«Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου»
από τη Δήμητρα Καρλιάμπα
Ξημερώματα Παρασκευής 7 Ιουνίου 2002, η Μαλβίνα της καρδιάς μας αφήνει την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο«Ερρίκος Ντυνάν» Ο καρκίνος την νίκησε .
Χρόνια μετά τον θάνατό της παραμένει στη μνήμη όλων εκείνων που είχαν την τύχη να την έχουν μάνα, φίλη, ερωμένη, σύζυγο…που είχαν την τύχη να παρακολουθούν τις σατυρικές εκπομπές της, να διαβάζουν τα βιβλία της, να ακολουθούν πιστά τις συνταγές μαγειρικής που είχε εκδώσει σε βιβλία και ήταν ένα από τα μεγάλα της πάθη.
Το φαινόμενο Μαλβίνα Κάραλη, που το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρία – Ελένη Σακκά, γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1952. Μεγάλωσε στον Πειραιά με καταγωγή από τα Ψαρά της Χίου και τη Θράκη.
Απόφοιτη του Αρσάκειου, σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Εργάστηκε επί χρόνια σαν δημοσιογράφος σε εφημερίδες, όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και σαν αρθρογράφος στα περιοδικά Φαντάζιο, Επίκαιρα, Γυναίκα, Κλίκ, 01, με στήλες που άφησαν εποχή όπως το Επ΄Αυτοφόρω (Γυναίκα) και «Σαββατογεννημένη» (στο περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής, άρθρα που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό της στην ομώνυμη συλλογή).
Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς Seven X, ANT1, ΣΚΑΙ, Mega Channel, Star Channel κ.α.
Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), Malvina Live (ΣΚΑΙ), Μalvina Hostess (Mega), Malvina Rixten (STAR). Ο χαρακτήρας αυτών των τηλεοπτικών σόου, που συνήθως προβάλλονταν πριν ή μετά το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ήταν επιθεωρησιακός.
Χειμαρρώδης, ανατρεπτική, αντισυμβατική, σατανική στην έκφραση του χιούμορ της και απλά με μια λέξη ευφυής, πηγαίνει κόντρα στο κατεστημένο. Η κριτική και η διακωμώδηση της πολιτικής και των προσώπων της, τελικά την μετατρέπουν σε χρυσό αουτσάιντερ των τηλεοπτικών καναλιών: όλοι αγαπούν τις τηλεθεάσεις της, αλλά κανείς δεν έχει την (πολιτική) πολυτέλεια να την φιλοξενήσει στις συχνότητές του. Οι ατάκες της «κατάρα στον λαδέμπορα» και «όξω π….. από την παράγκα» γίνονται σλόγκαν. Στις εκπομπές της εμφανίζεται με στρατιωτικές στολές, γιατί πιστεύει ότι δηλώνουν στη γυναίκα την υπόσχεση της οικιακής τάξης.
Της αρέσει το μαύρο χρώμα στα μαλλιά γιατί δηλώνει ανδρισμό, ευθύτητα, δραστηριότητα.
Την αποκαλούσαν «επαναστάτρια της τηλεόρασης» γιατί τα έλεγε και δεν μασούσε τα λόγια της. Ήταν ένα ηφαίστειο που ξεχείλιζε, το σύστημα την πολεμούσε κι εκείνη του έκλεινε το μάτι . Ενθουσιασμός στην αρχή. Μετά πανικός. «Το στυλ μου είναι αυτό…σ’ όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε» είχε πει. Το σύστημα δεν την άντεξε, γι αυτό και προσπάθησε να την απομονώσει …Κάποια στιγμή η Μαλβίνα μένει χωρίς τηλεοπτική στέγη .
Ως σεναριογράφος τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρις Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρις Βιβάνκος.
Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα. Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»).
Τρεις ήταν οι αδυναμίες της: Η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο λογοτέχνης Γιώργος Χειμωνάς και η Ελένη Βιτάλη.
Απρόβλεπτη και με μια ιδιαίτερη αδυναμία στο τραγούδι, τα παρατάει όλα και τραγουδάει λαϊκά τα βράδια σε μαγαζιά.
Η Μαλβίνα ήταν εξαιρετική μαγείρισσα. Στην κουζίνα περνούσε τις φάσεις της. Κατά περιόδους μπορεί να μαγείρευε μόνο ινδικό… ή μόνο κινέζικο. Όπως και να χει, η σπεσιαλιτέ της ήταν της ελληνικής κουζίνας: αρνάκι με κους κους. Τα βράδια της αρέσε να μαγειρεύει και να καλεί φίλους στο σπίτι γα φαγητό.
