ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ: ΕΘΙΣΜΟΣ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ; ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ!

Έκθεση της Άννας Μαρκομιχάλη, μαθήτριας Γ΄ Λυκείου

Αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός πως στην κοινωνία ιδίως του 21ου αιώνα δεν μπορεί να νοηθεί ανάπτυξη παιδείας χωρίς τις νέες τεχνολογίες, χωρίς την πληροφορική και τις ποικίλες εφαρμογές της στην "κοινωνία των πληροφοριών όπου και ζούμε.
Ιδιαίτερα ο χαρακτήρας του διαδικτύου είναι εκείνος που αφορά και απασχολεί τους νέους σε μεγάλο βαθμό τόσο ώστε να το θεωρούν ως σημαντική και απαραίτητη ενασχόληση για τον ελεύθερο τους χρόνο, το οποίο όμως επηρεάζει καταλυτικά όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής.

Οι συνέπειες της υπερβολικής αφοσίωσης του ατόμου στο διαδίκτυο είναι φανερές σε κάθε τομέα της ζωής του. Οι νέοι της σημερινής εποχής βομβαρδίζονται από ένα τεράστιο όγκο ετερόκλιτων και ανούσιων πληροφοριών περιορίζοντας τη δυνατότητα κριτικής αξιολόγησης με αποτέλεσμα να χάνουν την ουσία και να υπερισχύει ο "λαβύρινθος" του διαδικτύου. 

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ουσία του κάθε θέματος που χάνουν οι νέοι από την υπερβολική αυτή χρήση. Το άτομο οδηγείται ασυνείδητα στον αποπροσανατολισμό των στόχων του και χάνει κάθε αξία της ανθρώπινης επαφής. Η οικογένεια, το σχολείο οι κοινωνικές σχέσεις αλλά και οτιδήποτε τον συνδέει με την καλλιέργεια της προσωπικότητας και του πνεύματος παύει να συνυπάρχει μαζί του και φαίνεται να είναι αρκετά μακριά από τον ίδιο. Χαρακτηριστικό, είναι εκείνο της αλλοίωσης της συμπεριφοράς του νέου ο οποίος αλλάζει αισθητά διάθεση εφόσον έχουν περιοριστεί πια τα ενδιαφέροντα του με αποτέλεσμα να φανερωθεί ένας διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης των υποχρεώσεων του. Είναι πιθανό το άτομο να παραμελεί τις υποχρεώσεις των μαθημάτων του, να ξεφεύγει από τα όρια του μέτρου και να οδηγείται ακόμη και στην πλήρη αδράνεια.

Είναι λοιπόν φανερό πως η άμετρη απασχόληση των νέων στο διαδίκτυο δημιουργεί από την μια πλευρά την προσδοκία ενός κόσμου απεριόριστης επικοινωνίας και γνώσης και από την άλλη την απειλή μιας ζωής ελεγχόμενης και κατευθυνόμενης. Η σωστή αξιοποίηση ευκαιριών είναι δυνατό να καθοριστεί, κυρίως από την στάση του χρήστη αλλά και την συνδρομή κοινωνικών φορέων. Σημαντική κρίνεται η συνετή αντιμετώπιση του δέκτη, όλων αυτών των πληροφοριών. Η αίσθηση του μέτρου χωρίς υπερβολή και η υπερεκτίμηση της αξίας του διαδικτύου στη ζωή του ανθρώπου συγχρόνως με την αξιολόγηση των πληροφοριών, ώστε να αποτελούν μέσο καλλιέργειας της προσωπικότητας μπορούν να εμποδίσουν την χειραγώγηση του. Επιπλέον, η οικογένεια είναι εκείνη που θα χαράξει τον δρόμο της εποικοδομητικής χρήσης του ελεύθερου χρόνου του νέου με απώτερο σκοπό την διεύρυνση των ενδιαφερόντων του. Οι γονείς έχουν την δυνατότητα να φροντίσουν για την ενασχόλησή του στον κόσμο του διαδικτύου χωρίς υπερβολές αλλά με έλεγχο στην πρόσβασή του. Ακόμη, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορούν να συμβάλουν στην προστασία του ατόμου φέρνοντας στην επιφάνεια τις καταστροφικές συνέπειες της υπερβολικής χρήσης. Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσουν στην άμεση κατανόηση των αρνητικών στοιχείων του διαδικτύου.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η ουσιαστική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, κρίνεται απαραίτητη. Οι στέρεες ανθρώπινες σχέσεις που δημιουργεί κανείς μέσα από την αληθινή και ουσιώδη επικοινωνία δημιουργούν στο άτομο ένα μόνιμο, σταθερό και αμετάβλητο τρόπο συμπεριφοράς αλλά και αντιμετώπισης. Με αυτόν τον τρόπο ο νέος επιλέγει να διαθέσει τον χρόνο του περισσότερο στον εαυτό του αλλά και στην ανταλλαγή απόψεων και ιδεών μεταξύ άλλων. Σημαντικό είναι να προσδίδει στις δραστηριότητες του μια ορισμένη ποιότητα. Η ενασχόλησή του με την ιστορία του τύπου του μέσα από ταξίδια και εμπειρίες ή ακόμη και η βαθιά αναγνώριση της εθνικής του ταυτότητας είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπο να αξιοποιεί τον χρόνο της καθημερινότητάς του διευρύνοντας τους πνευματικούς του ορίζοντες. 

Ένα ακόμη στοιχείο, όχι αμελητέο, είναι αυτό του εθελοντισμού. Ο νέος μέσω του εθελοντισμού μαθαίνει να "ανοίγει" την αγκαλιά του σε κάθε άνθρωπο που έχει τη δική του ανάγκη και να βλέπει πέρα από τον μικρόκοσμο του διαδικτύου που καταφέρνει να χωρά μέσα σε μια τόσο μικρή οθόνη σε αντίθεση με τον πραγματικό που χρειάζεται την υποστήριξη χιλιάδων ανθρώπων για να σταθεί ικανός απέναντι στα μέλη του.

Θα ήταν πλάνη αν υποστήριζε κανείς πως η αναγνώριση της αξίας του ανθρώπινου πνεύματος αλλά και της ψυχής δεν μπορεί να αποτρέψει κυρίως τους νέους να μην σπαταλούν τον πολύτιμο χρόνο που τους δίνει απλόχερα η ζωή στο κουτί αυτό της άμετρης πληροφορίας. Άλλωστε, πως μπορεί να συγκρίνει κανείς την ανούσια αυτή επικοινωνία μέσω του διαδικτύου που δημιουργεί πλασματικές ανάγκες και συναισθήματα με την αγνή και εθελούσια προσφορά του συνανθρώπου που βρίσκεται δίπλα σου στον πραγματικό κόσμο; Eίναι ανάγκη να κατανοήσουμε την αξία του κάθε πράγματος ξεχωριστά και ύστερα να αποδώσουμε την αντίστοιχη προσοχή που του αρμόζει.