Γη ακρωτηριασμένη
Το φουστάνι μου γεμάτο τρύπες.
Ξυπόλητη περιδιαβαίνω
σε άνυδρα τοπία
Οι φλέβες μου ανοίγουν και πλημμυρίζετε.
Βιώνω καταναγκαστική εμμηνόπαυση
και δεν καρπίζω, πια.
Μια φωνή μου λέει «Παραιτήσου»
και μια άλλη με προτρέπει να βρυχηθώ
μπας και τρομάξετε, Άνθρωποι.
Με τι κλωστές να ράψω τα κουρέλια
που μου έχετε φορέσει ετσιθελικά;
Δεν έχω ούτε χέρια
για να σας γνέψω SOS,
έτσι όπως τα δέντρα μου κοπήκαν
για το δικό σας κέρδος.
Σχεδόν απογυμνωμένη περιφέρομαι στο υπερπέραν.
Σχεδόν μισοπνιγμένη από σπασμένο φράγμα
που δεν άντεξε.
*Η Γκέλη Ντηλιά είναι ποιήτρια και συγγραφέας.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