Στις ερωτικές της σχέσεις της άρεσε να είναι γκέισα. Της άρεσε να περιποιείται τον σύντροφο της και να του δίνεται ολοκληρωτικά. Μια από τις λατρεμένες συνήθειες της ήταν να φτιάχνει, στον τρίτο σύζυγο της Διονύση Χαριτόπουλο, ελληνικό καφέ στο μπρίκι και να τον ψήνει στη χόβολη.
Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά την Μελίτα, τον Μίνωα και τη Μαριάννα. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο, Γιώργο Πάτσα.
Και μετά σκοτάδι… αβεβαιότητα… τρόμος. Η ασθένεια της χτυπάει την πόρτα. Και φοβάται. Και την πιάνει εντελώς απροετοίμαστη. Φεύγει στην Αμερική, φοβισμένη. Στέλνει δικά της κείμενα στην Ελλάδα από Αμερική με φωτογραφίες της ντυμένη νύφη. Ο μεγάλος της καημός ήταν ο γάμος. Η Μαλβίνα λάτρευε το νυφικό . Της άρεσε ο γάμος και το τελετουργικό .
Επιστρέφει στην Ελλάδα και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν». Εκείνη που είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της εξουσίας, πέφτει ηττημένη από τον μεγαλύτερο φόβο της. Τον θάνατο.
Η κηδεία της από το Α΄ νεκροταφείο έμοιαζε με μια μεγάλη υπαίθρια φιέστα. Πρωταγωνιστές, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, τραβεστί και παλαιστές και κομμώτριες. Η Μαλβίνα δεν έφυγε ποτέ. Απλά για ακόμη μια φορά άλλαξε τόπο κατοικίας, άλλωστε όσοι την αγάπησαν ήξεραν ότι μια αγαπημένη της συνήθεια ήταν να αλλάζει συχνά σπίτια.
Λίγους μήνες πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι είχε πει:
«Εγώ γλίτωσα πλέον και δεν είμαι σαν εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια και αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα-φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρσι, αν με άγγιζες εξ αποστάσεως, φώναζα «πίσω μου σε έχω σατανά».
Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και «ωραία». Όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη».
ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ:
«Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα, όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων…».
«Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή». «Όλα συγχωρούνται, αλλά το να θέλεις να μεταλλάξεις το κατεξοχήν απρόβλεπτο πράγμα, τον έρωτα, σε κάτι προβλεπόμενο είναι η μεγαλύτερη ύβρις».
«Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος».
«Το «σ’ αγαπάω» των περισσότερων ανθρώπων σημαίνει: επενδύω σ’ ένα άτομο, αγωνίζομαι να το μετατρέψω σε Σύντροφο, να το επιβιβάσω σώνει και καλά στην ίδια Σχεδία μ’ εμένα… Άρα, αγαπάω θα πει: επιθυμία εγκατάστασης του άλλου στον τόπο που ορίζω και καθορίζω εγώ. Συμπέρασμα: Επειδή αγαπάω, δικαιούμαι να εξουδετερώνω κάθε αλλιώτικη διάθεση του άλλου, κάθε στοιχείο της δύναμής του που δεν εγκρίνω, κάθε επιθυμία του που είναι αλλιώτικη από τη δική μου, με δυο λόγια τον ξεδοντιάζω».
«Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα»
«Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο»
«-Γιατί τα κάνεις αυτά; -Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω»
«Άντρας είναι ένας, ο άντρας μου. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει»
ΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΛΒΙΝΑ
Ήταν ο πιο δοτικός άνθρωπος, απλά ήταν τσιγκούνα σε ένα πράγμα. Στις χαρτοπετσέτες. Μπορούσε να γίνει έξαλλη.
Φορούσε πάντα λευκά ή μαύρα ρούχα. Το αγαπημένο της χρώμα ήταν το μαύρο…όμως μέσα της ήταν ροζ.
Το αγαπημένο της παραμύθι ήταν η «Πολυάννα»
Φορούσε μόνο κοσμήματα Φανουράκη.
Τα ζούσε όλα με πάθος. Η αγαπημένη της ατάκα ήταν «τίποτα δεν πρέπει.»
Ήταν προληπτική .
Ήταν ανασφαλής .
Δεν έκανε παρέα με πολιτικούς
Μιλούσε πολύ στο τηλέφωνο με τους φίλους της, τις νύχτες .
Όταν ήταν ερωτευμένη ζήλευε και το έδειχνε.
Φοβότανε υπερβολικά τους γιατρούς.
Tον οδηγό της για μια περίοδο, τον είχε ντύσει τσολιά.
Εκλεινε πάντα τις κουβέντες με τους φίλους της , λέγοντας , ΦΙΛΑΡΕΣ !
Πηγή: https://www.pasmina.gr
