Δώσε μου Δόξα ένα φτερό, απ’ τα φτερά σου ένα,
Να γράψω για τους σταυραετούς με το φτερό σου πέννα.
Μεγάλη είν’η ιστορία μας και κάθε της σελίδα
.
Πάνω σε βράχου κορυφή που λες κι εκρεμόταν
έτοιμη στον Αχέροντα τη θάλασσα να πέσει·
Τόσο ψηλά που η θάλασσα σαν ουρανός φαινόταν.
Εδώ ‘ρθαν οι Σουλιώτισσες, εδώ σ’ αυτή τη θέση
.
Και στήσαν όλες το χορό! έχουν στην αγκαλιά τους,
Που να μην είχαν γεννηθεί τα έρημα παιδιά τους.
Και ‘σύρε μία το χορό. Ακούστε την τι λέει.
Μήπως τραγούδι αρχινά ή μήπως κλαίει;
.
– Καλύτερα στης θάλασσας να πέσουμε το κύμα
Και στην ψυχρή της αγκαλιά Σουλιώτισσα να πέσει.
Είπε κι αφήνει το χορό και δίχως να πονέσει
Πετάει το παιδάκι της, τρις το σταυρό της κάνει
και θαύμα! στο κεφάλι της φορεί χρυσό στεφάνι.
Πηγή:antexoume.wordpress.com
