Ένα κυκλάμινο για σένα
Σπέρνω σε άνυδρα λιβάδια κι απάνω σε ξερολιθιές
και καρτερώ ν’ ανθίσουν κρίνοι και να βλαστήσουνε χαρές
στη σκέψη μου μια ουτοπία, που την κερνώ ζεστό ψωμί
και κάθε που γλυκοχαράζει προσμένω πάλι να φανεί.
Νωχελικά περνούν οι μέρες…νύχτες καρφιά και με τρυπούν θρέφονται απ΄της ψυχής το αίμα, το πίνουν και παραληρούν.
Ένα κυκλάμινο η ζωή μου, μίσχος λεπτός κι όμως τολμά
μες στις βροχές του φθινοπώρου, προβάλλει και χαμογελά.
Παραπονιάρικη η μορφή του, βλέμμα στραμμένο καταγής
στις ρίζες του φυτρώνουν φύλλα, καρδούλες τρυφερής υφής.
Στην επηρμένη σου σωπαίνω, λόγο δε θα σου κάνω πια
ένα κυκλάμινο για σένα, μια πορφυρή ακρογιαλιά.
* Η Χρυσάνθη Β Καραούλη γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο καποδιστριακό πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει από μικρή ηλικία ποιήματα, παραμύθια και διηγήματα. Το παραπάνω ποίημα αποτελεί μέρος ανέκδοτης συλλογής.
Πηγή: https://www.fractalart.gr/
