Από Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης
Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, η μετάλλαξη Όμικρον άλλαξε όλο το εορταστικό πρόγραμμα. Για την ακρίβεια το ανέβαλε …για του χρόνου!
Ο κόσμος έχει απηυδήσει. Αυτό, ωστόσο, δεν συνιστά ούτε δίκαιο, ούτε νομιμοποιεί τους παραλογισμούς. Πόσω μάλλον, δεν δικαιολογεί την πολιτική καπηλεία μιας πανδημίας.
Να ξεκαθαρίσουμε πριν από όλα, ότι δεν φταίει κανένας προσωπικά για την πανδημία. Ούτε είναι σώφρον να αντιμετωπίζεται εσωτερικά, λες και η πανδημία, οι διασπορές της, οι μεταλλάξεις και οι παλινωδίες στην αντιμετώπισή της είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο.
Ελληνικό φαινόμενο είναι η εφιαλτικά επαρχιώτικη αυτοαναφορικότητα που λίγο πολύ όλα τα θεωρεί προικιά της, καλά, κακά και πανδημίες. Όχι. Η πανδημία δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, ούτε οι μεταλλάξεις της, ούτε η διασπορά της, ούτε και οι παλινωδίες ως προ την αντιμετώπισή της.
Κάποιοι κατηγορούν την κυβέρνηση για ατολμία ως προς τα μέτρα, ισχυριζόμενοι ότι φοβάται το πολιτικό κόστος.
Ας το δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον υποχρεωτικό εμβολιασμό (συγκεκριμένα, άνω των 60), ένα απλό και αποτελεσματικό μέτρο για την μερική αντιμετώπιση της πανδημίας: εκτός του ΚΙΝΑΛ, τα υπόλοιπα κόμματα όχι μόνο δεν τον ενθάρρυναν άλλα και τον υπονόμευαν, όπως έκαναν και στην διάρκεια του lockdown με αμφιταλαντεύσεις, υποσημειώσεις, πορείες, απεργίες προσπαθώντας να ακυρώσουν κάθε προσπάθεια επιτυχούς αντιμετώπισης της πανδημίας.
Και βέβαια η κυβέρνηση έχει την απόλυτη ευθύνη της διαχείρισης και της διακυβέρνησης. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης όμως δεν φέρουν στις δημοκρατίες ευθύνη για την στάση τους; Δεν μπορούν να βοηθήσουν ή να υπονομευόσουν ένα μέτρο;
Το επαναλαμβάνω: σύμφωνα με όλα όσα γνωρίζουμε από τις οδηγίες των ειδικών αλλά και την εμπειρία μας στην πανδημία, οι πλέον αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης είναι ο εμβολιασμός, η χρήση μάσκας και το πλύσιμο των χεριών.
Για να μπορούμε να συγχρωτιζόμαστε με σχετική ασφάλεια και να κινείται η ζωή.
Επίσης, η πανδημία δεν θέτει μόνο υγειονομικά προβλήματα άλλα πρόβλημα λειτουργίας της κοινωνίας στο σύνολό της. Πρόκειται για εξίσωση που στην ουσία δεν λύνεται αν δεν αλλάξεις τους συντελεστές του προβλήματος.
Η πανδημία έφερε στο φως, ωστόσο, μια σειρά από …ιδιοφυίες και ανέδειξε κρυφά ταλέντα! Μια ενδιαφέρουσα μετάλλαξή της είναι ότι οι πολιτικοί έγιναν γιατροί και οι γιατροί πολιτικοί.
Για να κλείσουμε αυτή την ιστορία με τις πολιτικές ευθύνες, τα μέτρα που έπρεπε να παρθούν και δεν πάρθηκαν: είναι προφανές ότι αυτή η σφοδρή και πρωτόγνωρη παγκόσμια πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με συνταγές αλλά κυριολεκτικά βλέποντας και κάνοντας!
Δεν υπήρξε προηγούμενη εμπειρία. Άρα μαθητευόμενοι μάγοι είναι όλοι όσοι έχουν επωμιστεί την ευθύνη της αντιμετώπισής της. Πέρα από τα επιμέρους εθνικά χαρακτηριστικά, η πανδημία αντιμετωπίζεται παγκόσμια παθαίνοντας, πεθαίνοντας και μαθαίνοντας.
Καμία κυβέρνηση στον πλανήτη δεν διαθέτει την μαγική συνταγή για να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και δίχως λάθη.
Πολλαπλασιασμό ή και εκθετική αύξηση κρουσμάτων έχουμε σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης: στην Αγγλία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, παντού, μα παντού.
Και lockdown έχουμε και περιοριστικά μέτρα έχουμε και παλινωδίες έχουμε στις πιο προηγμένες χώρες του κόσμου. Τί το πρωτόγνωρο, δηλαδή, γίνεται εδώ; Αν έκλειναν εστίαση, νυχτερινά κέντρα, εμπορικά καταστήματα, αυτοί που το ζητάνε σήμερα, θα στήριζαν ή θα μιλούσαν για ολική καταστροφή της οικονομίας και αποτυχία των μέτρων;
Αλήθεια, ξέρει να μας πει κανείς ποια μέτρα προτείνει η αντιπολίτευση που είναι και δική της δουλειά – έκτος από την παραίτηση Μητσοτάκη;
Πηγή: https://www.topontiki.gr/
