Γιώργος Πετρίδης
Την ώρα που η Εφορία και τα Ταμεία έχουν εξαπολύσει ανελέητο κυνηγητό εναντίον των επιχειρήσεων, των επαγγελματιών αλλά και των απλών φυσικών προσώπων με κατασχέσεις και δεσμεύσεις λογαριασμών για οφειλές ακόμα και λίγων εκατοντάδων ευρώ, κάποιοι άλλοι φαίνεται να απολαμβάνουν προκλητική ασυλία. Εξακολουθούν να βρίσκονται στο «απυρόβλητο», καθώς οι νόμοι και οι κανόνες που εφαρμόζονται με αυστηρότητα για όλη την υπόλοιπη αγορά δείχνουν να μην τους αφορούν...
Έναν χρόνο μετά την υπαγωγή του στο άρθρο 106β, με την οποία πέτυχε γενναίο κούρεμα των οφειλών του σε Δημόσιο και τράπεζες σχεδόν κατά 60%, το Καζίνο Λουτρακίου έχει συσσωρεύσει νέα χρέη προς το ΙΚΑ ύψους 22 εκατ. ευρώ! Μόνο το τελευταίο πεντάμηνο φόρτωσε το Ταμείο με χρέη 5,3 εκατ. ευρώ, τα οποία όχι μόνο δεν εξυπηρετεί, αλλά και δεν θέλει να τα ρυθμίσει, γιατί, κατά τα λεγόμενα των στελεχών του, «δεν θα μπορεί να πληρώνει τις δόσεις»!
Δεν πρόκειται για πληροφορίες ή για κάποια καταγγελία. Αυτές οι ωμές παραδοχές και τα σχετικά στοιχεία ειπώθηκαν επίσημα από τους εκπροσώπους του καζίνου (Νίκος Ρεμαντάς και Γιάννης Τσίλης) την περασμένη εβδομάδα ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Λουτρακίου, ο οποίος, να θυμίσουμε, είναι συνεταίρος του «Club Hotel Loutraki» στην κοινοπραξία που το διαχειρίζεται.
Την ίδια ώρα που η διοίκηση του καζίνου παραδέχεται ότι δεν κάνει τίποτα για τα νέα αυτά χρέη -τα οποία καταμαρτυρούν την επιλογή μη καταβολής εισφορών σχεδόν για δύο χρόνια- και ακόμα χρωστάει δεδουλευμένα στο προσωπικό της, ανακοινώνει με... περηφάνια ότι έχει δεσμεύσει και ήδη αποπληρώνει ποσό άνω του 1,7 εκατ. ευρώ για να αγοράσει καινούρια «φρουτάκια»!
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, δεν θα έπρεπε κάποιος να λογοδοτήσει γι’ αυτή την ομπρέλα προστασίας που καλύπτει το Καζίνο Λουτρακίου εδώ και τόσο καιρό; Να απαντήσει στο γιατί μια επιχείρηση με άφαντους μετόχους αποφεύγει συστηματικά να πληρώνει τις υποχρεώσεις της, πότε κρυπτόμενη πίσω από την αγωνία των εργαζομένων της, πότε αμφισβητώντας συμβάσεις και καταστατικά που έχει υπογράψει προ 20ετίας, πότε με μπαράζ αγωγών και νομικών τεχνασμάτων, πότε απλά επειδή... έτσι προκρίνει;
Προκύπτει δε ένα πρόσθετο ερώτημα πώς αντιμετωπίζουν κυβέρνηση και Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) τους εκπροσώπους των επενδυτών που υποτίθεται ότι πασχίζουν να φέρουν στην Ελλάδα για το Καζίνο του Ελληνικού (αλλά και για τις νέες άδειες), όταν τους ρωτάνε «τι γίνεται με το Καζίνο Λουτρακίου;».
Όσο για το ΙΚΑ, είναι απορίας άξιον πώς η συγκέντρωση τόσο υπέρογκων νέων χρεών δεν απασχόλησε κανέναν μηχανισμό και καμία υπηρεσία του κράτους.
