Η ψυχή του ανθρώπου μοιάζει με τη θάλασσα. Άλλοτε είναι καθαρή και διάφανη ενώ άλλες φορές είναι σκοτεινή και ανταριασμένη.
Έτσι οι χαρακτήρες διαμορφώνονται ανάλογα. Όσοι έχουν αγνή ψυχή βουτούν πάντα σε καθαρά κρυστάλλινα νερά. Στο πρόσωπό τους αντανακλάται το χαμόγελο και η ειλικρίνεια, η καλή αύρα. Οι χειρονομίες τους είναι πάντα ζεστές, με αποτέλεσμα να μπαίνουν αμέσως στην καρδιά των άλλων. Δίνονται απλόχερα δίχως να περιμένουν ή να ζητούν ανταλλάγματα. Είναι πάντα εκεί όποτε τους αναζητήσεις, στη χαρά μα και στη λύπη αλλά κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Γίνονται στήριγμα για να πιαστείς, σε ακούν χωρίς να σε κρίνουν και σου προσφέρουν μια μεγάλη αγκαλιά για να χωθείς μέσα της και να γαληνέψεις. Όπως ηρεμείς όταν κολυμπάς σε καταγάλανα διαυγή νερά που ο ήλιος πέφτει πάνω τους και τα ζεσταίνει.
Όταν η θάλασσα είναι ανταριασμένη, θολή και τρικυμιώδης, δεν βλέπεις καθαρά στο βυθό και δυσκολεύεσαι να κολυμπήσεις. Κάπως έτσι δεν συμβαίνει και με τις σκοτεινές προσωπικότητες;
Έχουν κλειδωμένη την ψυχή τους, αδιαπέραστη και δεν σου επιτρέπουν να δεις βαθιά μέσα τους, μόνο την επιφάνεια. Συνήθως κρύβουν παγίδες και μυστικά που σαν φανερωθούν προκαλούν φόβο, πανικό και πόνο, πολύ πόνο. Είναι πάντα αγέλαστοι και παγεροί στην όψη και δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη.
Σου φωνάζουν να τρέξεις μακριά τους. Δύσκολα αφήνεσαι στην καθαρή αύρα τους ενώ παρακολουθείς τις κινήσεις τους με επιφύλαξη Όπως όταν λαχταράς τόσο πολύ να κολυμπήσεις αλλά διστάζεις, γιατί τα νερά είναι κρύα και σκούρα και η δύναμη των κυμάτων τέτοια που σε εμποδίζει να βουτήξεις. Αναρωτιέσαι αν θα βουλιάξεις, αν θα καταφέρεις να βγεις στην επιφάνεια ή αν θα προσκρούσεις στα βράχια.
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου γεμάτη αβεβαιότητα. Σαν τις ανθρώπινες σχέσεις. Πολλές φορές αποζητάς ένα απάνεμο λιμάνι να αράξεις, να νιώσεις γαλήνη, σιγουριά και αγάπη. Θέλεις να κολυμπάς σε ζεστά καθαρά νερά και να συμπορεύεσαι με ανθρώπους που σαν σε κοιτούν εκπέμπουν καλοσύνη, ζεστασιά και άδολη αγάπη. Άλλες φορές αναζητάς την περιπέτεια και τον κίνδυνο. Αγνοείς τα σημάδια που σου κραυγάζουν να απομακρυνθείς και ρισκάρεις. Βουτάς σε σκοτεινά νερά ανταριασμένα που σου φέρνουν κοντά σου ανθρώπους σκάρτους που σε εκμεταλλεύονται, σου κομματιάζουν την ψυχή και εσύ βρίσκεσαι μετέωρος να αναρωτιέσαι σε ποιο σημείο έκανες το λάθος.
Μένει λοιπόν να ψάξεις βαθιά μέσα σου και να αναρωτηθείς προς ποια από τις δύο κατευθύνσεις θα πλεύσεις.
Πηγή: https://www.ewoman.gr/
