Ξαφνιασμένη η εφησυχασμένη η επί του αναγεννησιακού της βάθρου "φωτισμένη" Ευρώπη, καρφώνει το έκπληκτο βλέμμα της, στο ευλογημένο κομμάτι γης που γέννησε την ιδέα της Ελευθερίας και με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τα επί της υπόδουλης Ελληνικής σκηνής πολεμικά δρώμενα, που αποπνέουν τον ούριο άνεμο της λεφτεριάς! Της πολυπόθητης λεφτεριάς, που γεννήθηκε από το ζύμωμα της πατροπαράδοτης πίστης και του αστείρευτου ποταμού του αγιασμένου αίματος, των κατακρεουργημένων σωμάτων, της ελεύθερης ψυχής των μαρτύρων ραγιάδων!
Οι επαναστατημένες ψυχές των υπόδουλων Ελλήνων στις 25 του Μαρτίου του 1821 γίνονται ένα θεόρατο κύμα. Ένα ανταριασμένο κύμα... που καταπόντισε τον δυνάστη βράχο, όπως εμπνευσμένα περιγράφει το ασύλληπτο τούτο γεγονός, ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης:
"Μέριασε βράχε να διαβώ
το κυμ΄ ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού
θολό, μελανιασμένο…’’.
Η λεφτεριά κρατώντας πύρινη ρομφαία θερίζει στα "μαρμαρένια αλώνια" το άδικο κεφάλι του κατακτητή, που για 400 ολάκερα χρόνια, απομυζούσε το νέκταρ του μοσχοβολημένου κρίνου, της ηλιογέννητης κόρης του Φωτός, της λεβεντομάνας ευσεβούς Ελλάδας.
Κόρη ανείπωτης ομορφιάς η λεφτεριά, με της δικαιοσύνης τη δίκοπη σπάθα, ποτίζει με του τρόμου το μαύρο αίμα, τη σκληροτράχηλη ψυχή του ληστρικού κατακτητή. Συγκλονισμένος από το ιερό πάθος της, ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός την κάνει μούσα του και σαν Θεά την εξυμνεί:
Α! το φως που Σε στολίζει,
σαν ηλίου φεγγοβολή,
και μακρυάθε σπινθηρίζει,
δεν είναι, όχι από τη γη
Λάμψιν έχει όλη φλογώδη,
χείλος, μέτωπο οφθαλμός,
Φως το χέρι, φως το πόδι,
κι όλα γύρω σου είναι φως! ‘’
25η Μαρτίου, μέρα σημαδιακή! Μέρα Ευαγγελικής χαράς. Μέρα υπόσχεσης του Θεού για Λύτρωση του ανθρώπου! Μέρα θανάτου της σκλαβιάς!
Μέρα του Γένους και της Παναγιάς!
Κάθε 25 του Μάρτη δονούνται στα στήθη των Ελλήνων οι ζωντανές ψυχές των ιερών προγόνων! Κάθε 25 του Μάρτη ανοίγουν διάπλατα οι πύλες του
Ουρανού, για να σύρουν της Δόξας το χορό οι αθάνατοι νεκροί αντάμα με τους ζωντανούς.
Ένα μοσχοθυμίαμα λεφτεριάς είναι τούτη του Μάρτη η αιώνια γιορτή! Ένα πανηγύρι τιμής και απέθαντης μνήμης για τις αδούλωτες ψυχές, που από
το ίδιο το χέρι του Θεού στέφθηκαν με τον ιερό κότινο της αθάνατης δόξας.
"Ελευθερία η Θάνατος"... ένα αιώνιο σύμβολο λεφτεριάς, που προτάσσει αδούλωτα στήθη ενάντια στα καταχθόνια σχέδια του "κακού" , που ως
άλλη Λερναία Υδρα απειλεί ν΄αφανίσει από προσώπου γης το "ιδεώδες" της ελεύθερης ψυχής, αγνοώντας τον αρχαιοελληνικό μύθο... που αιώνιο
θέλει νικητη τον ευσεβή Ήρωα... Ηρακλή...
Ειρήνη Μπιλικού - Κοντομάρη, ποιήτρια – λογοτέχνης, συντ/χος του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας.
Εκτός από τα δημοσιευθέντα κατά καιρούς ποιήματά της, έχει πλούσιο ανέκδοτο έργο.
Είναι μόνιμη συνεργάτιδα της εφημερίδας «Βήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης», όπου δημοσιεύει, άρθρα, χρονογραφήματα και σατυρικά κείμενα.
Είναι παραγωγός της παιδικής ραδιοφωνικής εκπομπής "Ένα τσουβάλι παραμυθένιες Γνώσεις" (Ράδιο Δείκτης- ΚΟΡΩΠΙ).
Υπήρξε διακεκριμένο μέλος του Διαλεκτικού Ομίλου Ελλάδος και έχει διατελέσει Γεν. Γραμματέας και Πρόεδρος του Διαλεκτικού Ομίλου Παιανίας.
Είναι ενεργό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών όπου και έχει διατελέσει, μέλος και Κοσμήτορας του Δ.Σ.
Είναι ανθολογημένη στη ΜΕΓΑΛΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΚΔΟΣΗ « ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ» ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ.
Πηγή: https://www.vimaonline.gr/