Kάποτε κάποιοι από μας ονειρεύονταν με πάθος να αλλάξουν τον κόσμο
Κάποτε πιστεύαμε πως όλα θα πάνε καλά.. πως θα 'ρθουν μέρες καλύτερες..
και ελπίζαμε... και ονειρευόμαστε.. και χαμογελούσαμε...
Πώς τα καταφέραμε έτσι.... Αργά και σταθερά στερήσαμε την ελπίδα
πάνω στην προσπάθειά μας να κυριαρχήσουμε... σαν μονάδες... γίναμε έρμαια...
σε ένα ποτάμι που πλέον δεν ορίζουμε...
περιπλανόμαστε μετέωροι χωρίς ελπίδα,
χωρίς την προσμονή για κάτι καλύτερο
και πλέον ανταλλάσσουμε ευχές με παγωμένα χαμόγελα,
περισσότερο από συνήθεια και σχεδόν καθόλου από πεποίθηση...
Με την ευχή να ξαναβρούμε τη χαμένη μας ελπίδα...
να ξαναδώσουμε αξία στο "μαζί"...
για να γίνουμε εμείς η ελπίδα...
να ευωδιάσει ο κόσμος και η ψυχή μας...
Πηγή:http://vrohoula.blogspot.com
