Στην αρχαία Ελλάδα όταν άρχιζε μια μάχη οι πολεμιστές έπεφταν πάνω στον αντίπαλό τους φωνάζοντας «αλαλά», λέξη που δεν έχει κανένα νόημα, αλλά ήταν απλώς μια πολεμική κραυγή. Από αυτό, πάντως, βγήκε η λέξη αλαλάζω και η αρχαία φράση «ηλάλαζον την νίκην¨, πράγμα που έκανε παλιότερα τους γλωσσολόγους να μπλέκουν σε ομηρικούς καυγάδες, γιατί ο καθένας έδινε διαφορετική ερμηνεία.
Ο αλαλαγμός χρησιμοποιήθηκε και σε νεώτερους πολέμους, τόσο για την εμψύχωση των πολεμιστών, ιδίως στις εφόδους, αλλά και σαν επωδός νίκης. Το γνωστότερο είναι το «Αέρας».
Από πού και πως βγήκε;
Κατά την πολιορκία των Ιωαννίνων (1912-13) οι οβίδες του εχθρού δεν έφερναν κανένα αποτέλεσμα εκτός από τον δυνατό αέρα που δημιουργούσαν ολόγυρα οι εκρήξεις.
Σε κάθε τέτοια, λοιπόν, αποτυχημένη βολή οι φαντάροι –αλλά και οι θρυλικοί τσολιάδες- φώναζαν όλοι μαζί «Αέρα», θέλοντας, στην πραγματικότητα, με αυτόν τον τρόπο να εκδηλώσουν τη χαρά τους για την αντίπαλη αποτυχία (ειπώθηκε για πρώτη φορά από εύζωνα του 1/38 Συντ/τος Ευζώνων).
Η λέξη, όμως, «Αέρα» έγινε ένα πραγματικό σύμβολο κατά τον πόλεμο ενάντια των Ιταλών της 28ης Οκτωβρίου 1940 και επικράτησε τότε ακόμη και στους αντιπάλους, καθώς πίστευαν πως η ιαχή είχε …μαγικές ιδιότητες.
Πηγή: https://freesunday.gr/
