Η ΑΝΑΜΟΝΗ!

Σύνταξη-επιμέλεια: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Πόσο εύκολα σε ξεγελάει η προσδοκία! Με πόση δειλία σε εξαπατάει και σε κάνει να πιστέψεις πως κάτι από αυτά που βλέπεις δε θα μπορούσε να είναι αληθινό!

Και που περίμενα να μου μιλήσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα. Και που περίμενα να με πονέσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα. Και που περίμενα να με αγαπήσεις, τι έγινε; Πληγώθηκα.
Με πόσο μεγάλη ευκολία έμπηξες μαχαίρι στην καρδιά μου –άνθρωπος να μη δει τον πόνο μου δεν υπήρξε!

Μόνο στεναχώρια μου έφερε η παρουσία σου στη ζωή μου. Εντάξει, και λίγη χαρά, όταν σε γνώρισα για πρώτη φορά. Τότε που σε κοίταξα και αισθάνθηκα πως η ζωή μου χαμογέλασε. Τότε που πίστευα πως θα μπορούσες αγάπη να μου δώσεις, τότε που η ζωή δεν είχε προλάβει ακόμα να με διαψεύσει.

Πόσο μάταια η αναμονή! Πόσο άδικο να περιμένεις κάποιος να αλλάξει ενώ γνωρίζεις πως αυτό είναι μάταιο και άσκοπο.

Πόσο σκληρό ο αέρας της αδιαφορίας να φυσάει μέσα στο πρόσωπό σου! Καρδιά γεμάτη από αγάπη, πόσο να αντέξει να της φέρεσαι έτσι;

Και έρχεται όμως, η ώρα η σκληρή της αναμονής. Εκείνη που σου φωνάζει πως όσο και να περιμένεις, το τηλέφωνο δε θα χτυπήσει. Τότε που συνειδητοποιείς πως δεν πρέπει να περιμένεις τον χαρακτήρα του άλλου. Πρέπει να αλλάξεις εσύ.

Πηγή: www.tempo.gr