Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται πληγωμένοι, απογοητευμένοι και προδομένοι από την κοινωνία, τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια, είναι μια παραμόρφωση.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πληγωμένοι από τις δικές τους προσδοκίες για τον κόσμο και όχι από αυτόν. Οτιδήποτε κι αν συμβαίνει στον κόσμο είναι αληθινό, αυτό όμως που αυτοί σκέφτονται ότι θα έπρεπε να συμβαίνει στον κόσμο δεν είναι αληθινό. Δεν απογοητεύεσαι δηλαδή από τον κόσμο αλλά από τις δικές σου προβολές γι’ αυτόν, στην απόσταση που δημιουργείται μέσα στο μυαλό σου ανάμεσα σε «αυτό που είναι» και αυτό «που θα έπρεπε να είναι» δημιουργείται η σύγκρουση.
Γνωρίζεις για παράδειγμα έναν άνθρωπο και λες «Τι υπέροχος άνθρωπος». Και μετά από λίγο καιρό λες « Μα πόσο ανόητος, πόσο διεφθαρμένος άνθρωπος ήταν». «Αγαπάς» κάποιον γι’ αυτό που νομίζεις ότι είναι, για την εικόνα που εσύ έχεις φτιάξει γι αυτόν.
Νομίζεις ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος άλλαξε ξαφνικά; Ήταν οι δικές σου προσδοκίες και προβολές γι αυτόν που σε απογοήτευσαν, όχι αυτός ο ίδιος. Άρα, αυτό που έχει πραγματική αξία να παρατηρήσουμε είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο και τους άλλους. Και αυτός ο τρόπος καθορίζεται από τις αξίες μας και όσα έχουμε μάθει.
Από το τι πραγματικά γνωρίζουμε για τον κόσμο και τους άλλους. Οι αξίες μας διαμορφώνονται κυρίως μέσα στο περιβάλλον που ζούμε. Αν ζούμε σ ένα κόσμο εχθρικό και ανασφαλή, έναν κόσμο ανταγωνιστικό και βίαιο οι αξίες μας θα έχουν διαμορφωθεί ανάλογα, το ίδιο και οι προσδοκίες και οι προβολές μας για τον κόσμο αυτό.
Υπάρχουν χιλιάδες θεωρίες σχετικές με το πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος μα όλες αυτές οι θεωρίες δεν έχουν λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα ουσιαστικά. Οι άνθρωποι συνήθως ακολουθούν αυτές τις θεωρίες και χάνονται, χάνουν τον «στόχο» τους.
Ακολουθούν γοητευμένοι τη θεωρία της Μη Βίας και της ειρήνης, για παράδειγμα, εξακολουθώντας να είναι βίαιοι στη ζωή τους. Όταν ένας συνάνθρωπος σου πεινάει δεν έχει καμία αξία να του περιγράφεις πως είναι ένα πιάτο με φαγητό.
Η κοινωνία μας δεν είναι προσανατολισμένη στο να λύνει προβλήματα. Η κοινωνία μας κινείται με βάση ένα πολύ περιορισμένο κίνητρο, το προσωπικό όφελος, το κέρδος και με ένα τέτοιο κίνητρο, μια τέτοια ψεύτικη αξία δεν θα λύσει ποτέ κανένα πρόβλημα.
Είναι ανοησία να πιστεύει κανείς ότι μπορεί το μέρος να ευτυχεί όταν το όλον δυστυχεί. Όλα είναι ένα στον κόσμο μας και καλό θα ήτανε να το επανεξετάσουμε σοβαρά αυτό αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε να αλλάξει ριζικά εικόνα αυτός ο κόσμος.
Για να λύσεις ένα πρόβλημα χρειάζεσαι να έχεις τη μέθοδο και τα «εργαλεία» να το κάνεις. Ο κόσμος μας σήμερα, μας δίνει ένα πλήθος από εναλλακτικούς τρόπους και μεθόδους για να λύσουμε τα προβλήματά μας, οι γνώσεις μας γι αυτόν και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε είναι εξαιρετικά.
Το βιοτικό επίπεδο όλων των ανθρώπων της γης θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλό. Και τούτο δεν είναι μια ακόμα προσδοκία ή προβολή γιατί βασίζεται σε πραγματικά και υπαρκτά δεδομένα. Δυστυχώς όμως, όπως προαναφέρθηκε, ο κόσμος μας δεν είναι προσανατολισμένος στο να λύνει προβλήματα.
Οι άνθρωποι δεν είναι αποφασισμένοι βαθειά και ριζικά να αλλάξουν. Όλοι οι εναλλακτικοί τρόποι, οι γνώσεις μας και τα «εργαλεία» που διαθέτουμε σήμερα σπαταλούνται για τα περιορισμένα οφέλη της παγκόσμιας ολιγαρχίας που εξουσιάζει τον κόσμο μας. Ένας άλλος, πιο δίκαιος και ασφαλής κόσμος, υπάρχει μονάχα στις προσδοκίες και τα όνειρά τους και με αυτό τον τρόπο τίποτα δεν αλλάζει ουσιαστικά!
Κανείς δεν ξέρει πραγματικά το πόσο ακόμα χρειάζονται οι άνθρωποι να δυστυχήσουν και να υποφέρουν για να αποφασίσουν να αλλάξουν ριζικά.
Υ.Γ. Το κείμενο αποτελεί ελεύθερη μετάφραση και ανάπτυξη από σκέψεις του Jacque Fresco. Ο Fresco είναι Αμερικανός μελλοντολόγος που γεννήθηκε το 1916 στο Μπρούκλιν από εβραίους γονείς μετανάστες που κατάγονταν από την Μέση Ανατολή. Ο Ζακ Φρέσκο αυτοπροσδιορίζεται ως κοινωνικός μηχανικός. Είναι αυτοδίδακτος και έχει εργαστεί σε ποικίλες θέσεις σχετικές με το βιομηχανικό σχέδιο. Γράφει και δίνει διαλέξεις με τις απόψεις του για τις βιώσιμες πόλεις, την ενεργειακή επάρκεια, τη διαχείριση των φυσικών πόρων, την διαδικτυακή τεχνολογία, τους αυτοματισμούς και τον ρόλο της επιστήμης στην κοινωνία. Ο Φρέσκο κατευθύνει το Venus Project, το οποίο υποστηρίζει την παγκόσμια εφαρμογή ενός κοινωνικοοικονομικού συστήματος το οποίο αναφέρεται ως μια «οικονομία βασισμένη σε ενεργειακούς πόρους». Το πρόγραμμα αναπτύσσει και χρησιμοποιεί την τεχνολογία προς όφελος του ανθρώπου, αξιοποιώντας τους φυσικούς πόρους στη μέγιστη δυνατότητα. Η κοινωνία του Venus Project βασίζεται σε χρόνια μελέτης και πειραματικής έρευνας του επιστημονικού κλάδου της ομάδας του εμπνευστή Φρέσκο.
Πηγή: https://www.citypatras.gr
