Ο τόπος μου αιμάτινος, παλλόμενος ξεχειλίζει από ιστορία, ρομαντισμό και φυσική ομορφιά! Ενώ η ξεχωριστή αρχιτεχτονική του, <<παντρεύει>> το χθες με το σήμερα!
Τον τόπο μου δεν μπορείς να τον κατατάξεις σε καμία κατηγορία, γιατί αποτελεί μια κατηγορία από μόνος του, ενώ όσο και αν τον εξερευνήσεις στο τέλος πάντα κάτι ωραίο θα έχει μείνει για να ανακαλύψεις.
Ο λόγος φυσικά για το χιλιοφωτογραφημένο μπαλκόνι του Κορινθιακού κόλπου, την δροσοσταλίδα της Πελοποννήσου, το ξακουστό Λουτράκι μας.
Ένα τόπο που είναι έμφορτος από ιστορικές αναφορές, οι οποίες χάνονται μέσα στην σκόνη του χρόνου και που έχει συνδέσει άρρηκτα την ιστορία του με τα λουτρά και τα νερά του.
Την πρώτη αναφορά για το Λουτράκι την συναντάμε στα γραπτά του Ξενοφώντα. Το περιβάλλον του, σε σαγηνεύει, σου εξάπτει την φαντασία και σου δημιουργεί τάσεις να ερωτευτείς.
Στο Λουτράκι επαναπροσδιορίζεις την οπτική σου και κάνεις μια έφοδο στο άναρθρο της συνήθειας και της καθημερινότητας. Γιατί εδώ, ο άνθρωπος νείρεται πως ξεδιψά στα χρώματα της φαντασίας, αφού ότι χάνει σε άγγιγμα το κερδίζει σε όνειρο!
"Της πατρίδας μου ομοιώθηκα"
Οδυσσέας Ελύτης
*Αναδημοσίευση από το προσωπικό του facebook
