Ο Μάης που η Virginia Woolf ταξίδεψε στην Ελλάδα και αγάπησε το νησί της Αίγινας. «Η θάλασσα μπαίνει παντού – φτάνεις στην κορφή ενός βουνού και να αποκάτω η θάλασσα».
Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ελλάδα και Μάης” -κυκλοφόρησε το 1996 από τις εκδόσεις Ύψιλον αλλά αυτή τη στιγμή είναι εξαντλημένο- σε μετάφραση της Μαρίας Τσάτσου.
«Ποτέ μου δεν είδα τόσα πολλά λουλούδια – στην Αίγινα χτες ολόκληρο το βουνό ήτανε κόκκινο από τα ηλιάνθεμα και τις παπαρούνες – έκοψα μία, αλλά τα πέταλά της είναι σχεδόν μαραμένα. Η θάλασσα μπαίνει παντού – φτάνεις στην κορφή ενός βουνού και να αποκάτω η θάλασσα.
Και πέρα μακριά βουνά χιονισμένα, και μικροί κόλποι όπως όταν η Εύα –όχι, η Περσεφόνη– λουζόταν στα νερά τους. Ούτε ένα καλύβι, ούτε ένα χαμόσπιτο, ούτε ένα καφενείο. Κρυστάλλινη θάλασσα και πεντακάθαρη άμμος είναι σχεδόν το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο –εσύ ξέρεις πόσες φορές το ‘χω πει αυτό– πρόσθεσε και γριές με τα κοφίνια τους.
Χτες λοιπόν βουτήξαμε στη θάλασσα και κολυμπήσαμε στο Αιγαίο, με αχινούς και ανεμώνες – όλα είχαν μεταμορφωθεί κόκκινα και κίτρινα κυμάτιζαν κάτω απ’ τα πόδια μας».
«Αυτό το όμορφο μαλακό νησί, με το ηλιοψημένο μονοπάτι, τη θάλασσα, την ακρογιαλιά, τα μικρά ροζ και κίτρινα σπίτια, το θυμάρι, την απότομη λοφοπλαγιά, το Ναό, σκελετώδη, κυρίαρχο, τους κόλπους ξέχειλους από θάλασσα -όλα αυτά δεν ήταν παρά ψύχρα, ομίχλη, βροχή, Αμερικάνοι μαζεμένοι γύρω από έναν κοκαλιάρη καθηγητή και μεις ζαρωμένοι κάτω από ένα πεύκο που άφηνε τη βροχή να περνάει. Αλλά ακόμη κι έτσι, ο Ρότζερ έλεγε ‘Σπουδαίο, σπουδαίο’, ένας ναός από ψαμμόλιθο, καλύτερος από το Σούνιο. Καταπληκτικό το τι μπορεί να κάνει μια μεγαλοφυΐα σε έναν τόσο μικρό χώρο -ιδού οι τέλειες αναλογίες- και η βροχή μας ανάγκασε να κατηφορίσουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν για το πλοίο μας. Είχανε πιάσει κόκκινα ψάρια και χταπόδια. Πως; Λοιπόν, ρίχνουνε κρεμμύδια, ψωμί και τα λοιπά στο βυθό και τα ψάρια μαζεύονται, ύστερα ρίχνουνε δυναμίτη και μπαμ! -γίνεται μια έκρηξη, τα ψάρια ανεβαίνουνε στην επιφάνεια ψόφια, και τα καμακώνουνε. Αυτό απαγορεύεται. Αλλά δεν σε βλέπει κανείς εδώ γύρω. Αυτά μας τα είπε ο θερμαστής με το όμορφο ελληνικό χαμόγελο- το χαμόγελο που έχουν οι μουλαράδες και οι ταξιτζήδες. Διότι ο Ρότζερ και η Μάρτζερυ πηγαίνανε καβάλα και προσφέρανε ένα λίαν παράδοξο θέαμα, καθώς ταρακουνιόντουσαν ανηφορίζοντας το λόφο…. Οι άνθρωποι είναι απελπιστικά φτωχοί κι έρχονται και προσφέρουν λουλούδια, και παίρνουν υπολείμματα του φαγητού».
Σε μία από τις επιστολές που έστειλε στην Ethel Smith, αναφέρει: “Γιατί δεν μου είπες ποτέ ότι η Ελλάδα είναι όμορφη; Γιατί δεν ανέφερες ποτέ τη θάλασσα και τους λόφους, τις κοιλάδες και τα λουλούδια; Μόνο εγώ έχω μάτια και βλέπω; Έθελ, σου το αναγγέλλω επισήμως: η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Ο Μάης είναι η πιο όμορφη εποχή του χρόνου. Ελλάδα και Μάης μαζί!”.
Πηγή: https://www.koutipandoras.gr/
