Γυμνασιάρχα το ρολόι δεν πρέπει να πηγαίνει καλά δεν είναι 8 η ώρα ακόμα! 

Την πλήρωσε ο Βελέντζας. 

Άστα Χρήστο μου την πάτησα μου εξομολογήθηκε. Δεν σκέφτηκα την άλλη μέρα ότι το ρολόι ήταν 10΄μπροστά και πήγαινα σαν κυρία με το πάσο μου.