“Κυνήγι σκέψεων”
Κυνηγημένη από τις ώρες της μέρας,
μιας μέρας ατελείωτης
Φυγαδεύω τον εαυτό μου
στο απόμακρο σπήλαιο της ψυχής
Αφήνοντας το βλέμμα μου να ξοδεύεται αδιάφορα
με πείσμα με κρατώ στη σκιά της ηρεμίας.
«Αλυσόδεσέ την» ακούγεται μια φωνή από τα έγκατα της εγκεφαλικής παράνοιας.
«Άφησέ την να βρει την ανθρώπινη μορφή…
αλλότρια από το είδωλό της στον καθρέφτη.
Ξαφνικά θυμάμαι το εγχειρίδιο του Επίκτητου
και δακρύζω…
Πόσο αφελής ήμουν!
Ενέδρα μου ‘στησε ο ιστός των λογισμών μου
Με υφάντρα εμένα την ίδια…
Το υφαντό μου… εχέγγυο για τον διχασμό της ψύχωσης
Ίαση… εγκλεισμός.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
