Το 2022 στην Ελλάδα ένα ποσοστό του πληθυσμού που υπολογίζεται σε 2-3 % ζει σε απαράδεκτη κατάσταση. Μιλάμε για τους Ρομά. Μιλάμε για ανθρώπους που είναι αναλφάβητοι και κατά συνέπεια είναι αποκλεισμένοι από τις περισσότερες δουλειές. Αναγκαστικά ζουν στο όριο της νομιμότητας. Με απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής. Χρησιμοποιούν τα παιδιά τους για να βγάζουν χρήματα, βλέπουμε παιδιά 5 χρονών ή και μικρότερα να ζητιανεύουν στα φανάρια. Οι ίδιοι έτσι έχουν μάθει, όμως για την πολιτεία είναι απαράδεκτο να ζουν ανθρώποι σε τέτοιες συνθήκες.
Για αυτούς υπάρχουν επιδόματα που όμως δεν αλλάζουν την κατάσταση. Η λύση είναι η ενσωμάτωση και αυτή μπορεί να γίνει μόνο αν τα παιδιά τους αρχίσουν να πηγαίνουν σχολείο. Ο νόμος προβλέπει ότι είναι υποχρεωτική η εκπαίδευση μέχρι την τρίτη Γυμνασίου. Επιπλέον οι Ρομά παίρνουν κάποια επιδόματα για τα παιδιά τους υπό την προϋπόθεση ότι αυτά πηγαίνουν σχολείο. Αυτά λέει η πολιτεία.
Σε κάποιες περιπτώσεις αυτά δουλεύουν και εκεί όντως τα παιδιά των Ρομά αρχίζουν να πηγαίνουν σχολείο. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν γίνεται. Γιατί;
Υπάρχει ένα χωριό όπου σχεδόν τα μισά παιδιά είναι Ρομά. Κάθε χρόνο κάποια από αυτά παίρνουν απολυτήριο δημοτικού χωρίς να έχουν κάνει αληθινή παρακολούθηση. Παίρνουν τις βεβαιώσεις παρακολούθησης, ώστε οι γονείς τους να εισπράττουν τα επιδόματα, αλλά δεν πηγαίνουν. Τι συμβαίνει;
Ο γονείς τους δεν θέλουν να τα στείλουν στο σχολείο, έτσι έχουν μάθει, ούτε αυτοί δεν πήγαν. Οι δάσκαλοι ξέρουν ότι τα παιδιά αυτά είναι δύσκολα και στην μάθηση και στην συμπεριφορά. Γιατί προέρχονται από γονείς που δεν έχουν πάει σχολείο. Οι άλλοι γονείς στο χωριό έχουν παρόμοιες ανησυχίες φοβούνται ότι έτσι υποβαθμίζεται το σχολείο (και κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι και ρατσιστές)
Όλοι σε αυτό το χωριό "βολεύονται" με την υπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή με την λύση που έχει βρεθεί με το να δίδονται τα επιδόματα παρακολούθησης χωρίς να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο. Έτσι διαιωνίζεται η απαράδεκτη αυτή κατάσταση.
Οι βεβαιώσεις παρακολούθησης και τα επιδόματα δεν θα έπρεπε να δίνονται χωρίς στοιχειώδη έστω παρακολούθηση. Η πολιτεία κάνει την δουλειά της με την νομοθεσία και παροχές. Και θα μπορούσε να παρέχει και περισσότερα αν υπήρχε πίεση από τα κάτω. Αυτό που δεν κάνει η πολιτεία είναι να ελέγξει αν όντως τα παιδιά που παίρνουν τις βεβαιώσεις πηγαίνουν σχολείο. Αν οι βεβαιώσεις που δίνονται από τον διευθυντή αντιστοιχούν σε αληθινή παρακολούθηση. Ούτε η πολιτεία θέλει να γίνεται δυσάρεστη. Θα μπορούσε να κάνει τίποτα ένας "αυστηρός" διευθυντής αν δεν τον στηρίζουν οι άλλοι;
Κανείς στην εκπαίδευση δεν έχει το θάρρος να πει ότι η εκπαίδευση των παιδιών των Ρομά είναι μία δύσκολη δουλειά που πρέπει να γίνει, και ας ξεβολευτούν όλοι.
Οι εκπαιδευτικοί στο σύνολό τους, αποφεύγουν το θέμα. Δεν θα δείτε ανακοινώσεις από τις ΕΛΜΕ και τις ΔΟΕ για αυτό, ούτε θα ακούσετε από τους διάφορους που αγωνίζονται για την εκπαίδευση. Θα ακούσετε ατελείωτες συζητήσεις για την βάση εισαγωγής όπου συζητάνε αν ο μαθητής του 8 μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές σε ΤΕΙ ή σε ΙΕΚ, είναι θέμα και αυτό. Αλλά δεν ακούς τίποτα ότι ποσοστό του πληθυσμού δεν πάει ούτε πρώτη δημοτικού. Άλλοι θα σου πουν ότι η υποχρεωτική εκπαίδευση πρέπει να πάει από τα εννιά χρόνια στα δώδεκα, να είναι και το λύκειο υποχρεωτικό, διαφεύγει και σε αυτούς κάτι. Στις συνελεύσεις ευλογούν τα γένια τους, θα δείτε καθηγητές - ρήτορες να λένε ότι η δουλειά αυτή δεν είναι "επάγγελμα" αλλά "λειτούργημα" (υψώνοντας το δάκτυλο και με το κατάλληλο ύφος). Όπου όμως είναι τα δύσκολα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Το πρόβλημα με τα παιδιά των Ρομά δεν είναι καθόλου εύκολο, αν όμως όλοι αυτοί μιλούσαν για αυτό κάτι θα γινόταν.
Το ότι σε κάποιες περιπτώσεις το σύστημα καταφέρνει να έχει τα παιδιά αυτά στο σχολείο δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι άλυτο. Θα βοηθούσε αν ο κόσμος της εκπαίδευσης το θεωρούσε αυτό σαν το υπ' αριθμό ένα πρόβλημα και αν έπεφτε το βάρος εκεί σε χρήματα, προσωπικό, υποδομές.
Πηγή: https://www.tempo.gr/
Πηγή: https://www.tempo.gr/
