ΔΙΟΔΟΣ-ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΔΟΣΑΡΑ!

• Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά

Κοιτούσε επίμονα τα μάτια της.
Σαν δυό ανεμοδαρμένα
ξύλινα παραθυρόφυλλα
-ερμητικά κλειστά-
καρφιτσωμένα επιπόλαια
επάνω σ ' ένα παλιό σπίτι
ακατοίκητο από χρόνια.
Σαν δυό ξεφτισμένα
παράσημα ατολμίας
στο δικαίωμά της
να ερωτοτροπήσει με το ασύλληπτο.
Στάθηκε για ώρα με το βλέμμα του
στ ' ανέκφραστα χείλη της.
Μια καλά σφραγισμένη
σάρκινη νοερή εξώπορτα
με το σκουριασμένο της κλειδί πεταμένο
στ ' αζήτητα του ανεκπλήρωτου.
Χωρίς δαχτυλικά αποτυπώματα.
Πρέπει απεγνωσμένα
ν ' ανακαλύψει τη δίοδο εκείνη
που θα τον οδηγήσει
-έστω και παρακινδυνευμένα-
στα έγκατα
του απονευρωμένου της πόθου
για έρωτα, ζωή και καλοκαίρια
που θ ' αναδύουν ξανά αιωνιότητα.
Γι ' ατέλειωτα ζεστά καλοκαίρια
που θα περιγελούν σαν μικρά παιδιά
τους συνταξιοδοτούμενους ανήμπορους
-πρώην απειλητικούς-
χειμώνες της.
Ν ' ανοίξει διάπλατα τις υγρές κουρτίνες
στο σκοτεινό της υπόγειο
να βάλει στη διαπασών
τ ' αγαπημένο της τραγούδι
και ν ' αναζωογονήσει τα νεκρωμένα της κύτταρα
με φρέσκο αέρα, καθαρό ουρανό
κι ατόφια άσπιλη ποίηση.
Όχι...
Τίποτα δεν μαραζώνει όταν αγαπάς.
κδ

 Κυριάκος Δοσαράς