EUROKINISSI
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Θυμάμαι όταν είχα δει την ταινία η «Σιδηρά Κυρία» όπου η Μέριλ Στριπ ερμήνευε με τον δικό της μοναδικό τρόπο τη Μάργκαρετ Θάτσερ και η ταινία ξεκινάει αρκετά χρόνια μετά που παύει να είναι πρωθυπουργός η Θάτσερ και ζει σπίτι της, έχοντας αποσυρθεί από την πολιτική, την ώρα της προβολής σκεφτόμουνα πως σε όλες σχεδόν τις πολιτισμένες χώρες δεν κάθεται κανείς διαρκώς παλουκωμένος σε μια καρέκλα στο Κοινοβούλιο, αν έχει γίνει και πρωθυπουργός, τότε καλύτερα μετά να πάει σπίτι του.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ για μια δεκαετία έγραψε ιστορία στη θέση της πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας -ανεξάρτητα αν ήταν καλή ή κακή η πρωθυπουργία της (δεν μας ενδιαφέρει αυτό)- και μετά πήγε σπίτι της, δεν κάθισε μπάστακας να περιπολεί τριγύρω, να προωθεί παιδιά, εγγόνια, ανίψια σε περίοπτες υπουργικές θέσεις και να κρατούν ανερυθρίαστα το κόμμα τους αιχμάλωτο, όπως συμβαίνει τακτικότατα στην Ελλάδα. Το ίδιο και προσφάτως η Ανγκελα Μέρκελ. Το ίδιο και πολλοί άλλοι πολιτικοί παγκοσμίως, που αν φτάσανε να γίνουν κάποια στιγμή και πρωθυπουργοί, θεωρούν ότι έχουν ολοκληρώσει την πολιτική τους καριέρα και πάνε σπίτι τους. Αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα...
Συγκινήθηκα πολύ όταν έμαθα πριν από λίγες μέρες ότι η Αλέκα Παπαρήγα στις επόμενες εκλογές δεν θα είναι υποψήφια και ότι αποχαιρετά την πολιτική. Συγκινήθηκα από τη μία, της έβγαλα το καπέλο από την άλλη.
Η Αλέκα Παπαρήγα από το 1991 έως το 2013 ήταν η γενική γραμματέας του ΚΚΕ και κράτησε το τιμόνι του ιστορικού αυτού κόμματος με τρόπο ζηλευτό. Με σταθερότητα, ευπρέπεια, πίστη στις παλιές αρχές, αλλά και κάποιες προσπάθειες ανανέωσης. Ό,τι και να πει κανείς, η Αλέκα Παπαρήγα ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ σοβαρότητας σε όλα τα επίπεδα, κάνοντας να τη σεβαστούν άνθρωποι από όλες τις παρατάξεις και χωρίς να προσπαθήσει να κερδίσει οτιδήποτε έχοντας κάτσει σε αυτήν τη θέση.
Ήταν σπάνια περίπτωση η Αλέκα Παπαρήγα και ο τρόπος που φέρθηκε όσο ήταν σε αυτή τη θέση, ο τρόπος που παραιτήθηκε, αλλά και ο τρόπος που ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την πολιτική σού επιβάλλουν να υποκλιθείς και να τη θαυμάσεις. Και να πεις συγχρόνως, τι κρίμα που δεν υπάρχουν κι άλλοι σαν την Παπαρήγα σε αυτή τη χώρα και σε αυτό το Κοινοβούλιο. Γιατί βλέπεις ότι όλα αυτά τα χρόνια είμαστε συνηθισμένοι από διάφορους που αντί να πάνε σπίτι τους μετά από όλα όσα έχουν κάνει -που δεν είναι βέβαια όλα καλά, ε;- στήνουν την παράγκα τους μέσα στα κόμματα και απειλούν πως πρέπει να διαφεντεύουν τα πάντα.
Το ότι κάποιος μπορεί να μη βλέπει την πολιτική σαν καριέρα οποιουδήποτε είδους αλλά σαν προσφορά με αγάπη κάποιοι από αυτούς δεν μπορούν να το φανταστούν καν.
Και τώρα η Αλέκα Παπαρήγα αποχωρεί από την πολιτική και δίνει -και μαζί της και το ΚΚΕ βεβαίως- για άλλη μια φορά μαθήματα πολιτικού ήθους.
Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι σαν κι αυτήν... θα μας λείψει... θα μείνει σίγουρα ως μέτρο σύγκρισης. Και ίσως... ίσως λέω... καταφέρει με τη στάση της να πείσει και άλλους ανθρώπους σαν κι αυτήν να κάνουν το ίδιο.
Φυσικά, η Αλέκα Παπαρήγα είναι κομμουνίστρια και φυσικά ως σύντροφος ή συντρόφισσα κυριαρχούν στους διαλόγους των ανθρώπων που ακολουθούν «τη διδασκαλία του Μαρξ»... Φαντάζομαι επίσης, για να κάνω και λίγο χιούμορ, ότι λέξεις όπως κυρία ή κύριος θα είναι απαράδεκτες γι' αυτούς...
Όμως για μένα η Αλέκα Παπαρήγα, και με τη συμπεριφορά της ως γενική γραμματέας του ΚΚΕ αλλά και με αυτή τη σιωπηλή μεν αλλά εντυπωσιακή για τα ελληνικά δεδομένα αποχώρησή της από την πολιτική, όπου κατά τη γνώμη της ολοκλήρωσε αυτό που έπρεπε και ήθελε να κάνει, την κατατάσσει στην κατηγορία... μια μεγάλη κυρία της ελληνικής πολιτικής ζωής...
Πηγή: https://www.efsyn.gr/