Αν πιστέψει κανείς αυτά που ειπώθηκαν από τα στελέχη του καζίνου, τότε η διοίκηση του ΙΚΑ είναι πλήρως ενήμερη. Όπως είπαν, προτάθηκε από το καζίνο να εκχωρηθούν στο Ταμείο οι απαιτήσεις του από το Δημόσιο έναντι των νέων χρεών, πρόταση που δεν αποδέχτηκε.
Τα χρέη και το 106β
Συνολικά τα χρέη του Καζίνου Λουτρακίου προς το Δημόσιο (Εφορία, Ταμεία κ.λπ.), την Τράπεζα Πειραιώς και άλλους πιστωτές είχαν εκτοξευθεί το 2016 στα 143 εκατ. ευρώ. Με την τρίτη κατά σειρά αίτησή του, πέρυσι, εγκρίθηκε η υπαγωγή του στο άρθρο 106β (έχει πρόσθετο ενδιαφέρον να εξεταστεί λίγο πιο αναλυτικά η σύνθεση των πιστωτών που συναίνεσαν στο «κούρεμα»). Πέτυχε τη διαγραφή περίπου 80 εκατ. ευρώ και ρύθμισε τα υπόλοιπα 60,5 εκατ. ευρώ σε άτοκες μηνιαίες δόσεις για περίπου 15 χρόνια. Από αυτά τα 26 εκατ. ευρώ αφορούν χρέη στο Δημόσιο (Εφορία και Ταμεία).
Έκτοτε, όμως, ούτε οι βασικές υποχρεώσεις για τη διατήρηση του 106β έχουν εκπληρωθεί, με πλέον κομβική τη μετατροπή της κοινοπραξίας σε Α.Ε. Και αυτό κυρίως εξαιτίας εσωτερικής διαμάχης με την πλευρά του δήμου, αφού η εταιρεία του καζίνου έχει προσφύγει στα δικαστήρια εναντίον του, αμφισβητώντας την καταβολή του minimum guarantee 1 εκατ. δολαρίων που προβλέπει το Κοινοπρακτικό Καταστατικό!
Όπως παραδέχτηκε ο κ. Ρεμαντάς, από τη στιγμή που δεν έχουν εκπληρωθεί οι υποχρεώσεις, η υπαγωγή στο άρθρο 106β είναι στον αέρα και ανά πάσα στιγμή είτε το Δημόσιο, είτε η Τράπεζα Πειραιώς μπορεί να την ακυρώσει. Εξέφρασε όμως την πεποίθηση ότι δεν θα το κάνουν. Πόθεν πηγάζει αυτή η βεβαιότητα;
Ο κυκεώνας των αγωγών και των προσφυγών
Είναι γνωστό, βέβαια, ότι η διοίκηση του καζίνου εδώ και καιρό έχει οχυρωθεί πίσω από μια αμφισβητούμενη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Τρίπολης, με την οποία το δικαστήριο έκρινε ότι η συμμετοχή του Δημοσίου στα μεικτά έσοδα του καζίνου δεν έπρεπε να είναι 35%, όπως όριζε η σύμβαση που είχε υπογραφεί το 1996 με τη χορήγηση της άδειας, αλλά 22%.
Το ότι το «θυμήθηκαν» το... 2015, αφού στο μεταξύ οι μέτοχοι είχαν βγάλει πάνω από 600 εκατ. ευρώ κέρδη και μετά δήλωναν ότι «θέλουν να πουλήσουν» χωρίς να ξαναβάλουν ούτε ένα ευρώ στην εταιρεία, είναι ίσως ενδεικτικό της «επιχειρηματικής» νοοτροπίας που τελικά οδήγησε την εταιρεία αυτή των 1.200 εργαζομένων στην απαξίωση (είναι τραγική πλέον η κατάσταση των εγκαταστάσεων) και την οικονομική κατάρρευση.
Με την εν λόγω απόφαση, επί της οποίας έχει κατατεθεί αίτηση αναίρεσης από το Δημόσιο στο ΣτΕ, το Καζίνο Λουτρακίου διεκδικεί από το Δημόσιο περίπου 40 εκατ. ευρώ ενώ έχει καταθέσει και άλλες 3-4 αγωγές για το ίδιο θέμα, οι οποίες αφορούν πρόσθετα ποσά για διαφορετικά χρονικά διαστήματα.
