ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΟΥ ΠΟΝΑΣ..

 Σπύρου Νατάσσα

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Μίλα μου, μίλα μου καρδιά μου μόνο όπως εσύ ξέρεις. Ψιθυριστά όπως ταιριάζει στην αγάπη. Ξεσκέπασε την καρδιά σου και άπλωσέ την στα χέρια μου. Θα την κρατήσω με προσοχή και θα την προστατέψω από τους δαίμονες που την κυνηγούν. Μίλα μου τις νύχτες που πονάς, αυτές τις νύχτες που το βάρος είναι ασήκωτο και φαντάζει σαν πελώριο κύμα που πνίγει τα πάντα καθώς σκάει στην ακτή.

Μίλα μου, και εγώ θα σε ακούσω, θα σε νιώσω, θα βγάλω τα παπούτσια μου και θα μπω στα δικά σου. Πες μου για τα λάθη σου, αυτά τα λάθη για τα οποία όλοι σε κρίνουν σαν αναμάρτητοι που πρώτοι ρίχνουν την πέτρα στον αμαρτωλό. Ψιθύρισε μου τα πάθη σου και άσε με να κουβαλήσω στην πλάτη μου λίγο από το φορτίο του Γολγοθά σου.

Μίλα μου, και άσε τα δάκρυα να κυλήσουν και να ξορκίσουν μακριά ότι σε βασανίζει. Κλείσε τα μάτια και μπες στον κόσμο του ονείρου. Εκεί που όλα γίνονται πραγματικότητα. Μίλα μου για εκείνα τα όνειρα που έκανες παιδί, τότε που συντροφιά με μια μπάλα σε ένα μικρό γηπεδάκι καμωνόσουν τον σπουδαίο. Πες μου για όλα εκείνα που πήγαν στραβά, για τις επιλογές που δεν σου άξιζαν μα τις έκανες, γιατί σαν άνθρωποι είμαστε τρωτοί και συχνά ευκολόπιστοι.

Βάρος που μοιράζεται και διαιρείται γίνεται ποιο ελαφρύ στους ώμους. Δεν είμαι στη ζωή σου για να σε κρίνω, μόνο για να σε αγαπώ και να σε νιώθω, και απόψε σε νιώθω έως το τελευταίο κύτταρο μου. Η νύχτα είναι ακόμα στην αρχή της και σου υπόσχομαι πως όλες τις νύχτες που πονάς θα είμαι πλάι. Είναι το λιγότερο που μπορώ να υποσχεθώ, τίποτα παραπάνω. Εσύ να μιλάς και εγώ να ακούω.

Να μου ανοίγεις την πόρτα της ψυχής σου και να μπαίνω στον κόσμο σου. Και εκεί να γίνομαι το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα. Με ένα άγγιγμα, με μια αγκαλιά, και ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη. Μπήκα στη ζωή σου να γίνω η ομπρέλα και όχι η βροχή, γι’ αυτό μίλα μου.

Άσε με να πάρω τον πόνο σου, δοκίμασε με, αντέχω. Η αγάπη αντέχει, υπομένει, και κατανοεί. Η δική μου αγάπη. Αυτή που ξέρει πως ότι και να γίνει πάντα θα ζούμε ο ένας μέσα στον άλλον. Μίλα μου τις νύχτες που πονάς, και έλα να κάνουμε τον πόνο μια κακιά ανάμνηση. Μαζί!

About the author

Σπύρου Νατάσσα

Το όνομα μου, Νατάσα. Από μικρό παιδί με διέκρινε η αγάπη για το γράψιμο, να αποτυπώνω τις σκέψεις μου σ ένα κομμάτι χαρτί. Αγάπες της ζωής μου..η κόρη μου, η σκυλίτσα κ ο γάτος μας, οι βόλτες στη θάλασσα,  οι συζητήσεις με τους φίλους! "Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό "το μότο της ζωής μου...με πείσμα κ ξεροκεφαλιά στα δύσκολα πάντα όμως με αισιοδοξία και χαμόγελο. Ένα ταξίδι η ζωή μας..ας το κάνουμε ν αξίζει!