Επιμέλεια: Πατέρας Τσαμπίκος Π. Πετρόπουλος
Ιστορία, μαθηματικά, βιολογία και φυσική. Νόμοι, τύποι, εξισώσεις και εξύμνηση του ελληνικού έθνους σε κίτρινες φυλλάδες. Και ενώ τα κενά κάνουν «κρα» και μπάζουν από παντού, εύλογα κάποιος πιθανότατα ενήλικος θα αναρωτιόταν «Και αν το σχολείο, δίδασκε ψυχική υγεία;»…
Αν το ίδιο το σχολείο μιλούσε στα παιδιά από νωρίς για τα συμπτώματα της κατάθλιψης για παράδειγμα, για πρόληψη, για μια ξεκάθαρη ενημέρωση, πόσο μάλλον σε έναν κόσμο που δείχνει ολοένα και περισσότερο μια διαρκή προτίμηση στο γκρίζο χρώμα και το μαύρο, που σχεδόν βουλιάζει, που οι ψυχικές διαταραχές κάνουν πάρτι εντός του και τα ποσοστά της αυτοκτονίας παγκοσμίως χτυπάνε κόκκινο;…
Αν το ίδιο το σχολείο μιλούσε στα παιδιά από νωρίς για τα συμπτώματα της κατάθλιψης για παράδειγμα, για πρόληψη, για μια ξεκάθαρη ενημέρωση, πόσο μάλλον σε έναν κόσμο που δείχνει ολοένα και περισσότερο μια διαρκή προτίμηση στο γκρίζο χρώμα και το μαύρο, που σχεδόν βουλιάζει, που οι ψυχικές διαταραχές κάνουν πάρτι εντός του και τα ποσοστά της αυτοκτονίας παγκοσμίως χτυπάνε κόκκινο;…
Γονείς παραιτημένοι, δάσκαλοι ως επι το πλείστον αδιάφοροι, συγγενείς και φίλοι χαωμένοι σε μιαν καθημερινότητα σχεδόν παρανοϊκή, media σε πλήρη αποσύνθεση παρουσιάζουν «θέματα» αυτοκτονιών παρέχοντας στο πιάτο τρόπους με τους οποίους επιτεύχθηκαν, κλωνοποιούν το μιμητισμό στο βωμό κάποιων εκατομμυρίων ευρώ και σπέρνουν τον τρόμο, παιδιά και έφηβοι σε απόγνωση, κλεισμένα σε κουτιά με χίλια δυο ερωτηματικά στα κεφάλια τους για το απελπιστικό όλο.
Αλήθεια, κατά πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν το σχολείο «δίδασκε» ψυχική υγεία;
Δε θα υπήρχε ντροπή να ζητήσεις βοήθεια
Θα μιλούσες ανοιχτά, χωρίς φόβο, ενοχές και το στίγμα του «διαφορετικού». Θα ήταν σίγουρα πολύ πιο απλό να επικοινωνήσεις μια ανησυχία σου και να αγκαλιαστείς γι’ αυτό, όχι να περιθωριοποιηθείς.
Θα μειωνόταν το στίγμα που αφορά τις ψυχικές διαταραχές
Σε έναν κόσμο που τρέμει τους σχιζοφρενείς, γιατί θεωρεί μέσω των προτύπων που προβάλλονται από ταινίες και media ότι πρόκειται για ανθρώπους στην καλύτερη «επιθετικούς», που ξεστομίζει τον επιθετικό προσδιορισμό «Καλά αυτός είναι διπολικός!» για πλάκα, που αναπαράγει τον κοινωνικό αποκλεισμό με χίλιους δυο διαστρεβλωμένους τρόπους, εσύ θα γνώριζες. Θα ήξερες την αλήθεια. Θα είχες ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ και θα συνέβαλες στο να μειωθεί το στίγμα, μεταδίδοντας την πραγματικότητα ως έχει.
Το «bullying» πιθανότατα θα υπήρχε γραμμένο μόνο σε γκρίζες σελίδες του παρελθόντος
Γιατί αν γνώριζαν οι «θύτες» και οι «μάρτυρες», πόσο κακό μπορεί να κάνουν στη ψυχική υγεία ενός παιδιού που δέχεται bullying, ίσως αυτό τους σταματούσε. Τα τραύματα ανάλογα την περίπτωση μπορεί να πλήξουν για πάντα τη ψυχή ενός ανθρώπου. Εκφοβισμός, παθητικότητα, παραίτηση. Δεν είναι τόσο απλό για να σβήσει σε μια στιγμή…
Θα αποκτούσες «συμπόνια»
Οι άνθρωποι δεν είναι οι διαγνώσεις τους. Οι άνθρωποι, είναι άνθρωποι και δεν επιλέγουν την κατάθλιψη, την οριακή διαταραχή προσωπικότητας, τη ψύχωση, την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή κλπ … Αν εσύ γνώριζες για όλα αυτά, τα συμπτώματα, τις αιτίες (όπου υφίστανται), τη θεραπεία τους, ίσως αντιμετώπιζες πολύ διαφορετικά έναν άνθρωπο που πλήττεται με κάτι απ’ όλα αυτά . Ένα φίλο, το γονιό σου, έναν απλό περαστικό.
Θα πέφτανε οι μάσκες
Όλες οι ανοησίες που διαρκώς αναμασώνται περί ψυχικών διαταραχών. Θα γνώριζες ποια η διαφορά της ψυχοθεραπείας με τη ψυχιατρική παρακολούθηση. Θα ήξερες πως μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να χορηγήσει φάρμακα και τους λόγους. Θα ήξερες πως όλα αυτά δεν είναι τόσο απλά όσο περιγράφονται και πως θέλουν κουράγιο, υποστηρικτικό περιβάλλον και ψυχή. Θα ήσουν ενήμερος.
Θα μιλούσες ανοιχτά για τη δική σου ψυχική υγεία
Οι κρίσεις πανικού, οι δείκτες τους στρες, τα ποσοστά αυτοκτονίας παγκόσμια, χτυπούν κόκκινο σε νεαρές ηλικίες. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν είσαι ενήμερος. Αν ήσουν όμως, ίσως δε φοβόσουν να μιλήσεις ανοιχτά και την πρόσφατη διάγνωσή σου, ίσως μοιραζόσουν την ιστορία σου και ίσως έδινες ώθηση και στους γύρω σου να κάνουν το ίδιο. Αν…
Θα κινητοποιούσουν μαζικά
Αν ίσχυαν όλα τα παραπάνω, είχες γνώση, ανοιχτή σκέψη και ελευθερία έκφρασης, θα ήσουν ένα βήμα πιο κοντά στο να κινητοποιήσεις φίλους και συμμαθητές περισσότερο μαζικά. Εικαστικά δρώμενα για τις ψυχικές διαταραχές, θεατρικά, εκδηλώσεις, σχολικές εκστρατείες, θα έβαζαν ένα λιθαράκι στην καταπολέμηση του στίγματος.
Θα διδασκόταν άραγε «Ψυχική Υγεία» σε ένα ιδανικό σχολείο λέτε, ή μάλλον καλύτερα σε ένα σχολείο κανονικό, εντός ενός κανονικού και σοβαρού εκπαιδευτικού συστήματος, που απλά δουλεύει σωστά;
Πηγή: https://www.stroumfaki.gr
