Απλά μηχανικά
Ξυπνάς (αν έχεις κοιμηθεί το βράδυ) και χαιρετάς αναγκαστικά την καινούργια μέρα
Φτάνεις στην ώρα σου και καλημερίζεις το αφεντικό θέλοντας και μη με ψυχή σφιγμένη.
Το χέρι παίρνει θέση ετοιμότητας και αρχίζει να πιάνει στον αέρα τα εκτοξευμένα βέλη-ευτυχώς-
ξυστά σε περνάνε μερικά.
Περνάς τις συμπληγάδες με λίγη υπομονή, λίγη υποκρισία, αρκετή αναισθησία και πολλή ενατένιση.
Βλέποντας το αύριο να φορτίζει, βλέποντας το αύριο να ανοίγεται θυσιάζεις το παρόν.
Tο ρίχνεις εκεί που δεσπόζουν λόγια μαχαίρια και πράξεις επώδυνες
ανταποδίδεις που και που την μαχαιριά, αν το μπορείς, και συνεχίζεις
με αναλγητικά και κάθε λογής γιατρικά να φροντίζεις τις πληγές σου.
Θαρρείς πως λίγο χρόνο σπαταλάς απ’ τη ζωή σου για να μην απελπιστείς
και δεις πως ότι χάνεις σήμερα και χθες είναι αυτό που δεν θα βρεις να εξαργυρώσεις πουθενά.
Μήπως μπορείς να κάνεις κι αλλιώς όμως; μπορείς, αλλά όλοι οι άλλοι σε έχουν εγκλωβίσει
σε μια καθημερινότητα ανάξια πληκτική και οργισμένη
και εσύ πρέπει να αγοράσεις τη ζωή σου πληρώνοντας με χρόνια -απ’ τα δικά σου-
Και έτσι περνάει ο καιρός και προχωρούν οι κάθε λογής συναλλαγές σου
Περιμένοντας από το αύριο να σου δώσει τα ένσημά σου
Περιμένοντας από το αύριο να καταθέσει τις οφειλές του.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
