Θύμιος Γεωργόπουλος«Στη χώρα των αθώων» κατακλυζόμαστε αυξητικά από Ιαβέρηδες, τιμωρούς, εκδικητές, αυτοδικούντες, σερίφηδες, συνοριοφύλακες, θεματοφύλακες, θεσμοφύλακες και pushbackers.
«Στη χώρα των αθώων» αναθέσαμε τις τύχες της χώρας νομίμως και δημοκρατικά σε εμπόρους, εργολάβους, αργυραμοιβούς, σαράφηδες, πράκτορες, αεριτζήδες, μεσάζοντες, μεταπράτες, αετονύχηδες, τοκογλύφους και στους μπιστικούς τους. «Στη χώρα των αθώων» εκπαιδευτήκαμε -και εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας- στη λογική του “ο χρόνος είναι χρήμα”, “κοίτα μόνο τη δουλειά σου”, “που να μπλέκεις τώρα;”, “μη ρίχνεις γροθιά στο μαχαίρι”, “να τα ‘χεις καλά με την εξουσία και δεν θα χάσεις” και “κολύμπα με το ρεύμα, ποτέ κόντρα σ’ αυτό”.
«Στη χώρα των αθώων» η δικαιοσύνη είναι επιλεκτικά τυφλή, κουφή και μουγκή αλλά κρατάει μονόπατα -προς την ίδια πάντα κατεύθυνση- μια γερμένη ζυγαριά, έτσι που να δείχνει αθώο τον θύτη και ένοχο το θύμα, έτσι που όταν ο μεγαλόσχημος θύτης δεν μπορεί να αθωωθεί τουλάχιστον να μην καταδικαστεί -λόγω έλλειψης στοιχείων- δια της αρχειοθετήσεως της δικογραφίας.
«Στη χώρα των αθώων» η κυβερνητική εξουσία μακροημερεύει όταν επιβάλλει την αντίληψη της, διαμορφώνοντας μια κοινωνική συνείδηση που επιτάσσει ότι η δρώσα κοινωνία είναι εχθρός, ο λαός είναι όχλος, η ατομικότητα υπερισχύει της συλλογικότητας, το ιδιωτικό κατισχύει του δημοσίου, το νόμιμο είναι υπεράνω του δίκαιου, το ανθρώπινο λάθος είναι η απάντηση σε κάθε αβελτηρία και παράλειψη της κρατικής εξουσίας και η ατομική ευθύνη είναι η αιτία για όλες τις συμφορές που προκαλούνται έναντι κάθε έννοιας κρατικής ευθύνης.
«Στη χώρα των αθώων» οι επιτετραμμένοι για την τήρηση του νόμου και της τάξης, για την διαφύλαξη της ζωής των πολιτών και της περιουσίας τους ή θα συντάσσονται με αυτούς που παρανομούν, που αυτοδικούν, που παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους ή θα απουσιάζουν εντελώς από το καθήκον τους, της επίβλεψης του νόμου και της τάξης (όπως το λιμενικό στην απάνθρωπη δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη στο λιμάνι του Πειραιά).
«Στη χώρα των αθώων» δεν εμπεδώσαμε ποτέ την ουσία από τα λόγια του Karl Stojka, ενός επιζώντα από το στρατόπεδο του Άουσβιτς: “Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, με χτύπησε και πυροβόλησε την οικογένεια μου. Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας που πήρε μια στολή και στη συνέχεια πίστεψε πως είναι η Κυρίαρχη Φυλή”.
«Στη χώρα των αθώων» είναι αθώοι όλοι, για όλους τους «άτυχους» νεκρούς. Για κάθε Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, Γιάννη Μάγκο, Ζακ Κωστόπουλο, Νίκο Σαμπάνη, Κώστα Φραγκούλη, για τους περίπου 600 πνιγμένους μετανάστες της Πύλου, για τους 18 απανθρακωμένους του Έβρου, για τον Αντώνη Καρυώτη.
«Στη χώρα των αθώων» υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής είναι ο Μίλτος (της Μυκόνου).
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ
“Αθώοι όλοι. Σε μια χώρα των αθώων.
Δεν σε γνωρίσαμε να πιούμε έναν καφέ,
δυο τρεις κουβέντες για τους άθλους των ηρώων
γι’ αυτούς που ζούνε συντροφιά μ’ έναν χαφιέ.
Λυσσούν να σ’ εύρουν τα σκυλιά. Λυσσούν οι σκύλοι.
Κι η ομερτά στις καφετέριες καντήλι.
Πώς να σου γράψω, το λοιπόν, βιογραφία
αφού οι λέξεις μου είναι μόνο της βροχής.
Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία.
Θυμίζει σύλληψη κι εκτέλεση εποχής.
Είμαστε άρρωστοι βαριά από νοσταλγία.
Μας περιμένουν τα τσιγκέλια στα σφαγεία”.
Μάνος Ελευθερίου
Πηγή: https://www.koutipandoras.gr/
