ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ
Κάποιοι χάρηκαν την αποδοκιμασία στο πρόσωπο του κ. Νίκου Φίλη από φοιτητή(;), ο οποίος θέλησε να διώξει ένα μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου από δημόσιο χώρο, δηλαδή από το πεζοδρόμιο έξω από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο. «Δεν έχει καμία δουλειά εδώ ο κ. Φίλης», είπε ο «ιδιοκτήτης» της πρώην ΑΣΟΕΕ και περιχώρων.
«Οι φοιτητικοί σύλλογοι απαιτούν να αποχωρήσουν αμέσως αυτοί που θέλουν να καπελώσουν τους αγώνες των φοιτητών. Να αποχωρήσουν τώρα από το άσυλο. Δεν έχουν καμία δουλειά να καπελώνουν τους αγώνες μας, δεν εκπροσωπούν κανέναν, δεν εκφράζουν κανέναν, έστρωσαν τον δρόμο για να μπαίνουν τα ΜΑΤ στο άσυλο.
Το άσυλο είναι για τους αγώνες μας. Δεν έχει καμία σχέση, προσπαθούν να το λερώσουν, και ο κ. Φίλης και τα υπόλοιπα στελέχη ήρθαν εδώ να κάνουν πανηγύρι και απαιτούμε να αποχωρήσουν τώρα» (11.11.2019).
Σύμφωνοι! «Επαναστατικό» πανηγυράκι για τα μάτια της κάμερας έστησε ο κ. Φίλης και οι λοιποί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσαν στην Πατησίων για να συμπαρασταθούν στους παρανομούντες και να χειροκροτήσουν την παρανομία τους. Περί προθέσεων ισχύει το «κολοκυθόπιτα», αλλά το ανησυχητικό είναι πως η εκδίωξη του κ. Φίλη θεωρήθηκε φυσιολογική. Ουδείς ρώτησε τον μακρυμάλλη νεαρό «για κάτσε, ρε παιδάκι μου! Τι είσαι εσύ και πόθεν η εξουσία επί του πεζοδρομίου, που είναι υπέρτερη του δικαιώματος που έχει ένας πολίτης, και δη εκλεγμένος από τον λαό βουλευτής, να παραβρίσκεται κάπου;».
Φεουδάρχες
Δυστυχώς, η εξουσία εκείνων που πιστεύουν ότι «νόμος είναι όποιο δίκιο κατεβάσει η κούτρα τους» δεν εκτείνεται μόνο επί της Πατησίων. Υπάρχει μια ολόκληρη περιοχή στην οποία διάφοροι φεουδάρχες (που δεν ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια τους) ασκούν τη δικαιοδοσία τους. Το 2015 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης πήγε με τη σύζυγό του να φάει στα Εξάρχεια. Τον περικύκλωσε μια δράκα «αντιεξουσιαστές» και εις εξ αυτών ακούγεται στο βίντεο να του λέει: «Δεν θέλω να μιλήσεις καθόλου, να φύγεις τώρα. Δεν θα ξανακατεβείς στα Εξάρχεια...» (30.4.2015). Και σε αυτή την περίπτωση ουδείς ρώτησε ή αναρωτήθηκε πόθεν η εξουσία επί της γειτονιάς ενός τύπου που λέει σε υπουργό και πρώτο σε ψήφους βουλευτή «δεν θα ξανακατεβείς στα Εξάρχεια...».
Με τον ίδιο τρόπο, κακήν κακώς, εκδιώχθηκε από μπαρ στις παρυφές των Εξαρχείων ο κ. Πάνος Σκουρλέτης, και έφτασε ο κ. Νίκος Δένδιας να εκφράζει την ευχή ότι κάποια μέρα θα μπορεί να πιει καφέ στο «Φλοράλ». «I have a dream...», που θα ’λεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ότι μια μέρα όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να περπατούν ελεύθεροι σε όλους τους δρόμους της Αθήνας.
'Ολα τα παραπάνω είναι προϊόν μιας αντίληψης που λέει ότι νόμος δεν είναι αυτό που ψηφίζει η Βουλή κι ελέγχεται από τα δικαστήρια μη τυχόν και παραβιάζει τα δικαιώματα κάποιων ατόμων. Είναι τα τοξικά απόβλητα της ανοησίας που χρόνια διακινεί η Αριστερά και διατύπωσε ο κ. Γιάννης Μηλιός ότι «η επανάσταση παράγει το δικό της δίκαιο». Ετσι, κάθε διαταραγμένος, που νομίζει ότι κάνει επανάσταση, φτιάχνει το δικό του δίκαιο και τον δικό του κώδικα κυκλοφορίας των ανθρώπων. Μπορεί να απαγορεύσει στον κ. Φίλη να βρίσκεται κοντά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ή να εμποδίζει «με δυναμικές ενέργειες» τα λεωφορεία με πρόσφυγες να πλησιάσουν το χωριό του. Οι «δίκαιοι αγώνες» δεν έχουν χρώμα, ενέχουν όμως την ίδια φασιστική αντίληψη, του περιορισμού των δικαιωμάτων τρίτων. Αλλά πάλι, όπως θα έλεγε και ο δικαιικός σχετικισμός του κ. Δημήτρη Τζανακόπουλου, «ε, καλά! Μπορεί να μην τους επιτρέπουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι σε όλους τους δημόσιους χώρους, αλλά δεν τους σκοτώνουν κι όλας». Σωστό κι αυτό...
