Show Me The Story
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Φωτογραφίζει ο Μάνος Σαββίδης
Μου χρωστάς μιαν άνοιξη, σου χρωστάω ένα καλοκαίρι.
Και κάπως έτσι βολευτήκαμε κι οι δυο μας σε ατελείωτους χειμώνες, περιμένοντας μια λιακάδα για να ξεμυτίσουμε τα θέλω μας και να ξαποστείλουμε τα πρέπει.
Και δειλά, να αγγιχτούμε κι ίσως αυτό το άγγιγμα να κρατήσει για λίγο παραπάνω από μια στιγμή.
Ίσως κρατήσει τόσο ώστε να πούμε όλα μας τα ανείπωτα.
Όλα εκείνα που περιμέναμε την ιδανική στιγμή, το τέλειο φεγγάρι, την ξεχωριστή μέρα.
Ξέρεις κάτι;
Δεν θέλω τίποτα να είναι ιδανικό και τέλειο, τίποτα ξεχωριστό. Έπαψα από καιρό να πιστεύω στις τέλειες συνθήκες.
Καμιά λιακάδα και καμιά πανσέληνος δεν θα κάνουν περισσότερο αυτό που νιώθουμε. Κανένα καλοκαίρι και καμία άνοιξη δεν θα είναι οι λόγοι που η αγκαλιά θα κρατήσει λίγο παραπάνω.
Κοίτα αυτό το φεγγάρι απόψε.
Είναι μια σταλιά, και κανείς δεν του δίνει σημασία. Δεν είναι το πιο όμορφο, το πιο φωτεινό.. είναι όμως δικό μας.
Είναι μια σταλιά και φυλάει μέσα του όλα τα μυστικά των δειλών.
Όλες τις προσευχές και τις ελπίδες, όλα τα όνειρα και τους έρωτες. Γεμίζει από λόγια ανείπωτα, που περιμένουν ένα «όταν θα…»
Κι εκείνο το «όταν θα…» έχει ήδη παραγραφεί από την πραγματικότητα και δεν το ξέρουν. Και συνεχίζουν να περιμένουν.
Ξέρεις κάτι;
Χαλάλι η άνοιξη που μου χρωστάς, χαλάλι και το καλοκαίρι που σου χρωστάω.
Ας πούμε πως γράφτηκαν στο τεφτέρι των ανεξόφλητων προσδοκιών και πάμε παρακάτω.
Εκεί, παρακάτω σε ένα σήμερα που φωνάζει «μείνε», σε μια στιγμή που κλειδώνει μια αγκαλιά.
Χωρίς τελειότητα, χωρίς προσδοκίες, χωρίς τίποτα τέλειο κι ιδανικό.
Γιατί από μόνο του το εδώ και το τώρα, είναι το ιδανικότερο που έχουμε.
Πάμε;
About the author
Μια εικόνα, λένε πως είναι χίλιες λέξεις. Λίγες λέξεις, σε μια εικόνα, χιλιάδες συναισθήματα. Ο Μάνος Σαββίδης φωτογραφίζει και η Σοφία Παπαηλιάδου προσθέτει λέξεις. * Τόσο η φωτογραφία όσο και το κείμενο υπόκεινται σε Πνευματικά Δικαιώματα και δεν επιτρέπεται η αναπαραγωγή χωρίς την άδεια των δημιουργών.
Πηγή: http://loveletters.gr/
