- Άρθρο της Ιωάννας Κασίμη*
Ιωάννα Κασίμη
«Στην Πολιτική, αν θέλεις κάτι απλά να ειπωθεί, ζήτησέ το από έναν άντρα. Αν θέλεις πραγματικά να γίνει, ζήτησέ το από μία γυναίκα.»- Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η κοινωνία μας έχει διανύσει μεγάλη απόσταση και με τους μακροχρόνιους και σκληρούς αγώνες γυναικών και ανδρών έχει καταφέρει να εξασφαλίσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου και της συμμετοχής τους σε δημόσιες θέσεις ευθύνης και κέντρα λήψεως αποφάσεων.
Από το 2015 σε όλες τις χώρες τού Κόσμου οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν (πρώτη ήταν η Ν. Ζηλανδία το 1893 και τελευταία η Σ. Αραβία το 2015). Σήμερα αρκετές χώρες έχουν γυναίκες Πρωθυπουργούς και σε ορισμένες τα Κοινοβούλιά τους απαρτίζονται από γυναίκες κατά πλειοψηφία. Η σχέση των γυναικών με την Πολιτική δεν είναι πρόσφατη, η Ιστορία έχει πλείστα όσα παραδείγματα γυναικών που κατείχαν θέσεις εξουσίας (βασιλισσών, αυτοκρατειρών και πιο πρόσφατα πρωθυπουργών και προέδρων χωρών), ενώ δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα γυναικών που κυβερνούσαν από τα παρασκήνια.
Η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι σημαντική, εξακολουθεί όμως στον χώρο τής Πολιτικής να είναι αργή και να μην έχουν ακόμη εξαληφθεί οι ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων. Ακόμη και στις προηγμένες κοινωνικώς χώρες παρουσιάζεται το φαινόμενο της υποεκπροσώπησης των γυναικών σε υψηλόβαθμες δημόσιες θέσεις ευθύνης και αντιπροσωπευτικά συλλογικά όργανα. Π.χ. στη χώρα μας και στις Εθνικές Εκλογές, που διεξήχθησαν τον Ιούλιο τού 2019, εξελέγησαν εξήντα τρεις (63) γυναίκες Βουλευτές στους τριακόσιους (300) Βουλευτές που εκλέγονται στη Βουλή, ενώ στις Δημοτικές εκλογές τού ιδίου έτους στους 332 Δήμους τής χώρας εξελέγησαν μόλις δεκαεννέα (19) γυναίκες Δήμαρχοι. Παρόλο που είναι ευρέως αποδεκτό ότι η συνοχή, η ειρήνη και η ευημερία στις κοινωνίες δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς το ήμισυ του πληθυσμού τους, στην Πολιτική οι γυναίκες εξακολουθούν να παραγκωνίζονται. Η διάκριση σε βάρος των γυναικών είναι ακόμη παρούσα. Οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με δομικά, κοινωνικοοικονομικά, θεσμικά και πολιτιστικά εμπόδια, π.χ. η Πολιτική θεωρείται ανδροκρατούμενος χώρος -αν και γένους θηλυκού, η οικογένεια αποτρέπει την κάθοδο σ’ αυτήν, τα ΜΜΕ προβάλλουν την εικόνα τής γυναίκας-υποψηφίου-αιρετής και όχι την προσωπικότητά της και τις θέσεις της κ.α.
Προς άρση των εμποδίων αυτών και της αδικίας σε βάρος των γυναικών προτείνεται η αύξηση υπέρ των γυναικών τής υποχρεωτικής ποσόστωσης φύλων στα ψηφοδέλτια, η μακροχρόνια και ενδελεχής εκπαίδευση των νέων σε θέματα ισότητας των φύλων και συμμετοχής στα κοινά, η εσωκομματική κατευθυντήρια τάση για μεγαλύτερη γυναικεία συμμετοχή στα συλλογικά όργανα και στα ψηφοδέλτια, οι κοινωνικές και προνοιακές παροχές οι οποίες θα εξασφαλίσουν επαρκή χρόνο στις γυναίκες που θέλουν να κατέλθουν στην Πολιτική ή ήδη ασχολούνται με αυτήν, οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης των πολιτών σε θέματα ισότητας, τα εργασικά μέτρα που θα διευκολύνουν τη γυναίκα-πολιτικό-υποψήφια, τα ανά την Επικράτεια ενημερωτικά και εμπεριστατωμένα σεμινάρια προς τις γυναίκες που έχουν ήδη εκλεγεί ή εκδηλώνουν ενδιαφέρον να κατέλθουν στην Πολιτική.
Η γυναίκα στις μέρες μας έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή και στον Δημόσιο Βίο, έχει κατακτήσει επαγγέλματα που κάποτε αποτελούσαν αντρικά «κάστρα» (Δικαιοσύνη, δικηγορία, ιατρική, διοίκηση επιχειρήσεων, εμπόριο κ.α.), η όσον το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή της στην Πολιτική μόνο ευεργετικά αποτελέσματα θα έχει για την κοινωνία, σύμφωνα δε με τον τέως Πρόεδρο των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα: «Όπου οι γυναίκες συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική ή την οικονομία μιας χώρας, η κοινωνία έχει μεγάλη πιθανότητα να επιτύχει.» Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή δεν είναι ένα πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ αντρών και γυναικών, αλλά μία συνεχής, ισότιμη συνεργασία των δύο φύλων για την οικοδόμηση μίας καλύτερης κοινωνίας για όσους βρίσκονται εν ζωή κι ενός κόσμου με ανθρώπινο πρόσωπο για τις γενιές που θ’ ακολουθήσουν.-
*Ειδική Συνεργάτης Π.Ε. Κορινθίας
