Η ακραία κακογουστιά αποκτηνώνει, και, ναι, δεν έχουν προβλεφτεί χωματερές αντιαισθητικών απόβλητων. Το θέμα ξεκινά και ολοκληρώνεται εδώ.
Από εκεί και πέρα, η κάθε αυτοπροσδιοριζόμενη ως καταπιεζόμενη μειονότητα δεν μπορεί, ούτε να εφευρίσκει καταπιεστικές συνθήκες, ούτε να κριτικάρει τους πάντες και να μην δέχεται κριτική. Στην περίπτωσή μας, οι συντελεστές του «Ξεπαρθενώνα» δεν μπορούν για κανέναν λόγο να παρανομούν και να απαιτούν να εξαιρούνται του νόμου επειδή «έτσι γουστάρουν», ούτε να επικαλούνται σε κάθε παρανομία στην οποία τυχόν προβαίνουν ότι διώκονται για την σεξουαλική τους προτίμηση. Δεν διώκεται κανείς για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις σε αυτή τη χώρα αλλά επειδή υποπίπτει σε ποινικά αδικήματα.
Και στην περίπτωση του «Ξεπαρθενώνα» έχουμε καταφανή παραβίαση μιας σειράς νόμων για τους αρχαιολογικούς χώρους. Το ερώτημα είναι αν έχουν κινηθεί οι προβλεπόμενες διαδικασίες διώξεων εναντίον κάθε υπεύθυνου ή το μήνυμα είναι «μπουκάρουμε στον Παρθενώνα και κάνουμε τσάμπα διαφήμιση και αντίσταση»… Βέβαια, το φαινόμενο της προσβολής και της καταπάτησης του κορυφαίου στον κόσμο αρχαιολογικού μνημείου ξεκίνησε από ένα πολιτικό κόμμα που διαθέτει την ίδια αντίληψη με τους συντελεστές του «Ξεπερθενώνα»: ότι είναι υπεράνω των νόμων.
Το ΚΚΕ, όπως και διάφορες «συλλογικότητες», έχουν καταχραστεί αρκετές φορές τον χώρο δίχως συνέπειες αναρτώντας πολιτικού περιεχομένου πανό στον Παρθενώνα… Να σημειώσουμε ότι για κάθε πιθανή χρήση του χώρου ζητούνται ειδικές άδειες. Η πολιτεία που ζητά ασμένως την επιστροφή των Ελγινείων, πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει νόμους και πολιτικό σθένος να προστατεύει τα μνημεία. Τελεία και παύλα! Αν το κορυφαίο μνημείο του κόσμου παραβιάζεται απλά από κάθε ημιπαράφρονα βρωμίλο τσόγλανο που θεωρεί ότι ανατρέπει τα οικουμενικά αισθητικά δεδομένα, ας παραδώσουμε το μνημείο στους ακτιβιστές να παίζουν…
Οι συντελεστές του «αριστουργήματος» έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν και να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους, να καταγγέλλουν ότι ο Παρθενώνας «λειτουργεί για πολλούς ως ένα παράσημο εθνικισμού, αρχαιολατρείας, πατριαρχίας, εμπορευματοποίησης, μαζικής κουλτούρας και καθωσπρεπισμού μεταξύ άλλων». Η παραληρηματική ηλιθιότητα δεν είναι ποινικό αδίκημα. Ποινικό αδίκημα είναι όταν παραβιάζεις τους νόμους της δημοκρατίας. Και οι συγκεκριμένοι εμπνευσμένοι δημιουργοί του «Ξεπαρθενώνα» που υπερβαίνει και τις πιο υψιπετείς στιγμές του Γκουσκούνη, παραβίασαν σχεδόν το σύνολο των κανόνων που διέπουν τους αρχαιολογικούς χώρους. Είναι απλό: αυτοί έπραξαν όπως έπραξαν, αλλά καλό είναι -για να μην παραβιαστούν και τα δικαιώματα της καταπιεσμένης από την ατιμωρησία, κοινής γνώμης- να λογοδοτήσουν σύμφωνα με τους νόμους. Αυτούς που ισχύουν για κάθε πολίτη, είτε αυτός είναι αστροναύτης, είτε επαγγελματίας δικαιωματιστής. Το τι είναι ο καθένας, μας είναι αδιάφορο. Όμως, δεν καλύπτουμε τα ποινικά αδικήματα με ιδεολογήματα.
Αναρωτιέμαι στ’ αλήθεια αν οι καλλιτεχνικές μεγαλοφυΐες του «Ξεπαρθενώνα» υπολόγισαν τον υπαρκτό κίνδυνο, δημιουργώντας ένα …εφάμιλλο του Παρθενώνα, καλλιτεχνικό διαχρονικό έργο, να χαρακτηριστεί αυτό από τις επερχόμενες γενιές «ως επιθετικά φορτισμένο με ετεροκανονική αποκρουστική ηλιθιότητα». Στο μνημείο αγραμματοσύνης που χρειάστηκε να συντάξουν προκειμένου να καλύψουν υποτίθεται ιδεολογικά τις αξιόποινες πράξεις τους, ψελλίζουν κάτι που έχει πάρει το αυτί τους για το Συμπόσιο επικαλούμενοι ομοφυλοφιλικές περιγραφές του. Είναι γελοίο να απαντάς στην γελοιότητα.
Εν προκειμένω, ο Πλάτων δεν έμεινε στην Ιστορία ως τσοντογράφος αλλά ως κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών. Δεν έμεινε για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις αλλά επειδή έγραψε ότι έγραψε.
Οι «φιλοσοφημένοι» συντελεστές της ταινίας δήλωσαν με την υπευθυνότητα που τους διακρίνει ότι «το κάναμε γιατί έτσι γουστάρουμε». Βέβαια, η δημοκρατία θα τους προστατέψει καθώς αν τους κάνουν οι άλλοι, οι κακοί, δηλαδή, ότι γουστάρουν, το κλείσαμε το μαγαζί…
Εδώ η υπόθεση είναι απλή. Πρώτον, έχουμε μια σειρά σοβαρών αρχαιολογικών παραβάσεων και πιθανώς και άλλων, και πρέπει άμεσα να κινηθούν οι διαδικασίες που προβλέπονται. Δεύτερον, να ενεργοποιηθεί επιτέλους η κυβέρνηση και να βάλει όπως υποσχέθηκε μια τάξη στα Πανεπιστήμια τα οποία δεν είναι τσοντάδικα. Κατά τα άλλα, η ακραία προκλητικότητα που εκλιπαρεί την προσοχή μας είναι παλιό κόλπο της μαζικής κουλτούρας του ιμπεριαλισμού, και οι συντελεστές της ταινίας είναι το πιο κλασικό άλλοθι του κατεστημένου και της ανθρώπινης υποκρισίας που κρύβεται πίσω από ένα σωρό μασκαριλίκια. Και σε αυτό τον τομέα, η ιδιωτική ψυχανάλυση είναι προτιμότερη, επωφελέστερη και πιο αποτελεσματική από την δημόσια έκθεση και τον εξευτελισμό.
Πηγή: https://www.topontiki.gr/
