Της Μαρίας Πέστροβα
Έγκλημα χρονοβόρο
η αναμονή σου.
Με τα ”χέρια θηλιά”
σε περιμένω
στερούμενη συνεχώς
το οξυγόνο
ασφυκτιώ
οσμιζόμενη την απορία
να διαγράφεται
Βάλτωσα ξέρεις
με γυμνά και
πληγιασμένα πόδια,
ό,τι μου απέμεινε
είναι η φωνή μου…
”Πού είσαι…;
Θά΄ρθεις…;
-σήμερα;-
-αύριο;-
-πότε αλήθεια;…-”
Τι κρίμα κι αυτό…
Ούτε ένα έγκλημα της προκοπής
δεν μπορεί να μου συμβεί…
Πηγή:https://www.fractalart.gr