Τον περασμένο Μάιο το Καζίνο Λουτρακίου κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα και κέρδισε μια απόφαση προσωρινής ρύθμισης κατάστασης που όριζε ότι μέχρις ότου βγει η απόφαση του δικαστηρίου για μία εξ αυτών των αγωγών ποσού 8,5 εκατ. ευρώ θα μπορεί να μην καταβάλλει στο Δημόσιο τη διαφορά του 13%. Αν και αφορά την ίδια υπόθεση που είχε εκδικαστεί από το ίδιο δικαστήριο λίγους μήνες νωρίτερα, ακόμα δεν έχει εκδοθεί και στο μεταξύ η διοίκηση του καζίνου εκμεταλλεύεται αυτή τη διαφορά, όπως τη βολεύει.
Από τη μία, αναγκαστικά προχώρησε στη μείωση των οφειλομένων στους εργαζομένους σε ένα χρονικό διάστημα «ασφαλείας» -με καθυστέρηση άνω των δύο μηνών, η ΕΕΕΠ θα πρέπει βάσει νόμου να αναστείλει τη λειτουργία του-, αλλά από την άλλη, αντί να ρυθμίσει τα νέα χρέη, προτίμησε να αγοράσει νέα μηχανήματα.
Νέα επεισόδια στο σίριαλ
Ωστόσο, όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι το πλέον πρόσφατο επεισόδιο στο μακροχρόνιο σίριαλ του Καζίνου Λουτρακίου. Υπάρχουν δύο ακόμα σε εξέλιξη.Το ένα έχει να κάνει με την αναζήτηση επενδυτή. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι «ενδιαφερόμενοι επενδυτές» εμφανίζονται και εξαφανίζονται, ανάλογα με τις περιστάσεις. Τον περασμένο Απρίλιο, όταν τα πράγματα ζόρισαν πάλι, ανατέθηκε η διαδικασία στην εταιρεία συμβούλων PwC, η οποία μέχρι σήμερα, όμως, ουδένα πρόθυμο επενδυτή βρήκε.
Αντίστοιχα, τον Ιούλιο η Τράπεζα Πειραιώς κατήγγειλε ένα από τα δύο δάνεια της εταιρείας, ύψους 40 εκατ. ευρώ, που με τις προσαυξήσεις και τους τόκους είχε ξεπεράσει τα 50 εκατ. ευρώ και βγήκε προς αναζήτηση αγοραστή, με ευνοϊκούς όρους.
Αν και η σχετική διαδικασία είχε προθεσμία τέλη Αυγούστου, έως σήμερα αγοραστής δεν έχει βρεθεί. Εκτός από διάφορα ονόματα που ακούγονται και γράφονται, μεταξύ των οποίων ένας ομογενής με... φαρμακευτική εταιρεία στον Καναδά που εμφανίζει έσοδα μερικών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων και η εταιρεία Queenco, η οποία ανήκει σε έναν από τους Ισραηλινούς μετόχους της «Club Hotel Loutraki».
Η «Γνωμοδότηση Τσοβόλα» και το Κακουργιοδικείο
Το άλλο επεισόδιο αφορά την άσκηση δίωξης σε βαθμό κακουργήματος τριών αιρετών (δύο πρώην και του νυν δημάρχου Λουτρακίου) και οκτώ πρώην και νυν στελεχών του καζίνου για την περίοδο 1995-2010 σχετικά με τον τρόπο που χρηματοδοτήθηκε και αποτυπώθηκε λογιστικά και φορολογικά η επένδυση της κατασκευής του καζίνου και του ξενοδοχείου. Την υπόθεση που εκδικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ναυπλίου είχε πάει στον εισαγγελέα ο πρώην δήμαρχος, μετά από γνωμοδότηση που είχε εκπονηθεί επί της θητείας του από τον Δημήτρη Τσοβόλα και συνεργάτες του και έγινε γνωστή ως «Γνωμοδότηση Τσοβόλα».
Η πρώτη δικάσιμος ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 11 Οκτωβρίου, αλλά η δίκη αναβλήθηκε.
Πηγή: https://www.protothema.gr