Υπάρχει η ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχουν οι ηχηρές μειοψηφίες (αυτές που θέλουν να αποκαλούνται «πρωτοπορίες») πάνω στον δημόσιο χώρο, στο όνομα της κόκκινης ή φαιάς «επανάστασής» τους. Και γι’ αυτό δεν φταίνε οι «άγουροι επαναστάτες». Με δασκάλους σαν τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κώστα Μάρκου κάθονται και τέτοια γράμματα μαθαίνουν.
Ο καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών έγινε γνωστός στο πανελλήνιο όταν φώναξε μέσα στην επιτροπή της Βουλής ότι «καλά έκαναν οι φοιτητές κι έσπασαν την πόρτα για να μπουν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο». Την επόμενη ημέρα δικαιολόγησε την αποστροφή του ραδιοφωνικώς λέγοντας ότι «οι φοιτητές έκαναν το αυτονόητο. Οι φοιτητές οφείλουν να υπερασπίζονται το δεύτερό τους σπίτι» και μετά άρχισε τα γνωστά περί «αυταρχικού κράτους της Δεξιάς» κ.λπ. (Θέμα 13.11.2019). Αν οι 200 που έκοψαν με σιδεροπρίονο το λουκέτο ήταν φοιτητές, οι υπόλοιποι 10.400 φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου που δεν μετείχαν στην παρανομία τι είναι; Η Σύγκλητος, που –καλώς ή καλώς, αλλά πάντως με δημοκρατικό τρόπο– αποφάσισε το κλείσιμο της σχολής, τι ακριβώς είναι στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο; Μουσαφίρης;
Παραλογισμός και στρεψοδικία υπάρχει παντού στον κόσμο. Μόνο στην Ελλάδα όμως είχαμε υπάλληλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που αρνούνταν να εργαστεί διότι διαφωνούσε με τον νόμο Διαμαντοπούλου! Συμπαράσταση στην «επαναστατική λούφα» έδειξε ο σύλλογος διδασκόντων στο εν λόγω ΑΕΙ, που διακήρυξε «το δικαίωμα και την υποχρέωση του Ελληνα πολίτη να αντιστέκεται “με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει [το Σύνταγμα] με τη βία” (άρθρο 120 του Συντάγματος)»! Να θυμίσουμε ότι ο εν λόγω νόμος είχε ψηφιστεί από 255 βουλευτές. Ο δε γραμματέας του Ενιαίου Συλλόγου Διδασκόντων Πανεπιστημίου Θεσσαλίας του ίδιου ΑΕΙ δήλωνε ότι «ο νόμος δεν αποτελεί θέσφατο... Κρίσιμο στοιχείο για τους “μη εφαρμοστές” των νόμων ή τους “παρανομούντες” είναι η κοινωνική νομιμοποίηση που τυγχάνουν οι πράξεις τους».
Κοινωνική «νομιμοποίηση»
Να θυμίσουμε ότι ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν καθηγητής ΑΕΙ όταν δήλωνε ότι «καταδικαστέα είναι μόνο η μορφή βίας που δεν έχει κοινωνικό αντίκρισμα» (Mega 14.10.2013). Να θυμίσουμε επίσης ότι υπάρχει και η ΕΛΜΕ Χανίων που με ανακοίνωσή της διακήρυσσε ότι η παρανομία μιας κατάληψης «έχει νομιμοποιηθεί κοινωνικά στη συνείδηση τόσο των εργατικών σωματείων όσο και των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών κινημάτων και ομάδων των Χανίων που αλληλοϋποστηρίχθηκαν στους δικαιωματικούς, μαθητικούς, περιβαλλοντικούς, εργατικούς, αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες της τελευταίας δεκαετίας στον νομό» (25.5.2017).
'Ολα τα παραπάνω δείχνουν πως ο παραλογισμός έγινε κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα και εξηγούν «τι έχουν τα έρμα και δεν μαθαίνουν τους βασικούς κανόνες συμβίωσης των ανθρώπων». Διότι αν 200 έχουν το δικαίωμα να καταλαμβάνουν ένα δημόσιο κτίριο ή να απαγορεύουν σε έναν βουλευτή να παρευρίσκεται κάπου, οι 1.000 ενός χωριού έχουν ακόμη μεγαλύτερο δικαίωμα να κόβουν τις κολόνες της ΔΕΗ που τροφοδοτεί με ρεύμα έναν προσφυγικό καταυλισμό. «Κρίσιμο στοιχείο για τους “μη εφαρμοστές” των νόμων ή τους “παρανομούντες” είναι η κοινωνική νομιμοποίηση που τυγχάνουν οι πράξεις τους», που θα ’λεγε κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, τρομάρα μας...
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
