Η εξόδιος ακολουθία του αείμνηστου Μαρίνου Γαρνέλη έγινε σήμερα, 14 Ιανουαρίου 2022, στο χωριό Κάμποι Χανίων.
Πρωτογνωριστήκαμε στη Σχολή Ενωμοταρχών της τέως Ελληνικής Χωροφυλακής. Έκτοτε, η διαδρομή μας κοινή, με σκοπό να προσφέρουμε στην Κοινωνία και στον Άνθρωπο. Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται από τον αδέκαστο και αδιάψευστο κριτή: Την ιστορία.
(Ιωάννης Καραπανάγος)
Συντάκτης αφιερώματος: Υποστράτηγος ε.α. Ελληνικής Αστυνομίας Ναπολέων Βλάσσης
Ωδή στον φίλο αδελφό
Στρατηγό Μαρίνο Γαρνέλη
Πολυαγαπημένε μας Μαρίνο.
«Ο Θάνατος έφτασε σαν κεραυνός στ’ αυτιά μας
Ο πόνος σου είναι βαρύς μάτωσε η καρδιά μας» έγραψε η Ασημίνα.
Στέκομαι ευλαβικά προσκυνητής στην προσωπικότητα του φίλου, συναδέλφου, πατριώτη, πατέρα, συζύγου, Αξιωματικού που κόσμησε με το έργο του τη χώρα πέρα ως πέρα από τη Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Άρτα, όλη την Ήπειρο, την Αθήνα, τη Κέρκυρα και όλη την Ελλάδα.
“Hχήστε σάλπιγγες…. Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα….
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα».
Έλεγε ο Σικελιανός πάνω από το φέρετρο του Παλαμά.
Αργά με πήρε ο εκπαιδευτής μας ο Γιάννης ο Θεοδώρου και μου είπε :
«ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΝΟ ΜΑΣ» Ένιωσα τον Θάνατο στα λόγια του, το δράμα των δραμάτων
«Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα;», έλεγε η Κική Δημουλά. Απέραντος πόνος και θλίψη γέμισε τις ψυχές μας πρώτα τα παιδιά μου, η γυναίκα μου και η Μαριλή, που είμασταν τόσο δεμένοι, οι συνάδελφοι, ο Σταύρος, ο Ταγκλής, ο Δημήτρης, ο Δημητρόπουλος, ο Γιώργος ο Μιχαλάκης, ο Θύμιος ο Οροϊλίδης, ο Αντρέας ο Αντρίκος ο οποίος στάθηκε πολύ κοντά στις δύσκολες στιγμές και τον ευχαριστούμε. Είπε ο Κώστας ο γιος μου: « Μαρίνο σ’ ευχαριστούμε που χάρησες τόση αγάπη στον πατέρα μου».
Αβάσταχτος ο πόνος, θλίψη, οδυρμός, απόγνωση, δεν το χωράει ο νους μας, ο Μαρίνος ο γίγαντας ο «Τζήμαρος» αυτή η ατελείωτη ψυχή να χαθεί τόσο γρήγορα και τόσο άδικα. Σπαράζουν τα παιδιά σου, η Νίκη και ο Νίκος, τα αδέλφια σου ο Σταμάτης και η Βαλεντίνα, η σύζυγός σου Αμαλία, οι συγγενείς, εμείς οι φίλοι και συνάδελφοι, οι συμμαθητές σου, οι άνθρωποι της Αστυνομίας, οι χωριανοί σου και ιδιαίτερα οι φίλοι από την Άρτα και την Ήπειρο όπου μεγαλούργησες.
«Περίλυπος εστί η ψυχή μου έως θανάτου» είπε ο Ιησούς Χριστός πριν τη Σταύρωσή του.
Μεγάλωσες στην Κρήτη ανάμεσα σε μια εξαιρετική οικογένεια του Στρατηγού Νικολάου Γαρνέλη με καταγωγή από την Κέρκυρα, έχοντας την γλυκιά σου μητέρα με καταγωγή από την Λεβεντογένα Κρήτη. Πέρασες και από τη Ρόδο όπου είχε μετατεθεί ο πατέρας σου και φοίτησες στο Δημοτικό Σχολείο.
