Ο Μιχάλης Σουγιουλτζόγλου (Σουγιούλ το έκανε φτασμένος μουσικός) γεννήθηκε το 1906 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας. Ήρθε στην Αθήνα το 1921 και το μουσικό ταλέντο του φάνηκε από τα παιδικά του χρόνια, όταν έπαιζε με τρομπέτα αυτοσχέδιες μελωδίες.
Η σταδιοδρομία του ξεκίνησε σ’ ένα κέντρο διασκέδασης στην Τρίπολη, το 1924. Πολύ σύντομα έγινε περιζήτητος πιανίστας στα μεγάλα κέντρα της Αθήνας και άρχισε να γράφει μουσική που γίνεται αμέσως επιτυχία, όπως τα πρώτα του τραγούδια: «Σε ξέχασα στ’ αλήθεια», «Βρε ντουνιά», «Για μας κελαηδούν τα πουλιά» (το τραγούδησε η Σοφία Βέμπο – η οποία βάφτισε την κόρη του, Αλίκη).
Μετά το 1934 γράφει τραγούδια που γνωρίζουν μοναδική επιτυχία με τη Βέμπο: «Αθήνα και πάλι Αθήνα», «Το τραμ το τελευταίο», «Άσ’ τα τα μαλλάκια σου»… Τα αριστουργήματα, όταν πρόκειται περί μουσικής, γράφονται τη στιγμή της έμπνευσης, οπουδήποτε βρίσκεσαι. Αυτό ήταν κανόνας για τον Σουγιούλ, που όσα έγραψε και έγιναν μεγάλες επιτυχίες, τα έγραψε... στο πόδι!
Ο Σουγιούλ έγραψε 650 τραγούδια, συνέθεσε μουσική για 45 επιθεωρήσεις και 15 ταινίες, και τα περισσότερα «στο πόδι»! «Οι μεγαλύτερες επιτυχίες μου», έλεγε και ξανάλεγε χαριτολογώντας, «γράφτηκαν στο πόδι». Καθόταν στο πιάνο, έβαζε μπροστά του τους στίχους, τους διάβαζε, και μετά άρχιζε να παίζει πρόχειρες και αφηρημένες καντέντσες αλλάζοντας κάθε τόσο τους τόνους, ενώ η έκφρασή του έδειχνε ότι αφαιρείται τελείως. Σε δυο-τρία λεπτά οι καντέντσες έπαιρναν πιο συγκεκριμένη μορφή και στα επόμενα δυο-τρία λεπτά ακουγόταν πιο ξεκάθαρα το καινούριο τραγούδι.
Το τραγούδι «Πού να ’σαι τώρα», σε στίχους Χρήστου Γιαννακόπουλου, που τραγούδησε ο Νίκος Γούναρης, έχει τη δική του ιστορία: Ο Γιαννακόπουλος μπαίνει φουριόζος στο σπίτι του Σουγιούλ με τους στίχους του τραγουδιού. Είχε ξεμείνει από χρήματα και ήθελε να γραφεί το τραγούδι αμέσως, και έπρεπε να προλάβει να το παραδώσει μέχρι τη 1:30 στον εκδοτικό οίκο που είχε συμβόλαιο, για να εισπράξει την προκαταβολή της πρώτης έκδοσης.
Η ορχήστρα του Μιχάλη Σουγιούλ με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη
«Γρήγορα», λέει στον Σουγιούλ, «γράψε για να προλάβω». Ο Σουγιούλ αρνήθηκε λέγοντας ότι ήταν προτιμότερο να του δανείσει, γιατί μόλις είχε ξυπνήσει και δεν προλάβαινε. Η επιμονή του Γιαννακόπουλου τον ανάγκασε να γράψει μέσα σε 10΄ το τραγούδι «Πού να ’σαι τώρα, αγαπημένη», που έγινε μεγάλη επιτυχία!
Κάποτε σ’ ένα κέντρο διασκέδασης μια κυρία ρώτησε τον Σουγιούλ: «Μαέστρο, για ποια όμορφη κυρία το γράψατε;». Κι εκείνος αφελέστατα απάντησε: «Για έναν εκδοτικό οίκο, κυρία μου!».
Ο Σουγιούλ συνέθεσε μουσική για κάθε γούστο. Έγραψε ρομάντζα, τανγκό και βαλς, και χαρακτηρίστηκε ο βασιλιάς του βαλς στην Ελλάδα. Η «Κομπαρσίτα» ωχριούσε μπροστά στις δικές του μελωδίες…
Για πολλά χρόνια οι παλιοί Αθηναίοι απολάμβαναν στην Πλάκα το μεγάλο δίδυμο Σουγιούλ-Γούναρη στο «Βράχο» και στην «Πεταλούδα». Πάντα γελαστός, ευγενικός, ειλικρινής, κορυφαίος μαέστρος, μεγάλος πατριώτης: «Τρεις αγάπες έχω» έλεγε «σ’ αυτόν τον κόσμο: Την πατρίδα μου, το ελληνικό κοινό και τα τραγούδια μου…»!
Στην Πλάκα, με την Σοφία Βέμπο στη μέση, δεξιά ο Μίμης Τραϊφόρος και αριστερά ο ιδιοκτήτης του κέντρου «Ο Βράχος»
Στο κέντρο «Πεταλούδα» στην οδό Λευκωσίας στις 16 Οκτωβρίου του 1958, ο κόσμος συγκεντρώθηκε και περίμενε τον Σουγιούλ να γίνουν τα εγκαίνια της νέας περιόδου με τον Σώτο Παναγόπουλο. Όμως ο μεγάλος τροβαδούρος αργούσε. Ώσπου έσκασε σαν βόμβα ο χαμός του, πριν συμπληρώσει τα 52 του χρόνια. Πέθανε από καρδιακή προσβολή. Το κέντρο αθόρυβα άδειασε μονομιάς, με τον κόσμο δακρυσμένο να αποχωρεί…
Τάσος Κοντογιαννίδης
Πηγή:http://www.pontos-news.gr
