Αναδημοσίευση από το προσωπικό Facebook του Κυριάκου Δοσαρά
Θέλω να ζήσω ήσυχα από δω και πέρα.
Με ένα φλιτζάνι αχνιστό μυρωδάτο καφέ
όπου θα καθρεφτίζεται το πρωινό χαμόγελο του ήλιου
επάνω στην καφετιά ποδιά του,
το σκίρτημα των πουλιών επάνω στο τζάμι της κουζίνας
καθώς θα μου φέρνουν τα χαιρετίσματα του ουρανού
και τις άτακτες φωνές από τα τριαντάφυλλα
Θέλω να ζήσω ήσυχα από δω και πέρα.
Με το αιώνιο χαμόγελο της ξανθής μου μούσας
κορνίζα στον ασβεστωμένο τοίχο της ψυχής μου
να μου ορμηνεύει πως ο έρωτας επιτέλους έχει θέση
δίπλα στο εικονοστάσι με όσους μαρτύρησαν για την αγάπη.
Θέλω να ζήσω ήσυχα από δω και πέρα.
Να μαζεύω αργά τα βράδια τους απόκληρους στίχους μου
να καθόμαστε κάπου απόμερα στις γύψινες κόγχες του κόσμου,
να ραίνουμε με ατελείωτα όνειρα
τους δύστυχους της γης που απλά δεν τόλμησαν
και να περιμένουμε το επικείμενο τέλος μας
ήσυχα, αβίαστα, καθάρια, και υπομονετικά
σαν τους ποιητές με το φωτοστέφανο της αγιοσύνης.
(Φωτό: Στιγμή δημιουργίας, ακόμη και στον χώρο εργασίας!)
~Κυριάκος Δοσαράς