Εισήλθες στο ένδοξο Σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής το 1976 και συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στη Σχολή Ενωμοταρχών και μετά το 1980-1983 στη Σχολή Αξιωματικών ΣΑΧ.
Εκεί δεθήκαμε και διέκρινα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας σου, την αγάπη για τον συνάδελφο, την ανιδιοτέλεια, την καθαρή καρδιά, τον σεβασμό και την αγάπη στα θεία, τη γενναιοδωρία, την αδιάλειπτη προσφορά σε κάθε συνάνθρωπο, τη διάθεση για ζωή, την τιμιότητα, την ατελείωτη αγάπη για τον αθλητισμό. Υπηρέτησες σε πολλές περιοχές με απόλυτη προσήλωση στο καθήκον με δικαιοσύνη και ακεραιότητα χαρακτήρα. Στην Κρήτη, Πελοπόννησο, πρακτική μαζί στη Θεσσαλονίκη (Χαριλάου), στην Πυρσογιάννη, στο Βουλγαρέλι στα Ιωάννινα.
Το Βουλγαρέλι, Μαρίνο μου αγαπητέ, έγινε η ιδιαίτερη πατρίδα σου, εκεί έχτισες την οικογένειά σου, σ’ αγάπησαν όλοι γιατί τους πρόσφερες την ίδια σου την ψυχή και τελικά τη ζωή σου. Έζησες χαρές και πίκρες. Θυμάμαι πόσες φορές περάσαμε με την οικογένεια μου και μας φιλοξένησες.
Με τη σύζυγό σου Αμαλία φέρατε στον κόσμο δύο αξιαγάπητα παιδιά που τα λάτρευες. Τη Νίκη και τον Νίκο που σε θαυμάζουν και σε αγαπούν. Κατόρθωσες να ανέβεις επάξια όλους τους βαθμούς της Ιεραρχίας μέχρι του Υποστράτηγου ως Επιθεωρητής Ηπείρου. Μετά την ευδόκιμη αποστρατεία σου, ασχολήθηκες με τα κοινά είχα διαφωνήσει τότε, διότι όπως μου έλεγες ήθελες να βάλεις τάξη και πέτυχες να έχεις πάντοτε οικονομικά πλεονάσματα. Εκεί βεβαίως βίωσες και χαρές αλλά και πίκρες, όμως διαχειρίστηκες με γνώμονα τη δικαιοσύνη κάθε υπόθεση.
Κι εκεί κατά το δειλινό του 2019 μαθαίνουμε από τον Μπαλάκο και τον Αντρίκο και τον Σταύρο τον Ταγκλή ότι «ο Μαρίνος αυτό το παλικάρι» είχε «εγκεφαλικό επεισόδειο». Θεέ μου τι αγωνία, τη θλίψη μέχρι να ακούσουμε τη φωνή σου. «Ναπολέων είμαι καλλίτερα απ’όσο νομίζεις». Είχαμε ελπίδες και προσδοκίες για καλή έκβαση. Μιλούσαμε τακτικά και νιώθαμε απέραντη χαρά για τη βελτίωση της υγείας σου.
Και τώρα τις τελευταίες στιγμές στα στερνά του 21 αντιμετώπισες με αξιοπρέπεια και θάρρος την επιδείνωση της υγείας σου.
«Ναπολέων στο 401 είμαι…», κι η αγωνία ανάμεσα σε όλους στο κατακόρυφο…
Όμως ο Άγιος ο Θεός που είχε προοικονομίσει για τον καθένα, άλλα είχε αποφασίσει. Ο Ιησούς Χριστός με τον Σταυρικό του θάνατο και την Ανάσταση του, μας οδηγεί και μας δίνει ελπίδα. Όποιος ακολουθεί τον Ιησού ζει αιώνια.
