Όσο κι αν ψάξει κανείς να βρει λόγια για να περιγράψει τον άνθρωπο, τον μουσικό, τον ποιητή Μάνο Χατζιδάκι, δε θα τα βρει. Γιατί πάντα το μέγεθος αυτού του ανθρώπου θα ξεχειλίζει από τα καλούπια των λέξεων. Πολύ περισσότερο που η αυτογνωσία και η αυτοκριτική του είναι αδιαμφισβήτητες και μάλιστα εκφρασμένες στα πιο «λιανά» ελληνικά για να τις χωνέψει ακόμα κι ο αναλφάβητος. «Αυτογνωσία», «Αυτοκριτική»! Άγνωστες λέξεις στην δυστυχισμένη εποχή μας! Κι όμως αυτές – πότε μόνες τους και πότε μέσα από τις νότες – είναι που μας προσθέτουν το απαραίτητο οξυγόνο για να υπάρχουμε και να παλεύουμε στη ζωή ελπίζοντας. Κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι η «απουσία» του Μάνου Χατζιδάκι έχει συμπληρώσει 28 χρόνια. Και πώς να το πιστέψει άλλωστε, όταν όλοι τον νιώθουμε τόσο ζωντανό και ανατρεπτικό μέσα από το τεράστιο έργο του που νικάει το χρόνο;
«Ο ακαταπόνητος, ο θαυμάσιος Μάνος Χατζιδάκις, χρόνια τώρα, αέναα, μας προσφέρει χαρά και μουσική» δήλωνε το 1979 ο ποιητής και ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος. Ένας άλλος συνθέτης, ο πρωτοπόρος Ιάνης Ξενάκης, το 1995 κατέθετε για τον Χατζιδάκι τα εξής: «Ήταν άνθρωπος με εξαιρετική καλοσύνη και πολύ πιστός στη φιλία. Συνέθεσε μια μουσική πολύ ευαίσθητη. Όλη του τη ζωή προσπαθούσε αδιάκοπα να κινήσει όντα και πράγματα μέσα σε μια Ελλάδα βυθισμένη στις εύκολες μουσικές». Ενώ, ο μουσουργός Μενέλαος Παλλάντιος, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος του Χατζιδάκι, γράφει: «Τον Μάνο τον πρωτογνώρισα στην Κατοχή, νέο παιδί, που ήρθε ζητώντας να μάθει μουσική. Δεν θα ήμουνα σε θέση να βεβαιώσω πως με την επιμέλεια και τη μελέτη που διέθετε θα μπορούσε κάθε άλλος νέος όχι να προκόψει, αλλά απλώς να μάθει. Ο Μάνος, όμως, τα κατάφερε. Και όχι μόνο πρόκοψε, αλλά σε λίγα σχετικά χρόνια είχε γίνει διάσημος. Αυτό και μόνο δείχνει τι έκρυβε μέσα του».
Φως, έκρυβε, συμπληρώνουμε εμείς.
«Τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθειά κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος ποιός υπήρξα, τί σκέφθηκα, πώς έζησα και τί είναι αυτό που συνθέτει την μελλοντική μου απουσία.
Αδιαφορώ για την δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων, κι όχι σ’ αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.
Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ «λαχεία στον ουρανό» και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός»
Μάνος Χατζιδάκης
Πηγή:mousikesebeeries.gr
