Στοὺς ἐκτελεσμένους τοῦ Διστόμου
Δὲν σᾶς ξεχάσαμε,
Εἶναι ἡ καρδιὰ μας ἕνα εὐρὺ πεδίο ἀναστάσεως.
Δὲν σᾶς ἀφήσαμε ἄνιφτους κι ἄντυτους,
Μάρτυς ὁ ἥλιος μας δὲν σᾶς ξεχάσαμε!
Ἡ καρδιὰ μας μεγάλωσε, ἀπόχτησε οὐρανὸ
μὲ σελήνη κι ἀστέρια δικά της, λαμπρά,
γιὰ τοὺς ἥρωες, τοὺς μάρτυρες τους ἁγίους της.
Σκηνώσατε μέσα της κι ὑπάρχει ἀπ' ὅταν
χάσατε ἐδῶ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ σπίτια σας.
Ὑπάρχετε μέσα κι ἔξω ἀπὸ μας, στὰ δέντρα
ποὺ φυτέψατε καὶ ψήλωσαν, ἄνθισαν, κάρπισαν
μόνα τους, δίχως ἐσᾶς. Δὲν σᾶς ξεχάσαμε!...
Κι ἄν δὲν σᾶς κάναμε αἰώνιο τραγούδι
δὲν φταῖμε ἐμεῖς. Σὲ τοῦτο τὸν τόπο
εἶναι πολλὰ αὐτὰ ποὺ τὸ ὕψος τους
φαίνεται δύσκολα. Περιβεβλημένες ἀπὸ ἕνα
πλατύγυρο φῶς καμωμένο ἀπὸ διάφανο αἷμα
οἱ μορφές σας, στέκουν πάνω ἀπ' τὴν ποίηση.
Δὲ χωρᾶνε στὴ μουσική. Οὔτε φθόγγοι οὔτε λέξεις
δὲν φτάνουν νὰ φτιάξουμε, ὡραῖο-ὡραῖο, καθὼς
θὰ τῆς ταίριαζε, ἕνα ἔνδυμα στὴ θυσία σας.
Ἄν μπορεῖτε ν' ἀκούσετε τὴ σιωπή μας, ἀκοῦστε τη
ἀδελφοί. Συγχωρέστε μας. Δὲν σᾶς ξεχάσαμε!
Φωτογραφία καὶ μεταφορά σὲ πολυτονική μορφή: Ἑλλήνων Φῶς
Πηγή: https://ellinonfos.gr/
