Φλώρα Σπανού
Γράφει η Φλώρα Σπανού
Εκείνο το βράδυ προσπάθησε να κρυφτεί ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό, όμως η πράξη του φανέρωνε ποιος πραγματικά ήταν, κι ας μην ήθελε να το παραδεχτεί.
Φευγαλέα, θυμήθηκε κάποτε που είχε διαβάσει ένα άρθρο, στο ιντερνέτ, σύμφωνα με το οποίο οι Ιάπωνες υποστήριζαν ότι ο εαυτός μας έχει τρία διαφορετικά πρόσωπα. Εκείνο που δείχνουμε στον έξω κόσμο, εκείνο που δείχνουμε στους φίλους και συγγενείς και το τρίτο που δεν γνωρίζει κανείς άλλος παρά μόνο εμείς.
Έξω στην παγωνιά της νύχτας άναψε ένα τσιγάρο και ρούφηξε μία τζούρα. Ίσως να ήταν και το τελευταίο του τσιγάρο «ελεύθερος». Προσπάθησε να καταλάβει μήπως τελικά ούτε εκείνος γνώριζε εκείνο το τρίτο πρόσωπο του εαυτού του. Μήπως δεν μπορούσε να φανταστεί πραγματικά τι ήταν ικανός να κάνει μέχρι και σήμερα; Μέχρι πριν λίγες στιγμές.
Το μυαλό του είχε σταματήσει σε κείνη την εικόνα. Έκλεινε τα μάτια και πάλι «εκείνη» η εικόνα εμφανιζόταν εμπρός του ξανά και ξανά.
Πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο; Τι ήταν εκείνο που τελικά τον είχε ωθήσει σε κείνη την ακραία πράξη;
Κάπου βαθιά μέσα του μία φωνή προσπαθούσε να του υπενθυμίσει κάτι. Κάτι από τα παλιά.
Ήταν η φωνή εκείνης τότε που ακόμη παιδί την άκουγε να του λέει «Να θυμάσαι, γιε μου, πώς όσο και να θέλουμε να κρυφτούμε ακόμη κι από τον ίδιο μας τον εαυτό πάντα οι πράξεις μας θα φανερώνουν το ποιοι πραγματικά είμαστε. Να το θυμάσαι αυτό . Μην το ξεχάσεις ποτέ».
Πόση αλήθεια έκρυβαν τα λόγια της. Τότε δεν είχε καταλάβει τι σήμαιναν, τώρα όμως ήξερε.
Η ερώτηση όμως που έπρεπε να θέσει στον εαυτό του ήταν η εξής. «Ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει την ευθύνη των πράξεών του ή όχι; Ήταν έτοιμος να βρεθεί αντίκρυ με τον πραγματικό του εαυτό να τον κοιτάξει κατάματα και να τον κρίνει όπως έπρεπε; Ή θα επέλεγε την εύκολη λύση. Την δειλία;»
Ήταν αλήθεια, άραγε, έτοιμος να φανερώσει το τρίτο του πρόσωπο ή θα επέλεγε να το κρύψει πίσω από μία μάσκα όπως οι άλλοι;
Απαντήσεις που έπρεπε να δώσει πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους. Ίσως, ίσως λίγος χρόνος ακόμη να ταν αυτό που έπρεπε προτού αποφασίσει πως θα έπραττε από δω και πέρα. Ίσως έπρεπε να δώσει λίγο χρόνο στον εαυτό του ακόμη. Πέταξε το τσιγάρο και κατηφόρισε στον έρημο δρόμο μόνος αυτή τη φορά.
Πηγή: http://loveletters.gr/