Η ψυχή του Μαρίνου μας είναι στα χέρια των αγγέλων και του Θεού. Όλοι προσμένουμε την Ανάσταση, κι αν κόπηκε το νήμα της ζωής του Μαρίνου τόσο πρόωρα, είμαστε όλοι περήφανοι που ζήσαμε μαζί του, που πήραμε αγάπη από τη δροσιά της ψυχής του και τα ατσαλένια χέρια του αλλά και την αξία του γιατί κατόρθωσε να πετύχει τόσες διακρίσεις στον ευρύτερο Κοινωνικό Περιβάλλον.
Μαρίνο μου θυμάσαι την επίσκεψή σου στην Κω, στην Ρόδο, στα μέρη που μεγάλωσες, τους φίλους που σε αγαπήσαμε, στα Τρίκαλα όταν βρεθήκαμε με τον Θεόφιλό μου και τους συναδέλφους Κομπογιάννη Γιώργο και τον Εκπαιδευτή μας Νίκο Σαργιώτη ο οποίος συγκλονίστηκε όταν του κοινολόγησα το δυσάρεστο μαντάτο.
«Κάθε όνομα φέγγει για λίγο μες στα σκοτεινά κι ύστερα σβήνει και χάνεται» λέει ο Ελύτης.
Πολυαγαπημένε μας Μαρίνο…
Πάντοτε χαιρόσουν με αυτά που σου έλεγα, δέξου ταπεινά λίγα λόγια ψυχής με πόνο και δάκρυ :
1
Μέρα γιατί ξημέρωσες
Κι έφερες τόσο πόνο
Και σπάραξαν τόσες καρδιές
για σε Μαρίνο μόνο;
2
Μαρίνο μου, φίλε αδελφέ
Που μας αφήνεις τώρα.
Στον πόνο στην απελπισιά
Στον θάνατο στην μπόρα
3
Είναι κάποια δράματα
Σκληρά ξετυλιγμένα
Στης ζωής τα ταπεινά
Και τα συνηθισμένα (έγραψε ο Παλαμάς)
4
Ρόδο αμάραντο
Και γλυκοπασχαλιάς μας
Δέξου τον Μαρίνο μας
Απ’ τη μικρή αγκαλιά μας.
5
Κι αν έφυγες Μαρίνο μου
Στα Ουράνια στα ξένα
Εδώ είναι τα παιδάκια σου
Για να θυμίζουν σένα.
6
Τ’ αδέρφια σου κι οι συγγενείς
Συνάδελφοι και φίλοι
Για σένα θα ανάβουμε
Ακοίμητο καντήλι.
7
Πως χάθηκε η νιότη μας
Τετάρτη του Γενάρη
σαν έφτασε ο Χάροντας
τον Διγενή να πάρει;
8
Αθάνατες είναι οι στιγμές
Και ελαφρύ το χώμα
Η γη της Κρήτης έγινε
Για σένα πικρό στρώμα.
9
Έφυγες απ’ τα μάτια μας,
Μα όχι απ’ τον νου μας
Και στην καρδιά ερίζωσες
Λουλούδι της ψυχής μας.
10
Σήκω Μαρίνο μου να δεις
Τόσα κλαμένα μάτια
Να δεις καρδιές που ράγισαν
Και γίνανε κομμάτια.
11
Σήκω Μαρίνο μου να δεις,
Αυτούς που σ’ αγαπάνε
Με πόνο και μ’ ευλάβεια
Γλυκά σε προσκυνάνε
Η Ασημίνα σου έγραψε :
Μ’ αξιοπρέπεια πολύ
Φεύγεις από κοντά μας
Κι εμείς Μαρίνο σ ’έχουμε
Για πάντα στην καρδιά μας
Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε αδελφέ μας. ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Με απέραντη ευγνωμοσύνη και αγάπη
Ο ταπεινός αδελφός σου
Ναπολέων Βλάσσης Θεοφίλου
